Ξεκαθαρίζοντας εξ αρχής ότι δεν είμαι φίλος του greek weird wave, για τη περίπτωση του Αλέξανδρου Αβρανά, είπα να κάνω μια εξαίρεση, μιας και το Miss Violence, παρότι άνηκε σε αυτό το είδος, εκτός από …weirdness είχε να επιδείξει και μια αξιόλογη ιστορία.
Ενώ ακόμα περιμένουμε να δούμε το True Crimes, στο 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έκανε πρεμιέρα η επόμενη ταινία του, το Love Me Not με τους Ελένη Ρουσσινού (Miss Violence) και Χρήστο Λούλη (Η Κόρη του Ρέμπραντ).
Ένα ευκατάστατο ζευγάρι έρχεται σε συμφωνία με μια νεαρή κοπέλα να κυοφορήσει το παιδί τους ως παρένθετη μητέρα, μιας και εκείνοι δεν μπορούν.
Η ατίθαση κοπέλα μετακομίζει στο πολυτελές σπίτι τους, ώστε να την προσέχουν.
Ώσπου μια μέρα, το αυτοκίνητο της γυναίκας τρακάρει και εκείνη βρίσκεται απανθρακωμένη.
Το τι ακολουθεί, φυσικά δε μπορώ να σας το αποκαλύψω…
Η ταινία είναι ξεκάθαρα χωρισμένη σε τρεις πράξεις, η καθεμία τελείως διαφορετική από τη προηγούμενη.
Από την εισαγωγική παίρνουμε ακριβώς αυτό που περιμένουμε, τις πρώτες πληροφορίες, τους αφύσικους διαλόγους και τις ξύλινες ερμηνείες που είναι σήμα κατατεθέν του είδους, και μια ιστορία που δεν έχουμε ιδέα που μπορεί να μας πάει.
Η μεγάλη έκπληξη έρχεται αμέσως μετά, με το δυνατό plot twist να μετατρέπει το Love Me Not σε ένα “φυσιολογικό” δραματικό θρίλερ με αγωνιώδεις ρυθμούς και υψηλή ένταση.
Δυστυχώς, ο ενθουσιασμός δεν κρατάει πολύ, με τη weirdness να βάζει μπρος στη συνέχεια, παρουσιάζοντας ένα τελευταίο act που έχει και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό όλα τα κουσούρια του είδους, απίστευτα αργούς ρυθμούς, σοκαριστικές σκηνές που υπάρχουν μόνο και μόνο για να σοκάρουν, και τεράστιες τρύπες στη πλοκή αλλά και τη λογική.
Είναι εκνευριστικό να βλέπεις έναν σκηνοθέτη που προφανώς έχει την ικανότητα να γυρίσει μια εξαιρετική ταινία, να επιλέγει να ακολουθήσει το ρεύμα και να καταστρέφει ένα πολύ δυνατό φιλμ απλά και μόνο για να γίνει …weird.
Αλέξης Κυριαζής.
6/10
1.jpg)
