Στο μέλλον ο πληθυσμός του πλανήτη έχει αυξηθεί σε επικίνδυνο βαθμό γιγαντώνοντας τα κοινωνικά προβλήματα.
Σε μια προσπάθεια ελέγχου, νομοθετείται ο περιορισμός για ένα παιδί ανά οικογένεια, με τους παραβάτες να τιμωρούνται.
Τα… εφτάδυμα (!) κορίτσια της οικογένειας Settman (Noomi Rapace, The Drop), έχοντας ονόματα από κάθε μέρα της εβδομάδας, είναι αναγκασμένα να κρύβονται και να βγαίνουν με τη σειρά, την ημέρα του ονόματός τους.
Όταν ένα βράδυ όμως η Δευτέρα δεν επιστρέφει, όλοι αναρωτιούνται.
Τι συνέβη στη Δευτέρα;
Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού, ένα υπαρκτό και ανησυχητικό πρόβλημα με επιπτώσεις ήδη στην εποχή μας, αποτελεί μια ωραία αφορμή, και τη βάση αυτής της ταινίας για ένα μελλοντολογικό κόσμο, ο οποίος θαρρείς και ξεπήδησε από τις σελίδες του Όργουελ και του Χάξλεϋ.
Σε δεύτερο επίπεδο παρουσιάζει ενδιαφέρον ο τρόπος ζωής των πρωταγωνιστριών, οι οποίες είναι αναγκασμένες να ζουν όλες σαν μία.
Στην πραγματικότητα όμως ζουν ελεύθερες στον περιορισμένο χώρο του σπιτιού τους, καθώς όταν βγαίνουν στον έξω κόσμο, καλούνται να παίξουν έναν ρόλο.
Σε αυτό θα μπορούσε να βρει κάποιος μια δυσάρεστη αναλογία με τον τρόπο ζωής αρκετών ανθρώπων οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να υποκρίνονται καθημερινά στην εργασία, στις σχέσεις τους, στη ζωή τους γενικότερα.
Αυτά είναι τα ενδιαφέροντα στοιχεία της ταινίας τα οποία μας δίνονται στην αρχή, τα οποία όμως δεν αξιοποιούνται στη συνέχεια όσο θα μπορούσαν.
Το όλο στήσιμο δεν πείθει για το σκηνικό που μας παρουσιάζει.
Για μια κοινωνία υπερπληθυσμού που οδηγείται σε μεγάλα προβλήματα σε θέματα φαγητού, στέγης και γενικά επιβίωσης, οι συνθήκες που μας δίνει είναι υπερβολικά «γυαλισμένες».
Οι εικόνες του δυστοπικού και παρακμιακού μέλλοντος δίνονται πολύ γρήγορα, και δεν μένουν στη μνήμη όπως θα έπρεπε με βάση την ιστορία.
Επίσης για έναν τέτοιο κόσμο όπου ο έλεγχος και η παρακολούθηση είναι συνεχής, αφήνει πολλές ελευθερίες για την εξέλιξη της δράσης, η οποία επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα από το μέσο του φιλμ και μετά.
Υπάρχουν σεναριακά κενά, με αρκετά πράγματα που γίνονται να μην δείχνουν πιστευτά σε έναν τέτοιο αυστηρό κόσμο, ενώ ξεχνάει ουσιαστικά το όποιο κοινωνικό σχόλιο μας υπόσχεται στην αρχή.
Όσον αφορά τους χαρακτήρες, σίγουρα είναι δύσκολο να γίνει κατάλληλη σκιαγράφηση σε εφτά διαφορετικές προσωπικότητες.
Στον πολυπρόσωπο πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκουμε τη Noomi Rapace η οποία πάντως κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια.
Σε β’ ρόλους ο Willem Dafoe (The Great Wall) και η Glenn Close (Warcraft) έχουν λίγο χρόνο επί της οθόνης, και δεν καταφέρνουν (ιδίως η Close) να κάνουν πραγματικά σημαντικούς τους χαρακτήρες τους.
Μια ενδιαφέρουσα σύλληψη, η οποία όμως μένει ανεκμετάλλευτη από τον Tommy Wircola, ίσως και αναγκαστικά μέσα στον περιορισμένο κινηματογραφικό χρόνο.
Στους κινηματογράφους από 2 Νοεμβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
