Το The Limehouse Golem έκανε παγκόσμια πρεμιέρα το μακρινό Σεπτέμβριο του ’16 και χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος για να καταφέρει να βγει σε κάποιες αίθουσες, σχεδόν ταυτόχρονα με τη κυκλοφορία του σε VoD.
Παρότι ο διανομέας στην Ελλάδα έχει εξασφαλισμένες αίθουσες, προτίμησε να το καθυστερήσει ακόμα περισσότερο και να μας το βγάλει τώρα, μια περίοδο ταυτόχρονα οσκαρική αλλά και γνωστή ως νεκροταφείο αφού σε αυτή ξεφορτώνονται όλα τα …αποπαίδια.
Μαντέψτε σε ποια από τις δύο κατηγορίες ανήκει αυτή η ταινία;
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο του 1880.
Η κοινωνία είναι τρομοκρατημένη από τις αποτρόπαιες δολοφονίες του επονομαζόμενου Golem στη περιοχή Limehouse, με την Scotland Yard να βάζει υπεύθυνο της υπόθεσης τον βετεράνο επιθεωρητή Kildare.
Την ημέρα που αναλαμβάνει τα καθήκοντά του, στο τμήμα υπάρχει ακόμα μία υπόθεση, ο ύποπτος θάνατος ενός άνδρα από δηλητηρίαση, με βασική ύποπτη τη σύζυγό του, την καλλιτέχνιδα Elizabeth Cree.
Παρότι εκ πρώτης όψεως άσχετες, οι έρευνες οδηγούν τον Kildare σε τέσσερις υπόπτους, ένας εκ των οποίων και ο σύζυγος της Elizabeth, με τον επιθεωρητή να πιστεύει ότι η γυναίκα έμαθε τις πράξεις του και τον σκότωσε για να τον σταματήσει.
Για να λύσει την υπόθεση του golem αλλά να σώσει και τη ζωή της γυναίκας, πρέπει να αποδείξει τη θεωρία του με μοναδικό στοιχείο το γραφικό χαρακτήρα του “τέρατος”.
Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Peter Ackroyd, το The Limehouse Golem είναι ένα gothic δραματικό θρίλερ μυστηρίου.
Πρέπει να ξεκαθαρίσω εξ αρχής ότι, με εξαίρεση κάποιες λίγες αλλά αρκετά graphic σκηνές, η ταινία δεν έχει ουδεμία σχέση με horror, όπως αυτοχαρακτηρίζεται.
Αυτό όμως είναι πταίσμα, μιας και ο θεατής θα το έχει ήδη αντιληφθεί από το trailer.
Το πραγματικό πρόβλημα εντοπίζεται στο τι πραγματικά είναι και δυστυχώς απάντηση δεν υπάρχει.
Το σενάριο της Jane Goldman (Miss Peregrine's Home for Peculiar Children) είναι… όπου φυσάει ο άνεμος, με τη ταινία να πελαγοδρομεί μεταξύ αστυνομικού θρίλερ και ανθρώπινου δράματος, χωρίς να βρίσκει στόχο σε κανένα από τα δύο, ενώ ταυτόχρονα πέφτει και σε πολύ σοβαρότερα -spoilery φύσης- παραπτώματα.
Η κεντρική ιστορία, δεν είναι κάτι εξαιρετικά πρωτότυπο όμως έχει αρκετό ενδιαφέρον, και συνυπολογίζοντας την έξυπνη εμπλοκή μερικών ιστορικών χαρακτήρων όπως ο Karl Marx και ο George Gissing, το ιδιαίτερο παρελθόν του επιθεωρητή και το twist στο φινάλε, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον ικανοποιητικό… αν η μισή ταινία δεν είχε σπαταληθεί στην εξιστόρηση της ζωής της Elizabeth!
Ναι, η ζωή της αποτελεί το συνδετικό κρίκο των υποθέσεων και ήταν υποχρεωτικό να μάθουμε αρκετά πράγματα γι’ αυτή, όμως όταν αυτή η ζωή όχι μόνο δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι μόνο είναι τελείως αταίριαστη με το ύφος της ταινίας, αλλά καταχράται και το χρόνο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο ερευνητικό σκέλος με αποτέλεσμα αυτό να παρουσιάζεται εγκληματικά κουτσουρεμένο.
Αν το σενάριο καταδικάζει τη ταινία στη μετριότητα, η σκηνοθεσία του Juan Carlos Medina, που πριν λίγα χρόνια μας έδωσε το θεωρητικά ενδιαφέρον αλλά εξαιρετικά απογοητευτικό Insensibles, του δίνει τη χαριστική βολή, με τον Ισπανό να μη μπορεί να χωρίσει δυο γαϊδάρων άχυρα, να μην έχει καμία αίσθηση ρυθμού, να μη μπορεί να βάλει σε μια τάξη τα storylines, και να καυγαδίζει –για ακόμη μια φορά- με τη μονταζιέρα, με ηττημένος να βγαίνει και πάλι ο θεατής που προσπαθεί μάταια να κρατήσει το ενδιαφέρον του για να μη σηκωθεί και φύγει.
Αν η ταινία μας επιφυλάσσει μία ευχάριστη έκπληξη, αυτή εντοπίζεται στο cast με τον Douglas Booth (Pride and Prejudice and Zombies), έναν ηθοποιό τον οποίον δεν είχα σε καμία εκτίμηση να τσαλακώνεται και να κλέβει τη παράσταση, όμως και αυτή η χαρά ακυρώνεται από την κακή επιλογή της ταλαντούχας αλλά ακατάλληλης για το συγκεκριμένο ρόλο Olivia Cooke (Ouija), και το παραγκωνισμό του Bill Nighy (Their Finest).
Το The Limehouse Golem είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ολοκληρώσει τη κινηματογραφική του πορεία πολύ γρήγορα και πριν το καταλάβετε, θα εμφανιστεί στις vod υπηρεσίες και σε home video.
Αν δε σας έχει βάλει κάποιος το πιστόλι στο κρόταφο, αφήστε το για τότε.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
