Ακόμα μια μικρή ανεξάρτητη αμερικάνικη δραμεντί, θα μπορούσε να πει κάποιος για το The Florida Project, και δε θα είχε άδικο, μιας και το trailer δε μπορεί να δείξει τη καρδιά που κρύβεται μέσα στο μοβ μοτέλ, ενώ και το ότι το πολυβραβευμένο Tangerine, η προηγούμενη και γνωστότερη ταινία του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Sean Baker δε βρήκε διανομή στην Ελλάδα και μάλλον λίγοι έχουν ακουστά, και ακόμα λιγότεροι την έχουν δει, σίγουρα δε βοηθάει στη διαφήμισή της.
Εδώ λοιπόν είμαστε εμείς για να σας προτρέψουμε να μη χάσετε χρόνο, να την αναζητήσετε κάποιον “μικρό” κινηματογράφο, γιατί δυστυχώς αλλά και προφανώς δε θα τη βρείτε στο ωρολόγιο πρόγραμμα κανενός multiplex, και να σπεύσετε..
Όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος, βρισκόμαστε στη Φλόριντα, αλλά όχι στις κοσμοπολίτικες παραλίες της, αλλά στην άγνωστη καρδιά της, λίγο έξω από τη Disneyland, σε ένα μικρό μοτέλ στην άκρη του δρόμου, κατασκευασμένο προφανώς για τους τουρίστες, στο σχήμα ενός παραμυθένιου μωβ κάστρου, που όμως έχει καταλήξει στέγη για φτωχούς και άστεγους που πρέπει κάπου να μείνουν, έστω προσωρινά.
Εκεί μένει και η 6χρονη Moonee, κόρη μιας πολύ νεαρής κοπέλας, που δεν ικανή να συντηρήσει τον εαυτό της, πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί, αναζητώντας μάταια δουλειά ως χορεύτρια.
Η μικρή είναι σωστό διαολάκι, άλλες φορές χαριτωμένο αλλά συχνά ενοχλητικό έως και επικίνδυνο, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους.
Το αέναο παιχνίδι με τους φίλους της που προκαλεί συνεχώς προβλήματα, προσπαθεί να συμμαζέψει ο Bobby, ο μάνατζερ (κάτι σαν επιστάτης) του μοτέλ που μπορεί να μην αντέχει άλλο να διορθώνει τις ζημιές της, αλλά δε πρόκειται ποτέ να επιτρέψει να της συμβεί κάτι κακό.
Η μισή γοητεία της ταινίας δε γίνεται παρά να αποδοθεί σε αυτό το αξιολάτρευτο μούτρο ονόματι Brooklynn Prince, που στο ρόλο της Moonee, πλημμυρίζει κάθε κάδρο με τη φυσικότητα και την ενεργητικότητά της, σε παρασέρνει σε ένα roller-coaster συναισθημάτων, νοσταλγίας αλλά και food for thought για τη συμπεριφορά της και για το ποιος πραγματικά φταίει για την κατάσταση στην οποία μεγαλώνουν εκείνη και η μητέρα της.
Ο δημιουργός έχει τοποθετήσει την ιστορία του σε έναν παρακμιακό αλλά ταυτόχρονα τόσο γοητευτικά αληθινό μικρόκοσμο, σε ένα μωβ κάστρο που δε κατάφερε ποτέ να δει το παραμύθι του να πραγματοποιείται, με τους απόκληρους μιας βάναυσης κοινωνίας να το αξιοποιούν ως ενδιάμεσο σταθμό μιας σκληρής διαδρομής που λέγεται ζωή.
Οι ήρωες μας δεν έχουν παρελθόν αλλά ούτε και μέλλον.
Ποτέ δε μαθαίνουμε πως και γιατί κατέληξαν σε αυτή τη κατάσταση, ενώ δεν τις ακούμε ούτε και να ονειρεύονται.
Ζουν ίσα για να βγάλουν την ημέρα, με το θράσος τους ως μοναδικό σύμμαχο να σαμποτάρεται από την αγένεια και την ανωριμότητα μιας ατελούς παιδικότητας.
Παρά τη κατάστασή τους όμως, ένα καυτό καλοκαίρι σημαίνει παιχνίδι για οποιοδήποτε παιδί, και η ατρόμητη Moonee το αξιοποιεί στο έπακρο, εξερευνώντας την ευρύτερη γύρω περιοχή και κάνοντας παιχνίδι το οτιδήποτε και τον οποιονδήποτε, βάζοντας το θεατή σε ένα συναισθηματικό τρενάκι να θέλει να την αρπάξει και να της ρίξει ένα γερό μπερντάκι αλλά αμέσως μετά να της κάνει μια μεγάλη αγκαλιά.
Το The Florida Project είναι μια ταινία καταστάσεων και όχι γεγονότων, και παρότι αυτό λειτουργεί χάρη στους εξαιρετικά δομημένους -στο μικρόκοσμό τους- χαρακτήρες, υπάρχουν αρκετές στιγμές που το φιλμ κάνει κοιλιά και μοιάζει να επαναλαμβάνεται.
Δυο-τρία συμβάντα, ακόμα και μικρής σημασίας, ώστε να κινηθούν λίγο τα γρανάζια, ήταν απαραίτητα και η απουσία τους είναι εμφανής.
Το ταλέντο του Baker δεν περιορίζεται όμως στο σενάριο, με τις σκηνοθετικές του ικανότητες να είναι εξίσου εντυπωσιακές, καταφέρνοντας να αποτυπώσει τις αντιθέσεις τόσο γλαφυρά αλλά και τόσο προσεκτικά, που σε μαγεύει.
Η παλ χρωματική παλέτα που με τη βοήθεια της ωραιότατης φωτογραφίας δίνει ζωή σε κάθε σκοτεινή γωνία του Magic Castle, το καταπληκτικό μοντάζ δεν αφήνει δευτερόλεπτο να πάει χαμένο, και φυσικά η διαχείριση ουσιαστικά ερασιτεχνών ηθοποιών, αλλά και του πιο έμπειρου Willem Dafoe (Murder on the Orient Express) δίνοντάς τους την ευκαιρία να μας προσφέρουν υπέροχες ερμηνείες.
Ναι, το The Florida Project είναι μία ακόμη μικρή ανεξάρτητη αμερικάνικη δραμεντί, αλλά είναι μια μικρή ανεξάρτητη αμερικάνικη δραμεντί στα καλύτερά της!
Μια ταινία που έχει ήδη μπει σε πολλές λίστες με τα best του 2017 και σίγουρα θα τη δούμε σε ακόμα περισσότερες, μια ταινία που ελπίζω να καταφέρει να βρει το δρόμο της για τα Όσκαρ, μιας και αξίζει μια θέση στη πεντάδα αρκετών κατηγοριών, μια υπέροχη ταινία που δεν αξίζει αλλά επιβάλλεται να της δώσετε μια ευκαιρία.
Στου κινηματογράφους από 21 Δεκεμβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
