Πώς μπορούν να συνυπάρξουν σε ένα ντοκιμαντέρ τόσα πολλά φαινομενικά ασύνδετα θέματα δημιουργώντας μία αίσθηση χάους στο μυαλό των θεατών, θα τολμούσα να πω ακριβώς του ίδιου χάους με αυτό που βιώνουν τα έμβια όντα στη σημερινή εποχή;
Το Racing Extinction είναι ένα ντοκιμαντέρ του Λούι Ψυχογιού...
Ας σας το παρουσιάσω καλύτερα.
Το Racing Extinction είναι ένα ντοκιμαντέρ που συντόνισε ο κινηματογραφιστής Λούι Ψυχογιός και περιλαμβάνει τα πάντα.
Ο ίδιος μας αναφέρει ότι ήθελε να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για την προστασία της μπλε φάλαινας.
Δικαιωματικά εντάσσεται στην κατηγορία του εκπαιδευτικού και ερευνητικού ντοκιμαντέρ, αλλά είναι πολλά περισσότερα.
Είναι η σφαιρικότερη ματιά και παρουσίαση της ανελέητης επίθεσης του ανθρώπου στο φυσικό και ζωικό περιβάλλον και τελικά στον εαυτό του, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο – τόσο αποτελεσματικά που αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να τρομάζεις μπροστά από φανταστικά πλάσματα ταινιών μυθοπλασίας και όχι από τα πτώματα των θηλαστικών, των ζώων, και την καταστροφή του φυσικού κόσμου που συμβαίνει δίχως ίχνος συναίσθησης και ανθρωπιάς.
Συμμέτοχοι σε αυτό το ντοκιμαντέρ είναι πολλοί και πολλές.
Πέρα από το συνεργείο του, ακούμε και βλέπουμε σε δράση μουσειολόγους, αρχαιολόγους, ακτιβιστές, δημοσιογράφους, φωτορεπόρτερς, οικολόγους, μία επαγγελματία οδηγό αγωνιστικών αυτοκινήτων και σημαντικές προσωπικότητες που δρουν υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος.
Η αφήγηση του Λούι Ψυχογιού κυριαρχεί σε όλη τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ.
Δεν κουράζει καθώς διακόπτεται συνεχώς για να μας παρουσιάσει ήχους του θαλάσσιου κόσμου, ήχους από δάση, το κάλεσμα του τελευταίου αρσενικού Kauai O’o ψάχνοντας για το θηλυκό που δεν υπάρχει πια, αλλά και εικόνες από διαδηλώσεις, από αρχειακό υλικό ακτιβιστών, από το παγκόσμιο συνέδριο για την προστασία του περιβάλλοντος, από συνεντεύξεις, από οδοιπορικά στο Χονγκ Κονγκ, την Ταϊλάνδη, την Κίνα, την Αρκτική και όπου αλλού κρούεται πια ο κώδωνας του κινδύνου για την ανισσοροπία του θαλάσσιου κόσμου, των έμβιων όντων και την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Κάπου ακούμε ότι αν συνεχίσει ο ίδιος ρυθμός ανάπτυξης με αυτό το πλαίσιο που δομείται, τότε στα επόμενα 20 χρόνια θα έχουμε μείωση των ειδών κατά 50% παγκοσμίως.
Ζούμε στην Εποχή της Ανθρωποσύνης (Anthropocene), την εποχή που ο άνθρωπος κυριαρχεί σε αυτό τον κόσμο, όμως τελικά ζούμε σε έναν κόσμο εξαφάνισης των έμβιων όντων 100 φορές γρηγορότερα απ’ ότι υπολογίζεται αν άλλαζαν οι συνθήκες και το πλαίσιο ζωής των ανθρώπων. 2.500 καρχαρίες σκοτώνονται καθημερινά για τα πτερύγιά τους, για να αξιοποιηθούν σε σούπες.
Οι πάγοι λιώνουν.
Το κέρδος της παράνομης αλίευσης και αγοραπωλησίας είναι τεράστιο.
Το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) δεν μολύνει μόνο την ατμόσφαιρα που αναπνέουμε, αλλά και τις θάλασσες.
Οξύνει το περιβάλλον των θαλασσών και καταστρέφει τα οικοσυστήματα.
Η θερμοκρασία ανεβαίνει.
Η θανάτωση των ελεφάντων συνεχίζεται μόνο και μόνο για τους χαυλιόδοντές τους.
Το μεθάνιο (CH4) που εκλύεται από την υπερεκτροφή των αγελάδων συμβάλλει στην επικινδυνότητα της ατμόσφαιρας.
Η ανάγκη για ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και αλλαγή είναι επιτακτική.
Ένα οπτικοακουστικό πρότζεκτ προετοιμάζεται και οργανώνεται ώστε η παρουσίασή του να έχει όσο το δυνατόν περισσότερους αποδέκτες.
Όσοι κι όσες θέλετε, μπορείτε να δείτε το ντοκιμαντέρ με ελεύθερη είσοδο στο «Αφιέρωμα στο Αμερικανικό Ντοκιμαντέρ».
Γιώργος Λιάπης.
1.jpg)
