Τέλη 19ου αιώνα.
Με τον Εμφύλιο να έχει ολοκληρωθεί, ένας λοχαγός του αμερικανικού στρατού (Christian Bale, The Promise) διατάζεται να μεταφέρει τον ετοιμοθάνατο ιθαγενή αρχηγό Κίτρινο Γεράκι, στα εδάφη της φυλής του στη Μοντάνα.
Ο λοχαγός δεν έχει την καλύτερη άποψη προς τους ιθαγενείς, αλλά τελικά αναγκάζεται να επιβεβαιώσει τον ελληνικό τίτλο της ταινίας.
Ο Scott Cooper, σκηνοθέτης του αρκετά καλού Crazy Heart, του πολύ καλού Out of the Furnace και του λιγότερο καλού Black Mass, παραδίδει ένα καθαρόαιμο western με ένα στόρι που φέρνει στο μυαλό το 3:10 to Yuma (η ταινία του 2007 έχει επίσης πρωταγωνιστή τον Bale σε παρόμοιο ρόλο), και παραπέμπει σε ρυθμούς Slow West.
Με σεβασμό προς το είδος παραδίδει οπτικά είναι πολύ καλό αποτέλεσμα με όμορφα εξωτερικά πλάνα και ωραίες σκηνές δράσης, αλλά και ακουστικά με ταιριαστή μουσική συνοδεία.
Οι ρυθμοί όμως είναι αρκετά αργοί, και σε συνδυασμό με το σενάριο το οποίο δεν προσφέρει τα κατάλληλα επιμέρους επεισόδια και τη διάρκεια των 130+ λεπτών, το αποτέλεσμα κουράζει.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον σεναριακά παρουσιάζει σε δεύτερη ανάγνωση όπου μας δείχνει την πολιτική κατάσταση της εποχής, τις αντιλήψεις που κυριαρχούσαν μετά τον Εμφύλιο, αλλά και το αντίκτυπο του πολέμου σε ατομικό επίπεδο μέσα από το παρελθόν των χαρακτήρων.
Και πάλι όμως η σκιαγράφησή τους δεν κρίνεται απόλυτα πετυχημένη, καθώς οι πρωταγωνιστές δεν μας «τραβάνε», και δεν υπάρχει αισθητή αλληλεπίδραση των προσώπων ώστε να δικαιολογούνται οι όποιες μεταστροφές τους.
Ερχόμενοι λοιπόν στους ηθοποιούς, ο Christian Bale ξεχωρίζει εύκολα, και φαίνεται να κάνει ότι καλύτερο μπορεί με το υλικό που έχει στα χέρια του χαρίζοντάς μας μερικές πολύ ωραίες στιγμές.
Όπως είπαμε όμως ο χαρακτήρας του μας αφήνει κάποια κενά για την πορεία του, και σε αυτό συμβάλλει, πέρα από τον δημιουργό, και η συμπρωταγωνίστρια Rosamund Pike (The Man with the Iron Heart).
Με τον ρόλο της να μένει μετέωρος, δεν μας ενθουσιάζει ούτε ατομικά σε σχέση με προηγούμενες ερμηνείες της, ούτε και σαν ντουέτο με τη σχέση των δύο να μην είναι ιδιαίτερα πειστική.
Τελικά όλα τα παραπάνω αφήνουν ανάμεικτα συναισθήματα καθώς οπτικά έχουμε μια καλή αναπαράσταση ενός western σκηνικού με ωραίο υπόβαθρο και έναν Bale που αποτελεί σταθερή αξία, αλλά χάνει αισθητά από το σενάριο (επιμέρους επεισόδια και χαρακτήρες), και τους αργούς σκηνοθετικούς ρυθμούς.
Στους κινηματογράφους από 22 Φεβρουαρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
