Η Lara Croft την οποία αρκετοί έχουν αγαπήσει μέσα από την ομώνυμη σειρά video games, επιστρέφει φέτος και κινηματογραφικά.
Είχαμε δει παλαιότερα την Angelina Jolie να πρωταγωνιστεί σε δύο ταινίες [Tomb Raider (2001) και Cradle of Life (2003)], οι οποίες όμως δεν είχαν αποσπάσει ιδιαίτερα κολακευτικές κριτικές και είχαν μια ανάμεικτη αποδοχή από το κοινό.
Τώρα έχουμε ένα reboot της σειράς από τον Roar Uthaug, ακολουθώντας την επανεκκίνηση που έκαναν και τα video games το 2013, με την ιστορία εκείνου του παιχνιδιού να αποτελεί και τη βάση της ταινία.
Για το συγκεκριμένο εγχείρημα αξίζει να εστιάσουμε σε δύο σημεία.
Το πιο βασικό ίσως στη συγκεκριμένη σειρά είναι το πρόσωπο της πρωταγωνίστριας.
Και σε πρώτο άκουσμα ομολογώ ότι ήμουν από αυτούς που δεν πείστηκαν με το όνομα της όμορφης αλλά και λεπτεπίλεπτης Alicia Vikander (Tulip Fever) ως εκκολαπτόμενη action hero.
Η Σουηδή ηθοποιός όμως με/μας διαψεύδει, και σωματικά καθώς δείχνει ότι έχει δουλέψει πολύ με τα αποτελέσματα της προετοιμασίας να είναι εμφανέστατα, αλλά και ερμηνευτικά όπου συνδυάζοντας ευαισθησία με την απαραίτητη σκληράδα φτιάχνει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα που σε τραβάει να την παρακολουθήσεις.
Το δεύτερο κρίσιμο και δύσκολο κομμάτι είναι η υπόθεση της ταινίας, όπου παρακολουθούμε τη γέννηση αυτής της ηρωίδας από τα μπλεξίματα στις γειτονιές του Λονδίνου, μέχρι το πρώτο κυνήγι θησαυρού με αφορμή την εξαφάνιση του πατέρα της.
Έτσι ξεκινάει με ένα στήσιμο που μπορεί να θυμίσει την ιστορία από το Batman Begins, και στη συνέχεια, όπως είναι και αναμενόμενο, ακολουθεί τα χνάρια του Indiana Jones.
Το θέμα όμως είναι ότι από τη στιγμή που η ιστορία μπει σε μια σειρά, χάνεται και το πραγματικό ενδιαφέρον καθώς νιώθουμε ότι όσα παρακολουθούμε τα έχουμε ξαναδεί σε ανάλογης θεματολογίας ταινίες.
Το σενάριο είναι αρκετά απλό και επεξηγηματικό, με μια τυπική και γνώριμη μορφή, ενώ η δράση αν και καλογυρισμένη θυμίζει συχνά video game (αυτό είναι υποκειμενικό κατά πόσο θα αρέσει στους fans).
Έτσι το αποτέλεσμα είναι μια ταινία για να περάσει ευχάριστα η ώρα.
Καλή για αυτόν τον ρόλο, αλλά δεν παύει να είναι μια αρκετά εύπεπτη περιπέτεια που θυμίζει ταινίες ανάλογου θέματος (με τα Indiana να αποτελούν διαχρονική αξία), και η οποία παραμένει εγκλωβισμένη στο concept των video games χωρίς να μας δίνει κάτι παραπάνω.
Σε αυτήν την ταινία τουλάχιστον γιατί μας αφήνει και υποσχέσεις για το μέλλον.
Στους κινηματογράφους από 15 Μαρτίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
