Από εμπορικής πλευράς, ο μόνος τρόπος να πουλήσεις το Tin Star είναι ο Tim Roth.
Αν είσαι οπαδός του ηθοποιού και των ικανοτήτων του, δε χρειάζεσαι δεύτερη κουβέντα για να κάτσεις να δεις τα 10 επεισόδια της σειράς στο Βρετανικό Sky Atlantic.
Αν όμως δεν είσαι, έχεις πρόβλημα.
Μία Βρετανική σειρά που εξελίσσεται στην Καναδική επαρχία, με ήρωα έναν πρώην Λονδρέζο μπάτσο, σε δευτεροκλασάτο κανάλι …με 10 επεισόδια;
Αυτή την εποχή που οι σειρές γίνανε περισσότερες κι από το TV Universe της DC;
Δύσκολα.
Κι όμως, όσοι από περιέργεια ή από αγάπη στον Tim Roth (ή από μια απόλυτα ψυχαναγκαστική ανάγκη να καλύψεις κριτικά όλες τις νέες σειρές, ξεκινώντας από τον Σεπτέμβριο, μέχρι όσο αντέξεις, όπως εγώ – όπως είπε μία ψυχή ‘…φάση είναι, θα σου περάσει.’) παρακολούθησαν την σειρά του Rowan Joffe (σεναριογράφος του The American και του 28 Weeks Later), είχαν την ευκαιρία να δουν μία συγκλονιστική ιστορία εκδίκησης, μερικούς από τους πιο psycho κακούς των τελευταίων χρόνων και ένα ψυχογράφημα του πιο μισητού αντι-ήρωα σε τηλεοπτική σειρά.
Το Tin Star αφηγείται την ιστορία του Jim Worth, ενός πρώην αστυνομικού από το Ηνωμένο Βασίλειο και πρώην αλκοολικού που αποσπάται με μετάθεση στο ήσυχο Little Big Bear του Καναδά, με την οικογένειά του, για να ξεκινήσει μια νέα ζωή στην ησυχία της πόλης και την ηρεμία των βουνών.
Μια πιστή σύζυγος, μια επαναστάτρια έφηβη κόρη και ένας μικρός γιος, προσπαθούν να βρουν ρυθμό στο νέο τους σπίτι και να προσαρμοστούν στην απολύτως ήσυχη δυναμική της μικρής πόλης.
Αλλά όταν μία πετρελαϊκή εταιρεία αποφασίζει να χτίσει εργοστάσιο έξω από την πόλη, υποσχόμενη στους κατοίκους δουλειές και πελατεία για τα μαγαζιά της, η οικογένεια Worth γίνεται στόχος μιας συνεχής εξοντωτικής εγκληματικότητας και ο Jim επιστρέφει στη συνήθειά του για κατανάλωση ποτών, ναρκωτικών και σεξ.
Και εξαπολύει τον Jack από μέσα του.
Ποιος είναι ο Jack; Can’t tell.
Πάντως, ο θανατηφόρος, πονηρός και ανελέητος Jack έχει μόνο ένα πράγμα στο μυαλό του – να εκδικηθεί τους ανθρώπους που διέκοψαν τα σχέδιά του για μια ήρεμη ζωή και έριξαν αυτόν και την οικογένειά του στην άβυσσο της θλίψης.
Το Tin Star είναι μια συγκλονιστική κινηματογραφική ιστορία που για να γινόταν απόλυτα κατανοητή, έπρεπε να γίνει σειρά.
Αν αυτό το πράγμα το στρίμωχνες σε 100 λεπτά, θα έβγαινε μια μεγαλοπρεπής πατάτα.
Είναι μια σειρά όπου για να καταλάβεις τους χαρακτήρες, χρειάζεσαι άφθονο χρόνο – και για να πεις την ιστορία σου σωστά, χρειάζεται να καταλάβεις τους χαρακτήρες.
Ακούγεται ίσως σαν μία σειρά όπου δεν συμβαίνουν πολλά, αλλά στη πραγματικότητα είναι πολύ πιο πολύπλοκη, χάρη στην προσπάθεια υπερπροσδιορισμού των χαρακτήρων.
Αυτό έχει και τίμημα.
Στα πρώτα 3-4 επεισόδια, θα μπείτε στον πειρασμό να τη σταματήσετε.
Μην το κάνετε, θα αποζημιωθείτε σύντομα.
Η πιστή σύζυγος Angela Worth (Genevieve 0’Reilly, The Snowman), η ήρεμη δύναμη της οικογένειας, που γνωρίζει πόσο κάθαρμα είναι ο άνδρας της αλλά δε γνωρίζει το ακόμη πιο μαύρο παρελθόν του, που του συγχωρεί τα πάντα ώστε εκείνος να πάρει την εκδίκηση για χάρη της.
Η έφηβη κόρη Anna (Abigail Lawrie), επαναστάτρια στη ψυχή αλλά δειλή και πιστή τελικά στην απόφαση της οικογένειας να ζήσει στο πουθενά και να αφήσει το ζωντανό Λονδίνο, με εσωτερικές μάχες και ψυχολογικά προβλήματα, ικανά να την στείλουν μέχρι και στην αγκαλιά του μεγάλου εχθρού.
Ο επίσης έφηβος νεαρός Whitey (Oliver Coopersmith), ένας από τους πιο παρανοϊκούς villain στην πρόσφατη τηλεοπτική ιστορία, ανελέητος ακόμη και με τους φίλους του, με μεγάλο πάθος να εκδικηθεί τον Jim (γιατί;) αλλά και τρομερά αποθέματα αγάπης μέσα του.
Η Elizabeth Bradshaw (Christina Hendricks, Bad Santa 2), η εκπρόσωπος της πετρελαϊκής εταιρείας, που παρακολουθεί τα Δημοτικά συμβούλια και που πουλά τα φούμαρα που χρειάζονται οι ντόπιοι για να υπογράψουν τον βιασμό της πόλης τους.
Αλλά μπορεί να έχει ή και να μην έχει συνείδηση.
Ο Louis Gagnon (Christopher Heyerdahl) είναι ο επικεφαλής της ασφάλειας της πετρελαϊκής εταιρίας …άλλος ψυχάκιας αυτός.
Η Constable Denise Minahi (Sarah Podemski), η Ινδιάνα βοηθός Σερίφη που είναι η μόνη που εμπιστεύεται τον Jim.
Και βέβαια, ο Jim Worth (Tim Roth, The Hatefull Eight).
Είναι τόσα που θέλω να γράψω για αυτόν, που καλύτερα να μην γράψω τίποτα γιατί θα σας το χαλάσω.
Ο απόλυτος αντι-ήρωας, εδώ και χρόνια νηφάλιος, που όταν αρχίζει και ξαναπίνει (ότι …πίνεται), τα πάντα στραβώνουν όλο και περισσότερο.
Θέλω να κάνω ένα spoiler-post αργότερα, για να περιγράψω το πόσο βάθος έχει ο χαρακτήρας που έγραψε ο Joffe, τον τρόπο που οδηγείται …εκεί που οδηγείται και το πώς εξηγούνται όλα (στο 9ο επεισόδιο) για το παρελθόν του.
Θεωρώ το Tin Star υπόδειγμα σειράς χαρακτήρων.
Μια σειρά που το μόνο που διαθέτει είναι μια συγκλονιστική ιστορία, και γι’αυτό δεν τη χαραμίζει σε λίγα λεπτά.
Παίρνει το χρόνο της, χτίζει σιγά σιγά τους χαρακτήρες, μέχρι που στο τέλος νοιώθει και ο τελευταίος θεατής πως γνωρίζει πολύ καλά τους πρωταγωνιστές.
Ερμηνευτικά, πάλι θέλει κουβέντα το πράγμα.
Και φυσικά μιλάω για τον αμφιλεγόμενο Tim Roth.
Χρησιμοποιώντας τις κλασικές μούτες του (αλά George Clooney, αν προσέξετε, αλλά όχι τόσο σέξι), και έχοντας κάποιες πολύ ατυχείς σκηνές (στα πρώτα λεπτά του 1ου κιόλας επεισοδίου, του συμβαίνει κάτι αδιανόητα τραγικό, και αυτός κάθεται στο νοσοκομείο με ύφος ‘δύσκολη μέρα σήμερα στη δουλειά’) ο Roth φλερτάρει με το bad acting …μέχρι που καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό έχει διάρκεια και είναι μάλλον μελετημένο.
Εξάλλου, μιλάμε για έναν ανελέητο πρώην μυστικό αστυνομικό, πρώην και νυν αλκοολικό, οικογενειάρχη με απώλειες αλλά και με σκοτεινά μυστικά ακόμη και από τη σύζυγο του.
Είμαι σίγουρος ότι χρειάζεται πολύ μελέτη για έναν ηθοποιό να κάνει αυτόν τον χαρακτήρα πιστευτό και αληθινό.
Το να βλέπεις τον Roth να βυθίζεται στη τρέλα του, είναι καλύτερο από το οτιδήποτε στη σημερινή τηλεόραση.
Εξίσου συγκλονιστικός είναι και ο Whitey, για τον οποίο δεν μπορώ να πω πολλά γιατί θα καταστρέψω αρκετή από την απόλαυσή σας, αν αποφασίσετε να δώσετε στη σειρά μια ευκαιρία και τη δείτε.
Άψογη δεν είναι – σας είπα, το δίλημμα να την παρατήσετε θα το αντιμετωπίσετε σίγουρα μέχρι το 3ο επεισόδιο – αλλά είναι μια πολύ καλή και προσεγμένη σειρά (με τέτοια τοπία, ακόμη και μαθητής φωτογραφίας δεν θα αποτύγχανε), που έχει μια φοβερή ιστορία να πει και ένα συγκλονιστικό φινάλε εφάμιλλο του Seven!
Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.
1.jpg)
