Η Sól, ένα δύστροπο 9χρονο κορίτσι από τη νότια Ισλανδία, στέλνεται να περάσει τις καλοκαιρινές του διακοπές στο αγρόκτημα μιας σχεδόν άγνωστης θείας.
Παρότι αρχικά γκρινιάζει και θέλει να γυρίσει πίσω, η ενασχόλησή της με τις αγροτικές δουλειές την κάνουν να συνηθίσει.
Εκεί γνωρίζει τον Jón, έναν νεαρό άνδρα με λογοτεχνικές ανησυχίες (όπως και η ίδια) που έρχεται κάθε καλοκαίρι για να βοηθήσει στις δουλειές και αναγκαστικά μένει στο ίδιο δωμάτιο με τη μικρή, αλλά και τη κακομαθημένη ξαδέρφη Ásta που γυρίζει άξαφνα από τις σπουδές της στη Γερμανία.
Ο πρωτοεμφανιζόμενος Ása Helga Hjörleifsdótirr καταφέρνει κάτι που πολλοί και πιο έμπειροι συνάδελφοί του απέτυχαν, να αξιοποιήσουν το χαρακτηριστικό Ισλανδικό περιβάλλον όχι μονάχα ως τοπίο αλλά ως πραγματικό ζωντανό οργανισμό, αντιπαραθέτοντας την απίστευτη φυσική ομορφιά με τη σκληράδα που κρύβεται πίσω της.
Ολόκληρο μια αλληγορία, το Svanurinn δεν έχει το μικρό κορίτσι ως απλή πρωταγωνίστρια, αλλά μας βάζει ουσιαστικά να ζούμε τη ζωή της, να γνωρίζουμε τα όσα -λίγα- ξέρει, να προσπαθούμε να αντιληφθούμε το γιατί βρεθήκαμε σε αυτό το σπίτι, να κρυφακούσουμε τα μυστικά των θείων και της ξινής ξαδέρφης, να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στα μυστικά τετράδια του Jón και στις ιστορίες του, να κυλιστούμε στα άγρια χορτάρια σκαρώνοντας ιστορίες με το κορίτσι των ωκεανών.
Χωρίς η πλοκή να κρύβει κάποιο μεγάλο μυστικό, τα μικρά ενδοοικογενειακά δράματα ξετυλίγονται αριστοτεχνικά με την μικρή Sól να γνωρίζει από κοντά το μυθικό τέρας της λίμνης και να την κάνει να μεγαλώσει, να νοιώσει το πρώτο σκίρτημα και τη πρώτη προδοσία, να γίνει μάρτυρας της πρώτης γέννησης αλλά και να βιώσει τη πρώτη απώλεια, να μεγαλώσει απότομα.
Αν έχω ένα παράπονο, αυτό είναι από την υπερβολική αφαιρετικότητα του σεναρίου το οποίο μας αποκαλύπτει ελάχιστα, κάτι που μέχρι ενός σημείο δικαιολογείται από το ύφος και το στόχο του φιλμ, όμως κάνει συχνά το θεατή να αναρωτιέται τι και γιατί, χωρίς να παίρνει απάντηση.
Από το ΦΚΘ δεν περιμένουμε να βγάλουμε την επόμενη Οσκαρική ταινία, αλλά άγνωστα διαμαντάκια που μας προσφέρουν νέες δυνατές κινηματογραφικές εμπειρίες, όπως το Svanurinn.
Ελπίζω να δούμε κι άλλα..
Αλέξης Κυριαζής.
1.jpg)
