To αγγλόφωνο κινηματογραφικό ντεμπούτο του Κορεάτη Chan-wook Park είναι ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ που φανερώνει πλήρως τη σκηνοθετική του μαεστρία.
Λιγότερο βίαιο από ότι θα περίμενε κανείς από τον σκηνοθέτη του Oldboy, πρόκειται για ένα καλοφτιαγμένο ψυχολογικό θρίλερ, με τον τρόμο να πηγάζει μέσα από τα πιο σκοτεινά σημεία της ανθρώπινης ψυχής.
Η πολυπλοκότητα των χαρακτήρων δίνει χώρο για εξαιρετικές ερμηνείες, αναδεικνύοντας τη δυναμική των ηρώων.
Ερωτικά πάθη, κρυφές επιθυμίες και τρομακτικές εκφάνσεις της ανθρώπινης φύσης παρουσιάζονται εναρμονισμένα μέσα από την μεθυστική, υπνωτιστική ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο σημαντικός σκηνοθέτης.
Ο δημιουργός συνθέτει έναν κλειστοφοβικό κόσμο, μέσα στον οποίο μπλέκεται ο τρόμος με τον αισθησιασμό.
Οι λακωνικοί διάλογοι, λειτουργούν θετικά, αφήνοντας τα περισσότερα να εννοηθούν, καθώς τις περισσότερες φορές ο σκηνοθέτης λειτουργεί υπαινικτικά.
Οι τρομακτικές πτυχές των χαρακτήρων δεν φανερώνονται σε αυτά που λέγονται, αλλά στα όσα δεν λέγονται, σε αυτά που παραμένουν στις σιωπές και στα βλέμματα των ηρώων.
Οι ανθρώπινες αδυναμίες τους κάνουν τους ήρωες ως ένα βαθμό αναγνωρίσιμους και εν τέλει τρομακτικούς.
Νοσηρότητα και διαστροφή αποκαλύπτονται μέσα στην σκοτεινή πραγματικότητα που εκτυλίσσεται.
Η υπόθεση παρουσιάζει την 18χρονη India (Mia Wasikowska) μετά τον θάνατο του αγαπημένου πατέρα της, να συνεχίζει να ζει μαζί με την συναισθηματικά ασταθή μητέρα της, Evelyn (Nicole Kidman).
Την ζωή των δύο γυναικών έρχεται να αναταράξει ο γοητευτικός και μυστηριώδης θείος Charlie (Matthew Goode), αδελφός του εκλιπόντος, ο οποίος τις επισκέπτεται αναπάντεχα.
Η India είναι ένα κορίτσι εσωστρεφές, λιγομίλητο, που διαθέτει μια αφοπλιστική ηρεμία και αποτελεί υπόδειγμα κόρης, ούσα άριστη στα μαθήματα και αθλήματα του σχολείου της.
Η ίδια δείχνει να πλήττει δίπλα στην ψυχικά κλονισμένη μητέρα της, η οποία βρίσκεται σε μεγάλη σύγχυση.
Η Evelyn, μια γυναίκα απροσπέλαστη, παγερή, απόμακρη, αρχικά δείχνει απρόθυμη και ανίκανη να παρέχει οποιοδήποτε συναίσθημα στοργής.
Δεν γνωρίζει πώς να προσεγγίσει την κόρη της, αδυνατεί να την καταλάβει, χωρίς να υπάρχει ανάλογη πρόθεση από την πλευρά της.
Το γεγονός ότι ο σύζυγός της είχε έντονο δέσιμο με την India, την απομακρύνει αυτόματα, καθώς δεν μπορούσε να ακολουθήσει αυτή την μοναδική σχέση πατέρα και κόρης που είχαν αναπτύξει.
Μάρτυρας μιας νεότητας που χάνεται και μιας ζωής αντίθετης σε αυτή που επιθυμούσε, γίνεται έρμαιο των παθών της, στρεφόμενη στο αλκοόλ και προσεγγίζοντας ερωτικά το αδελφό του νεκρού συζύγου της.
Ο πατέρας της οικογένειας αναγνώριζε στην India την εσωτερική ανάγκη που είχε μέσα της, την οποία ακόμα και η ίδια η κοπέλα αγνοούσε.
Διέκρινε το αίσθημα του κυνηγού και προσπαθούσε να το κατευνάσει μέσα από κυνηγητικές εξορμήσεις που έκαναν οι δυο τους, βαλσαμώνοντας τα ζώα που σκότωνε η κόρη του, θυμίζοντας της τις ζωές που αφαίρεσε.
Η έλευση του μυστηριώδη και αινιγματικού θείου Charlie, θα ταράξει ακόμα περισσότερο τις ισορροπίες στην σχέση των δύο γυναικών, καθώς θα δημιουργηθεί ένα ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο.
Η νεαρή κοπέλα αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει τον ξαφνικό χαμό του πατέρα της από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, την ημέρα των γενεθλίων της και της ενηλικίωσής της, βλέπει εντελώς αρνητικά την άφιξη του Charlie, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε μέχρι πρότινος.
Ενώ αρχικά τον αποφεύγει, στην συνέχεια έλκεται από εκείνον, καθώς αισθάνεται μια περίεργη οικειότητα.
Σαν να τον γνώριζε από πάντα.
Στο μεταίχμιο της ενηλικίωσης της, ο Charlie την βοηθά να καταλάβει τον εαυτό της, το ποια πραγματικά είναι.
Όχι απλά την αποδέχεται, αλλά την ωθεί στο να εκφράσει ελεύθερα τα κτηνώδη ένστικτα που υπήρχαν μέσα της και που ήταν προσωρινά σε καταστολή.
Τότε δημιουργείται μεταξύ τους μια ιδιάζουσα μορφή αγάπης που είναι δύσκολο κανείς να καταλάβει.
Μια αγάπη που δεν μπορούσε να σταματήσει ούτε το ένοχο αιματοβαμμένο παρελθόν του Charlie, ούτε οι κατηγορίες που προέκυπταν εις βάρους του.
Οι δυο τους δείχνουν να διαχωρίζονται από το περιβάλλον που είναι διαφορετικό από αυτούς, λειτουργούν ως ένα πια.
Λίγο νωρίτερα την μύησε στον κόσμο του, αφού όταν σκότωσε έναν συμμαθητή της, ένιωσε πρωτοφανή ηδονή και ευχαρίστηση.
Η σκηνή αυτοϊκανοποίησης στο μπάνιο του σπιτιού της, μετά το συμβάν, σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την India.
Τα χρόνια της αθωότητας έλαβαν τέλος.
Όταν η Evelyn ανακαλύπτει την τερατώδη φύση του Charlie οδηγούμαστε σε ένα σοκαριστικό φινάλε, στο οποίο αποδεικνύεται ότι είμαστε οι προσλαμβάνουσες μας.
Η India φορώντας την μπλούζα της μητέρας της, την ζώνη του πατέρα της, τα παπούτσια που της έχει προσφέρει ο θείος της και έχοντας αποδεχτεί τον πραγματικό της εαυτό, κάνει μια νέα αρχή.
Για εκείνη δεν επιλέγουμε το ποιοι είμαστε, όπως τα λουλούδια δεν επιλέγουν το χρώμα τους, απλά μεγαλώνοντας οφείλουμε να το αποδεχτούμε.
Με το προσωπικό του σκηνοθετικό στίγμα, ο Chan-wook Park δίνει υπόγεια ένταση και αναπάντεχες εκρήξεις, επιλέγοντας παράλληλα να αφήσει αρκετά ερωτήματα αναπάντητα για τον θεατή.
Ακόμη, διακρίνονται και ορισμένες χιτσκοκικές αναφορές, όπως η εκτύλιξη της δράσης στην εσωτερική ξύλινη σκάλα του σπιτιού, στοιχείο που εμφανιζόταν σχεδόν πάντα στις ταινίες του Alfred Hitchcock, όπου λάμβαναν χώρο σημαντικά γεγονότα για την εξέλιξη της ιστορίας.
Κοινό σημείο αποτελεί επίσης η έλευση του θείου Charlie αντίστοιχη όπως στο Shadow of Doubt (1943).
Η σκηνογραφία και ο φυσικός χώρος δημιουργούν μια αισθαντική ατμόσφαιρα, πέρα από τον χρόνο κα τον τόπο.
Η τοποθεσία θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε και σε οποιαδήποτε δεκαετία.
Ο σκηνοθέτης δήλωσε ότι επέλεξε να τοποθετήσει τους ήρωες του σε μια τεράστια έπαυλη, όπου εκεί μητέρα και κόρη σαν μια βασίλισσα και πριγκίπισσα αντίστοιχα, βρίσκονται «παγιδευμένες» στο πολυτελές κάστρο τους.
Η φωτογραφία ενισχύει την υποβλητική ατμόσφαιρα της ταινίας και η μουσική επιλογή συμβάλει άψογα στην αισθητική του φιλμ.
Χάνεσαι στο σύμπαν που τόσο περίτεχνα ο Chan-wook έχει δημιουργήσει.
Οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών είναι εξαιρετικές και βάσει σε αυτές ο σκηνοθέτης έχτισε το ασφυκτικό περιβάλλον του Stoker.
Η νεαρή ηθοποιός Mia Wasikowska πραγματοποιεί μια δυνατή εσωτερική ερμηνεία και με την αέρινη παρουσία της δίνει φυσική χάρη στην ηρωίδα της.
Ο Matthew Goode διατηρεί επιτυχημένα το πέπλο μυστηρίου που πρέπει να έχει η ερμηνεία του και η Nicole Kidman προσδίδει μια μεγάλη ερμηνευτική βαρύτητα που κορυφώνεται στον εκπληκτικό της μονόλογο στο τέλος της ταινίας.
Σίγουρα το Stoker αποτελεί μία από τις πλέον αδικημένες ταινίες των τελευταίων ετών, αφού δεν έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε.
Νάσος Κυριακίδης.
1.jpg)
