Η ταινία αποτελεί την δεύτερη συνεργασία ανάμεσα στον σκηνοθέτη Feng Xiaogang, τον σεναριογράφο Zhenyun Liu ( οποίος μεταφέρει στον κινηματογράφο το δικό του βιβλίο) και της Fan Bingbing.
Η πρώτη φορά που οι τρεις τους συνεργάστηκαν έλαβε χώρα πριν 12 χρόνια, στην ταινία "Cell Phone", η οποία αποτέλεσε και το ντεμπούτο της τελευταίας.
Σε μία ιστορία που μου θύμισε αρκετά το «Κιου Ζου: Μια Γυναίκα της Κίνας» του Zhang Yimou, το σενάριο επικεντρώνεται στην Lian, μία γυναίκα αποφασισμένη να αντιμετωπίσει ολόκληρο το δικαστικό σύστημα της Κίνας, στην προσπάθεια της να δικαιωθεί.
Η ταινία ξεκινά με την ιστορία της Pan Jinlian, της κινεζικής εκδοχής της Madame Bovary, μιας γυναίκας της οποίας η απιστία οδήγησε σε φόνο.
Η σύνδεση των δύο γυναικών αποκαλύπτεται αργότερα.
Στο ξεκίνημα της κεντρικής ιστορίας, η Lian ζητάει από έναν δικαστή, ο οποίος είναι μακρινός συγγενής, να ακυρώσει το διαζύγιό της.
Εξηγεί πως το διαζύγιο ήταν εικονικό, μιας και αυτή και ο πρώην σύζυγός της το πήραν για να καταφέρουν να βρουν ένα καλύτερο διαμέρισμα.
Εκείνος όμως την κορόιδεψε και παντρεύτηκε μία άλλη γυναίκα, παίρνοντας μάλιστα και το διαμέρισμα στο τέλος.
Τώρα, η Lian θέλει να ακυρώσει το διαζύγιο ώστε να τον ξαναπαντρευτεί και μετά να πάρει ένα κανονικό διαζύγιο.
Αναμενόμενα, το αίτημα της μοιάζει εντελώς παράλογο και το δικαστήριο που αναλαμβάνει την υπόθεση αποφασίζει πως το διαζύγιο είναι πραγματικό, μιας η διαδικασία έκδοσής του ήταν νόμιμη.
Η Lian απογοητεύεται αλλά παράλληλα γίνεται πιο αποφασιστική και ξεκινά να μεταφέρει την υπόθεσή της όσο πιο ψηλά στην γραφειοκρατική σκάλα είναι δυνατόν.
Οι ενέργειές της προκαλούν αναστάτωση, χωρίς όμως αντίκτυπο στον στόχο της.
Επιπλέον, όταν κάποια στιγμή αποφασίζει να μιλήσει με τον πρώην σύζυγό της, εκείνος την εξευτελίζει δημοσίως, αποκαλώντας την Pan Jinlian.
Ακόμα πιο αποφασισμένη, και αφού ζητά, ανεπιτυχώς, από τον αδερφό της και έναν κρεοπώλη που είναι ερωτευμένος μαζί της να σκοτώσουν τον πρώην σύζυγό της, αποφασίζει να συνεχίσει να κυνηγά την υπόθεση νομικά, από μόνη της.
Δέκα χρόνια περνούν κι εκείνη ακόμα επιμένει, παρά το γεγονός πως πλέον είναι ιδιοκτήτρια μιας μικρής ταβέρνας.
Όμως, οι συσχετισμοί φαίνεται να έχουν αλλάξει, μιας και πολλοί ανώτεροι αξιωματούχοι της ζητούν να σταματήσει, φοβούμενοι την επιμονή της, η οποία έχει οδηγήσει στην απόλυση πολλών.
Ο Feng Xiaogang σκηνοθετεί μια ταινία που καταπιάνεται με τις ανισορροπίες του κινέζικου δικαστικού και γραφειοκρατικού συστήματος, χρησιμοποιώντας, όμως, μια φαιδρή προσέγγιση, καθώς επικεντρώνεται σε έναν χαρακτήρα του οποίου η επιμονή και η αιτιολόγηση ανάγονται στην σφαίρα του κωμικού.
Σε αυτό το πλαίσιο, καταφέρνει να γυρίσει μια εξαιρετικά ψυχαγωγική ταινία, με το χαρακτηριστικό να εντείνεται από την θεματική μιας «απλής χωρικής» που τρομάζει πολλούς αξιωματούχους με τις εντελώς απρόσμενες πράξεις της και την αποφασιστικότητά της.
Ο Luo Pan χρησιμοποιεί μία άκρως ασυνήθιστη τεχνική στην φωτογραφία, με το παράθυρο να είναι κυκλικό στις σκηνές που εκτυλίσσονται στην πόλη της Lian και ορθογώνιο στις σκηνές στο Πεκίνο.
Η τεχνική αυτή είναι εμπνευσμένη από τις διατάξεις των κινέζικων πινάκων, όπως παρουσιάζεται στην εισαγωγή της ταινίας.
Πέρα από την διάταξη, ο Luo Pan παρουσιάζει πληθώρα εικόνων εξαιρετικής ομορφιάς και ρεαλισμού, συνήθως μέσω μεσαίων ή μακρινών πλάνων, όπως αυτήν με την γέφυρα πάνω από τον ποταμό και το χιόνι στα βουνά.
Μια αγνώριστη, σχεδόν χωρίς ίχνος γοητείας Fan Bingbing (X-Men: Days of Future Past) δίνει μία εξαιρετική παράσταση στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε έναν χαρακτήρα που η επιμονή του ακροβατεί ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό.
Η απόδοσή της πάντως παραμένει ρεαλιστική παρά την ακρότητα του χαρακτήρα της, καθώς αποδίδει μία σειρά από συναισθήματα που περιλαμβάνουν θυμό, απελπισία, αποφασιστικότητα, ντροπή κ.α.
Το υπόλοιπο επιτελείο περιλαμβάνει μία σειρά γραφειοκρατών που υποφέρουν από τις δράσεις της, με τον Da-Peng να υποδύεται αυτόν που αντέχει περισσότερο διάστημα ως Wang Dongdao και τον Zonghan Li τον σύζυγό της.
Το γεγονός πως οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι όλοι άνδρες, δίνει ακόμα περισσότερο νόημα στους «ηρωισμούς» της Lian.
Το «I am not Madame Bovary» λειτουργεί, στην βάση του, όπως τα περισσότερα κινέζικα art-house φιλμ, τα οποία τείνουν να είναι κάπως «βαριά».
Όμως, χάρη στην ασυνήθιστη αποτύπωση, το έξυπνο χιούμορ και την απόδοσή της Fan Bingbing, η ταινία καταφέρνει να είναι αρκετά ψυχαγωγική και να ξεχωρίσει από την πληθώρα παρόμοιων παραγωγών.
Στους κινηματογράφους από 14 Δεκεμβρίου.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
