Στις 27 Μαΐου 1942, οι Jozef Gabčík και Jan Kubiš, δύο Τσεχοσλοβάκοι στρατιώτες, εκτελούν στη Πράγα την Επιχείρηση Ανθρωποειδές, δολοφονώντας τον Reinhard Heydrich, υψηλόβαθμο στέλεχος των SS και “Προστάτη του Ράιχ” στη περιοχή.
Σας θυμίζει κάτι η ιστορία, έτσι;
Αυτό γιατί μόλις το Φεβρουάριο είχαμε δει το Anthropoid, μια ταινία που εξιστορούσε ακριβώς τα ίδια ιστορικά γεγονότα.
Το να βλέπουμε δύο ταινίες με το ίδιο θέμα να βγαίνουν σε τόσο κοντινό διάστημα, δεν είναι πρωτοφανές, αλλά όταν η πρώτη δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, και στα ταμεία πέρασε και δεν ακούμπησε, και η δεύτερη έρχεται με ακόμα μικρότερο hype λόγω καθυστέρησης της πρεμιέρας της και μέτριων προς κακών κριτικών, με ποια λογική ο ίδιος διανομέας τη βγάζει στις αίθουσες και μάλιστα σε μια τέτοια περίοδο.
Αλήθεια είναι ότι ο The Man with the Iron Heart ξεκινάει δυνατά, δείχνοντας σημάδια ότι έχει σκοπό να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό.
Πιο συγκεκριμένα, η ταινία ξεκινάει ως βιογραφία του Heydrich, με τα πρώτα 45 λεπτά να περνούν ένα χεράκι τη πορεία του από την ατιμωτική απόλυση από το πολεμικό ναυτικό μέχρι τη μέρα της δολοφονίας του.
Δυστυχώς, το “περνάει ένα χεράκι” ως φράση δεν ήταν τυχαίο, μιας και το σενάριο αδυνατεί να αναπτύξει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα, σπαταλώντας περίπου 45 λεπτά μονάχα στους τίτλους... γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του, μπήκε στους ναζί, έκανε οικογένεια, αναδείχτηκε μέσω των σατανικών ιδεών του για την επικράτηση της άριας φυλής, τοποθετήθηκε στη Πράγα, τέλος.
Ποιος ήταν πραγματικά, ποιο το παρελθόν, γιατί είχε αυτό το χαρακτήρα, ποιο ήταν τελοσπάντων το origin of evil του…κιχ, ούτε μιλιά.
Αυτό που παίρνουμε είναι ένα σύντομο βιογραφικό ενός από τους πιο σατανικούς ανθρώπους που έχουν περπατήσει στο πλανήτη.
Γιατί να με ενδιαφέρει αυτό, στη δουλειά μου θα τον προσλάβω;
Και φτάνουμε στη δεύτερη πράξη, με τη ταινία να κάνει ένα χρονικό πισωγύρισμα στη πτώση με αλεξίπτωτο των Gabčík και Kubiš λίγο έξω από Πράγα, φτάνοντας μέχρι την εκτέλεση της αποστολής.
Με άλλα λόγια, τα επόμενα 45 περίπου λεπτά είναι μια συμπτυγμένη εκδοχή του Anthropoid.
Τα ίδια σκηνικά, τα ίδια γεγονότα, οι ίδιοι χαρακτήρες, με μοναδική διαφορά ότι και εδώ παρακολουθούμε μόνο τους τίτλους, χωρίς καμία εμβάθυνση.
Αν μάλιστα δεν έχεις δει τη ταινία του Sean Ellis, η εντύπωση που σου αφήνει μπορεί να είναι ακόμα χειρότερη αφού αποτυγχάνει να σου πει μια ολοκληρωμένη ιστορία.
Όσο για το τελευταίο μισάωρο, εκεί παρακολουθούμε τα ένθεν κι ένθεν επακόλουθα, χωρίς καμία έκπληξη και τις προσπάθειες για συναισθηματισμούς να πέφτουν στο κενό.
Νωρίτερα είχα αναρωτηθεί για την αιτία που το The Man with the Iron Heart βρήκε το δρόμο του για τις ελληνικές αίθουσες, και ένας λόγος ίσως είναι το εξαιρετικό αλλά αναξιοποίητο cast του, με τους Jason Clarke (Everest) και Jack O'Connell (Tulip Fever) να το ηγούνται, τους Rosamund Pike (A United Kingdom) και Jack Reynor (Detroit) να ακολουθούν και τους Mia Wasikowska (Crimson Peak), Stephen Graham (Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales), Thomas M. Wright (Sweet Country) και Gilles Lellouche (Rock n Roll) να εμφανίζονται σε ρόλους εξαιρετικά μικρούς για το ταλέντο τους.
Η αλήθεια είναι ότι δε θα δείτε κάποια οσκαρική ερμηνεία, άλλωστε δε βοηθάει και το υλικό, αλλά σίγουρα το ταλέντο των ηθοποιών περισσεύει, άλλωστε είναι και το μόνο που κρατάει τη ταινία ζωντανή.
Η επιχείρηση Ανθρωποειδές φαίνεται ότι πρέπει να παραμείνει στα βιβλία της ιστορίας, μιας και ο κινηματογράφος αποδείχτηκε για δεύτερη φορά ανίκανος να την παρουσιάσει ικανοποιητικά.
Και δυστυχώς η δεύτερη φορά ήταν πολύ χειρότερη της πρώτης, με το The Man with the Iron Heart του Cedric Jimenez να μοιάζει περισσότερο με scrapbook παρά με ταινία με τις σκηνές να διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς καμία συνοχή ή ένταση, με το σενάριο να μην έχει να πει τίποτα ενδιαφέρον, τους ήρωες να είναι απλές φωτογραφίες χωρίς χαρακτήρα και παρελθόν, και τη σκηνοθεσία να είναι παντελώς ανίκανη να κάνει αυτό το…πράγμα, να μοιάζει με ταινία.
Τέσσερις ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, πάρτε τη παρέα σας, πάτε καμιά βόλτα στη στολισμένη πλατεία της πόλης σας, και αφήστε τα Ανθρωποειδή στην άκρη.
Στους κινηματογράφους από 21 Δεκεμβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
