Τιφλίδα 1983.
Επτά νεαροί εγκλωβισμένοι από το καθεστώς στα στενά σύνορα της ΕΣΣΔ, θέλουν τα το σκάσουν για τη Δύση.
Το σχέδιο προβλέπει να καταλάβουν το αεροπλάνο που τους οδηγεί στο Λένινγκραντ, να το οδηγήσουν στη Τουρκία, και από εκεί να πάνε …όπου μπορέσουν.
Το σχέδιο όμως πάει στραβά πριν καν ξεκινήσει, με τις πτήσεις να αλλάζουν, και αντί να είναι μόνοι, βρίσκονται σε ένα αεροσκάφος γεμάτο επιβάτες.
Παρότι το Hostages έχει ως κεντρικό θέμα μια αεροπειρατεία, ήταν μάλλον αναμενόμενο να μη δούμε μια “αμερικανιά”.
Η ταινία πιάνει την ιστορία από περίεργο σημείο, με τη παρέα να έχει ήδη καταστρώσει το σχέδιο και να βρίσκεται στις τελευταίες ημέρες όταν συγκεντρώνουν τα εφόδια και περιμένουν τη στιγμή της υλοποίησης.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το μισό φιλμ να έχει εισαγωγικό χαρακτήρα, απλά συστήνοντας μας τους ήρωες και μάλιστα ιδιαίτερα αφαιρετικά, με ελάχιστες λεπτομέρειες για τον καθένα.
Αυτό το πρώτο μέρος αναλαμβάνει επίσης να μας δώσει μια κλέφτη ματιά στους περιορισμούς, τις απαγορεύσεις και στο γενικό σύστημα του κομμουνιστικού καθεστώτος της εποχής, και πάλι όμως χωρίς να εμβαθύνει καθόλου.
Στο δεύτερο μισό, έχουμε την εκτέλεση και τα επακόλουθα αυτής της πράξης.
Αν περιμένατε όμως στιγμές έντασης και αγωνιάς, δυστυχώς χάσατε με αυτές να κρατούν ένα με δύο λεπτά, με τα διαδικαστικά να παίρνουν και πάλι τη σκυτάλη.
Χωρίς να έχει να επιδείξει κάτι ιδιαίτερο στο σκηνοθετικό τομέα, το μόνο που καταφέρνει ο Rezo Gigineishvili είναι να διηγηθεί μια ενδιαφέρουσα αληθινή ιστορία, που όμως δεν έχει ούτε να πει ούτε να δείξει αρκετά ώστε να σε κερδίσει.
Αλέξης Κυριαζής.
1.jpg)
