Άλλη μια ταινία από τη Γαλλία που περιστρέφεται γύρω από την οικογένεια και το συχνότατο φαινόμενο του διαζυγίου.
Αυτή τη φορά όμως γίνεται με μεγάλη σοβαρότητα και δραματικότητα, σε αντίθεση με τις πολλές ανάλαφρες κωμωδίες που μας έρχονται το καλοκαίρι.
Στη συγκεκριμένη ταινία, του Xavier Legrand, η ιστορία επικεντρώνεται σε μία τετραμελή οικογένεια στην οποία μετά το διαζύγιο η γυναίκα διατηρεί την κηδεμονία των δύο παιδιών, ενώ ο πατέρας δείχνει να μπαίνει στην απομόνωση και να γίνεται προσπάθεια αποκλεισμού απ’ όλα τα μέλη.
Δεν τον αφήνουν να μιλήσει με τα παιδιά, του κρύβουν πού μένουν, δεν υπάρχει καμία επικοινωνία με την πρώην σύζυγο.
Αυτή η παρουσίαση δείχνει υπερβολική καθώς φαίνεται να στήνεται από όλους τους εμπλεκόμενους και δεν μας παρουσιάζει (αρχικά) τους λόγους που συμβαίνει αυτό.
Έτσι διατηρεί το ενδιαφέρον για το ποιος είναι πραγματικά υπεύθυνος για αυτό το διαζύγιο, και για το τι έχει συμβεί στο παρελθόν που έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση.
Η αφήγηση των γεγονότων γίνεται κυρίως μέσα από το πρόσωπο του πατέρα χωρίς να μας δίνει την οπτική των άλλων μελών της οικογένειας, με τις λίγες σκηνές των υπολοίπων να δείχνουν κάπως ασύνδετες, και ιδίως το κομμάτι της κόρης η οποία δεν έχει ουσιαστικό ρόλο σε αυτή τη διαμάχη μεταξύ των γονιών.
Αντίθετα, σημείο κλειδί στην εξέλιξη είναι ο γιος του ζευγαριού γύρω από τον οποίο στήνονται οι πιο δυνατές δραματικές σκηνές, με το μικρό αγόρι να γίνεται σημείο αντιπαράθεσης, αν και ο ίδιος έχει κάνει ξεκάθαρα την επιλογή του.
Όλα αυτά δίνονται με μια υπερβολή όπως προαναφέραμε, όπως βέβαια συμβαίνει αρκετές φορές στις γαλλικές ταινίες γύρω από τις διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις, με πολλά που μας αφηγούνται να μας φαίνονται συχνά ξένα.
Αυτές οι υπερβολές όμως δικαιολογούνται στο τελευταίο μισάωρο όταν μας αποκαλύπτει έστω και έμμεσα τα αίτια αυτού του χωρισμού.
Έτσι οδηγούμαστε σε ένα extreme φινάλε, το οποίο αν και εντυπωσιακό μπορεί να φανεί και λίγο αναπάντεχο με βάση το πώς έχει χτίσει τη συμπεριφορά των πρωταγωνιστών στο υπόλοιπο της ταινίας.
Δυνατό φιλμ με έντονα δραματικές σκηνές και αρκετά καλές ερμηνείες γύρω από ένα ευαίσθητο και επίκαιρο θέμα.
Στους κινηματογράφους από 15 Μαρτίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
