Δύο άνδρες στο κοντινό, πλην απροσδιόριστο μέλλον.
Τι αναζητούν ο καθηγητής γενετικής σπόρων Δρ. Erol Erin (Jean-Marc Barr, Nymphomaniac) και ο επιστήμονας Cemil Akman (Ermin Bravo, Καλή Σύζυγος), που παράτησε μια λαμπρή καριέρα και ό,τι άλλο ήξερε, σε μια απαγορευμένη ζώνη που ονομάζεται Νεκρή Γη;
Γυρισμένος σε δύο ηπείρους και πολλές τοποθεσίες στις Η.Π.Α., τη Γερμανία και την Τουρκία, ο Σπόρος είναι πιθανόν η πιο φιλόδοξη μέχρι σήμερα δουλειά του Τούρκου σκηνοθέτη Semih Kaplanoglou, τουλάχιστον στο επίπεδο της παραγωγής.
Ο ίδιος εξηγεί τη σπουδαιότητα καθεμιάς από τις τοποθεσίες:
'Στο Σπόρο, που εκτυλίσσεται σε ένα ακαθόριστο μέλλον, έχουμε δύο βασικές τοποθεσίες.
Πρώτα είναι η πόλη, η οποία διοικείται από τη Novus Vita Corporation, που βρίσκεται στο χείλος της χρεωκοπίας.
Η δεύτερη είναι η περιοχή των Νεκρών Τόπων, η οποία βρίσκεται εκτός των μαγνητικών τειχών που σηματοδοτούν τα σύνορα αυτής της πόλης.
Κάναμε τα εξωτερικά γυρίσματα της πόλης Novus Vita στο Ντιτρόιτ, μια εγκαταλελειμμένη βιομηχανική πόλη στο Μίσιγκαν των Η.Π.Α.
Ορισμένες από τις εξωτερικές σκηνές γυρίστηκαν σε διαφορετικές πόλεις της περιοχής της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας στη Γερμανία, και άλλες σε ένα κλειστό στάδιο σύγχρονου αρχιτεκτονικού ρυθμού στην Κόνια της Τουρκίας.
Οι σκηνές των Νεκρών Τόπων γυρίστηκαν στην Κεντρική Ανατολία, κυρίως γύρω από την Καππαδοκία.
Ήταν σαν να δημιουργούσαμε ένα παζλ με διάφορες τοποθεσίες.
Η διαδικασία αναζήτησης διήρκεσε δύο χρόνια, ώστε να βεβαιωθούμε ότι θα βρίσκαμε τα μέρη που θα ήταν συμβατά με την κλιματική και γεωγραφική υφή των υπόλοιπων, για να ρέει ανεμπόδιστα η ιστορία.
Ήταν ο μόνος τρόπος να δημιουργήσουμε ένα καινούριο κόσμο, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγουμε σε υπολογιστές και ειδικά εφέ.
Το μαύρο και το άσπρο αρνητικό μας επέτρεψε να συγκαλύψουμε τα ελαττώματα, τα οποία μπορεί να είχαν προκύψει από τα διαφορετικά χρώματα και τη διαφορετική υφή.'
Δυστοπικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, υπαρξιακό road trip, οικολογική και πολιτική αλληγορία...
Ποια από αυτές τις προσεγγίσεις περιγράφει την ταινία σας με περισσότερη ακρίβεια και γιατί;
Ο Σπόρος δεν είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας, αν και έχει κάποια από τα γνωρίσματα αυτού του είδους.
Αν πρόκειται να τον ορίσουμε με κάποιο τρόπο, θα μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε μια ιστορία δρόμου κάποιου που ταξιδεύει μέσα στον εαυτό του αναζητώντας όσα ψάχνει έξω.
Ο Σπόρος είναι γυρισμένος σε εντυπωσιακό μαυρόασπρο φιλμ.
Γιατί;
Επίτρεψέ μου να αναπτύξω την απάντησή μου στην πρώτη ερώτηση.
Μετά τα ταξίδια σε αναζήτηση τοποθεσιών, όταν εξέθεσα τις τις τοποθεσίες που είχα αποφασίσει να περιλάβω στην ταινία, συνειδητοποίησα ότι ο μόνος τρόπος να τις συνδέσω απρόσκοπτα ήταν να τις σκηνοθετήσω σε άσπρο και μαύρο, το οποίο προσδίδει εκείνη τη μοναδική υφή, ως αποτέλεσμα του λευκού και του μη εκτεθειμένου φιλμ.
Από την άλλη, υπάρχουν διττές, αντιπαρατιθέμενες καταστάσεις στην ταινία, για παράδειγμα η πόλη και οι νεκροί τόποι, οι δύο αντίθετοι χαρακτήρες του Έρολ και Τζεμίλ.
Τα βασικά χρώματα, άσπρο και μαύρο με γκρι τόνους, μας βοήθησαν να αποτυπώσουμε τη φόρμα και το περιεχόμενο όμορφα.
Ο Ζαν-Μαρκ Μπαρ και ο Ερμίν Μπράβο, δύο πραγματικά ταλαντούχοι και έμπειροι ηθοποιοί, επιδεικνύουν μια αξιοθαύμαστη «χημεία», παρά τις διαφορές ανάμεσα στους χαρακτήρες που ενσαρκώνουν.
Πώς ήταν να τους σκηνοθετείτε;
Όλοι οι ηθοποιοί, και ιδιαιτέρως ο Ζαν-Μαρκ Μπαρ, δούλεψαν με εξαιρετικό ζήλο και ενθουσιασμό.
Ο Ζαν-Μαρκ Μπαρ μετέτρεψε τα μειονεκτήματα του να εργάζεσαι υπό πολύ δύσκολες κλιματικές και γεωγραφικές συνθήκες σε πλεονέκτημα για την αυθεντικότητα του χαρακτήρα του.
Πρόκειται για μια σπουδαία ικανότητα.
Νομίζω ότι είναι ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της εποχής μας.
Η δουλειά σας φέρει στο σύνολό της τη «σφραγίδα» του κινηματογράφου του δημιουργού και το τελευταίο σας εγχείρημα δεν αποτελεί εξαίρεση, θυμίζοντας συχνά τον Ταρκόφσκι, μεταξύ άλλων.
Θεωρείτε τον εαυτό σας εκπρόσωπο αυτού του είδους του σινεμά;
Και, αν ναι, πώς ορίζετε και πώς αξιολογείτε την κοινωνική λειτουργία και τον αντίκτυπό του στις μέρες μας;
Σήμερα, ίσα που θυμόμαστε ότι ο κινηματογράφος είναι ένας κλάδος της τέχνης, ο οποίος διατηρεί ορισμένες ηθικές και αισθητικές αρχές.
Το ερώτημα είναι: Θα κάνουμε ταινίες που θα αποτελούν μέρος του τρελού καταναλωτισμού, της βίας, της πορνογραφίας και της παγκόσμιας χυδαιότητας, ή ταινίες που θα λένε κάτι για την αληθινή και θεμελιώδη φύση των ανθρώπινων όντων;
Υπάρχει μια αόρατη γραμμή, η οποία εκτείνεται από τον Ντράγιερ, στον Σατιαζίτ Ρέι, τον Μπρεσόν, τον Όζου, τον Μπέργκμαν- από τον Μπουνιουέλ, στον Ταρκόφσκι, τον Αγγελόπουλο.
Για μένα, το να κάνω σινεμά σημαίνει να ξεπληρώνω το χρέος που έχω απέναντι σ’ αυτούς τους δασκάλους...
Ελπίζω πως η αναζήτηση του ανθρώπου για τον εαυτό του με τη θλίψη, τον πόνο και την ομορφιά σ’ αυτό το νησί του «χρόνου», το οποίο έχει δοθεί από το σινεμά, δε θα τελειώσει ποτέ.
Στους κινηματογράφους από 1η Μαρτίου.
ΔΤ από την AMA Films.
1.jpg)
