Ο Μπραντ (Ben Stiller, Zoolander 2) είναι ένας άντρας κοντά στα πενήντα ο οποίος με αφορμή ένα ταξίδι με τον γιο, με τον τελευταίο να αναζητά κολέγιο για να συνεχίσει τις σπουδές του, προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του καθώς δεν δείχνει ικανοποιημένος με αυτά που έχει πετύχει.
Μια θεματολογία αρκετά γνώριμη στον κινηματόγραφο, καθώς πολλές φορές έχουμε δει χαρακτήρες να βρίσκονται σε ένα τέλμα στο μέσο της ζωής τους και να αναρωτιούνται κατά πόσο έχουν πετύχει τα όνειρά τους.
Έτσι το ενδιαφέρον στρέφεται στον τρόπο παρουσίασης από τον Mike White, και όχι τόσο στο διδακτικό μέρος το οποίο είναι σε μεγάλο βαθμό γνωστό και αναμενόμενο.
Ο δημιουργός της ταινίας λοιπόν επικεντρώνεται γρήγορα στον πρωταγωνιστή, ο οποίος βλέπει σε πρώτη φάση το ταξίδι με τον γιο του ως μια ευκαιρία εξιλέωσης για τις δικές του «αποτυχίες».
Και λέμε «αποτυχίες» γιατί ο ίδιος πιστεύει ότι δεν πέτυχε όσα ήθελε και μπορούσε, κυρίως σε σύγκριση με τους «πετυχημένους» παλιούς φίλους του.
Μέσα από τη διαδικασία αυτή όμως θα μάθει σταδιακά, ή θα ξαναθυμηθεί, ποια πράγματα έχουν πραγματικά αξία και τι σημαίνει αληθινή και όχι εικονική επιτυχία.
Δυστυχώς
όλη αυτή η διαδικασία δεν καταφέρνει να μας κερδίσει.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας το στόρι είναι πολύ άνευρο και επίπεδο, με μια μινιμαλιστική παρουσίαση στην οποία δεν μπορούμε να διακρίνουμε κάτι το πρωτότυπο, και λίγες φορές μας δίνει κάτι αξιομνημόνευτο.
Επίσης η εκτενής αφήγηση που χρησιμοποιείται για τις σκέψεις του πρωταγωνιστή είναι συχνά υπερβολικά επεξηγηματική, κάνοντας την ταινία ιδιαίτερα απλοϊκή, ενώ και η υλιστικές επιθυμίες του συχνά μας κουράζουν.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας το στόρι είναι πολύ άνευρο και επίπεδο, με μια μινιμαλιστική παρουσίαση στην οποία δεν μπορούμε να διακρίνουμε κάτι το πρωτότυπο, και λίγες φορές μας δίνει κάτι αξιομνημόνευτο.
Επίσης η εκτενής αφήγηση που χρησιμοποιείται για τις σκέψεις του πρωταγωνιστή είναι συχνά υπερβολικά επεξηγηματική, κάνοντας την ταινία ιδιαίτερα απλοϊκή, ενώ και η υλιστικές επιθυμίες του συχνά μας κουράζουν.
Ερμηνευτικά το μεγαλύτερο βάρος πέφτει πάνω στον Ben Stiller γύρω από τον οποίο κινείται και όλη η ταινία.
Ο Stiller χωρίς εντυπωσιασμούς είναι καλός, συνυπάρχει όμορφα με τον κινηματογραφικό γιο του (Austin Abrams, Gangster Squad), επαναλαμβάνει όμως μια δραματική ερμηνεία που έχουμε δει και σε άλλες παρόμοιες στιγμές του (Greenberg, Walter Mitty).
Από τους β’ ρόλους θα ξεχωρίζαμε τον Michael Sheen (Passengers) ο οποίος έχει μια ιδιαίτερα φυσική παρουσία μπροστά από την κάμερα, ενώ συμμετέχει και σε μια από τις πιο καθοριστικές σκηνές της ταινίας.
Το
τελικό αποτέλεσμα είναι μια ταινία αυτογνωσίας και ενδοσκόπησης, που κινείται
όμως σε γνωστά μονοπάτια χωρίς εκπλήξεις.
Στους κινηματογράφος από 19 Οκτωβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
Στους κινηματογράφος από 19 Οκτωβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
