Αν νομίζατε ότι ο ισπανικός κινηματογράφος τρόμου ξεκίνησε με το REC και το The Orphanage τότε μάλλον δε γνωρίζετε πως οι Ισπανοί δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο είδος από τη δεκαετία του '60 και έχουν να επιδείξουν αρκετά μικρά, ίσως ξεχασμένα αλλά σίγουρα ιδιαίτερα κινηματογραφικά horror διαμάντια, που αξίζουν μιας δεύτερης ευκαιρίας.
Ένα τέτοιο είναι και το Who Can Kill A Child? του Narciso Ibanez Serrador το οποίο έρχεται από τη δεκαετία του '70 και συγκεκριμένα από το 1976 όπου και πρωτοπροβλήθηκε.
Δεν μπορείτε να πείτε, από τον τίτλο και μόνο πρωτοτυπεί, προκαλεί και προβληματίζει συγχρόνως!
Ο τίτλος αυτός βέβαια, δεν χρησιμοποιήθηκε ευρέως αλλά αντικαταστάθηκε σε πολλές χώρες απο τον πιο πιασάρικο και "ασφαλή" : Island of the Damned.
Ως νησί των καταραμένων κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα σε VHS και ελαφρώς έως πολύ λογοκριμένο.
Μερικοί ίσως είχατε την τύχη να το πετύχετε σε κάποιο σκονισμένο ράφι συνοικιακού video club και να διαπιστώσατε απο πρώτο χέρι τι πάει να πει γνήσιος ψυχολογικός τρόμος!
Για τους υπόλοιπους ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή....
Ένα νιόπαντρο ζευγάρι Άγγλων τουριστών (Lewis Fiander, Prunella Ransome) καταφτάνει σε ενα απομακρυσμενο και έρημο νησί (απο το οποίο κατάγεται ο άντρας) και έντρομο ανακαλύπτει πως οι ενήλικες είναι απόντες και μοναδικοί κάτοικοι του νησιού είναι ένας μεγάλος αριθμός απο ανήλικα παιδιά...
Τα συγκεκριμένα όμως παιδιά δεν είναι τόσο αθώα όσο δείχνουν και κάνουν ότι μπορούν για να κάνουν τη ζωή των δύο πρωταγωνιστών δύσκολη ...για να μην πω ...σύντομη!!!
Από τους τίτλους αρχής, ο σκηνοθέτης μας εισάγει στο θέμα με μια συρραφή εικόνων, προερχόμενες από πραγματικά ντοκυμαντέρ που απεικονίζουν ανήλικα παιδιά να γίνονται αποδέκτες των τραγικών συνεπειών του πολέμου και λοιπών καταστροφών, των οποίων βέβαια κύριοι υπαίτιοι είναι οι ενήλικες.
Μετά λοιπόν από το αρκούντως σοκαριστικό πρώτο δεκάλεπτο ακολουθεί ένα χλιαρό σε ρυθμό πρώτο μέρος όπου το ζευγάρι των πρωταγωνιστών κάνει μια πρώτη γνωριμία με το νησί (το οποίο φέρνει στο νου κυκλαδίτικο ελληνικό τοπίο), αλλά στη συνέχεια αυτό που ακολουθεί αποζημιώνει με το παραπάνω το θεατή χάρη στη ρεαλιστική σκηνοθεσία, την - πιο ανατριχιαστική δε γίνεται - μουσική, τις πειστικές ερμηνείες, τις γεμάτες αγωνία και ανασφάλεια σκηνές και φυσικά το αναπάντεχα σοκαριστικό, ανατρεπτικό και πεσιμιστικό φινάλε το οποίο ανυψώνει την ταινία σε άλλο επίπεδο χαρίζοντας μας αρκετές σκηνές ανθολογίας και που όμοιο του λίγες φορές έχουμε συναντήσει...
Ναι το Who Can Kill A Child? δεν έχει τέρατα (ή μήπως έχει;), δεν έχει άφθονο gore, μεγάλους stars και ρυθμό ταινιών που έχουμε συνηθίσει στην εποχή μας αλλά διαθέτει κάτι πολύ περισσότερο: κότσια!
Τα οποία πρέπει να διαθέτει και ο εκάστοτε θεατής μιας και τα ηθικά διλλήματα και ο ψυχολογικός τρόμος στα οποία τον υποβάλλει σε συνδυασμό με τις δολοφονικές ενέργειες των κατά τ΄άλλα αθώων μικρών πρωταγωνιστών κάνουν τους Jason kαι Freddy (sorry guys) αυτού του κόσμου να μοιάζουν με τον Μπομπ τον σφουγγαράκη!!!
Γι΄αυτό λοιπόν είτε είστε ένας γνήσιος horror fan είτε όχι, κάντε μια προσπάθεια, αναζητήστε και δώστε σ' αυτήν την υποτιμημένη δημιουργία την προσοχή που της αξίζει.
Μπορεί να μην έχει τις αρετές των ταινιών τρόμου του σύγχρονου Hollywood αλλά μπορεί άνετα να προσφέρει συγκινήσεις και αυτό που ουσιαστικά αναζητάμε από μια τέτοια ταινία: ανατριχίλα και φόβο.
Αλήθεια who (the hell) can kill a child???
Horrorant.
1.jpg)
