Με τα εισιτήρια που κόβουν ακόμα και τα μεγαλύτερα blockbusters να έχουν μειωθεί δραματικά, οι διανομείς ψάχνουν άλλους τρόπους να βγάλουν τα σπασμένα και ένας απ’ αυτούς είναι οι παιδικές ταινίες κινουμένων σχεδίων.
Καλές οι μεγάλες παραγωγές της Disney και της Dreamworks, όμως αυτές κοστίζουν, έτσι οι σκάουτερς ρίχνουν τα δίχτυα τους σε μικρότερες αγορές, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να μας έρχονται animation από κάθε γωνιά του πλανήτη, κάτι που κατ’ ουσίαν είναι θετικό, με την υποσημείωση αυτά να είναι και ποιοτικά…που δυστυχώς σπάνια είναι.
Το Beyond Beyond είναι μια Σουηδό-Δανέζικη παραγωγή του 2014 (!!) που μας διηγείται την ιστορία μιας οικογένειας κουνελιών.
Ο μικρός Johan λοιπόν ζει ευτυχισμένα με τη μαμά του και το μπαμπά του στη Κουνελοχώρα.
Μέχρι που η μαμά του αρρωσταίνει και ένα βράδυ έρχεται ο Βασιλιάς του Φτερού και την παίρνει μακριά στο βασίλειό του.
Ο μικρός με το μπαμπά του συνεχίζουν τη ζωή τους σε ένα καράβι με τον Johan να μη σταματάει να ψάχνει το βασίλειο του Φτερού για να φέρει πίσω τη μαμά του.
Μέχρι που θα το βρει, με τη περιπέτεια να ξεκινά…
Ο μόνος λόγος που το Beyond Beyond μπορεί να βρήκε τώρα διανομή είναι γιατί έχει το ίδιο θέμα με το Coco, το θάνατο, όμως αντίθετα με τη ταινία της Pixar, αυτό απευθύνεται σε πολύ μικρές ηλικίες, ρίχνοντας το βάρος στη φαντασία και τη μυθολογία, αντί για το περιεχόμενο και τα μηνύματα του.
Τεχνικά, φυσικά δε μπορεί να συγκριθεί με μεγάλες πανάκριβες παραγωγές, αλλά είναι σχετικά ικανοποιητικό, με τα σκηνικά να είναι ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένα, σε στιγμές ακόμα και εντυπωσιακά, αλλά όχι και οι χαρακτήρες που είναι σαν κινητά σκουπόξυλα, άσχημοι, με κακό animation και με πλήρη αδυναμία να αποτυπώσουν συναισθήματα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως εντοπίζεται στο τρόπο που διαχειρίζεται το θέμα, βάζοντας στο μίξερ υπερβολικά πολλά και αταίριαστα συστατικά φαντασίας με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία της διαχείρισης του θανάτου ενός γονιού από ένα μικρό παιδί.
Έτσι καταλήγουμε να έχουμε μια ταινία αποκλειστικά για πολύ μικρές ηλικίες, που στη τελική δεν καταφέρνει να πει κάτι ούτε στα παιδιά, ούτε φυσικά στους γονείς που στο 20λεπτο θα προσπαθούν να κρατήσουν ανοιχτά τα μάτια τους.
Καλές -θεωρητικά- οι μικρές παραγωγές με φαντασία και ευαισθησίες, όμως δε γίνεται να δεχόμαστε ότι μας σερβίρουν, ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας…
Στους κινηματογράφους από 8 Μαρτίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
