Μετά από μια μεγάλη διακοπή δύο ετών που μας έκανε να πιστέψουμε ότι δε πρόκειται να ξαναδούμε νέα υπόθεση του DI Perez, η βρετανική αστυνομική σειρά Shetland επιτέλους επέστρεψε με τον 4ο της και ευτυχώς όχι τελευταίο της κύκλο.
Ο δημιουργός David Kane με τους συνεργάτες του επέλεξαν για ακόμη μία φορά μια εκτεταμένη σεζόν 6 επεισοδίων, η οποία καταπιάνεται με μία μονάχα υπόθεση, αντίθετα με τους πρώτους κύκλους, που ανά δύο επεισόδια είχαμε και νέα υπόθεση.
Η ιστορία ξεκινάει με την αποφυλάκιση του Thomas Malone, ενός άνδρα που πριν 23 χρόνια κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για τη δολοφονία της νεαρής Lizzie Kilmuir, όμως η νέα εξέταση DNA τον απαλλάσσει.
Η επιστροφή του στη μικρή πόλη του Shetland δεν είναι καθόλου εύκολη με πολλούς από τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση να συνεχίζουν να τον θεωρούν ένοχο, κάνοντας τη ζωή του κόλαση.
Όχι όμως και ο DI Perez, που ξανανοίγοντας το φάκελο της δολοφονίας της Lizzie βρίσκει πολλά σκοτεινά σημεία και είναι αποφασισμένος να τα φέρει στο φως ώστε να φτάσει στην αλήθεια.
Η γνωστή ατμόσφαιρα της σειράς που μας έχει κερδίσει τα προηγούμενα χρόνια είναι και πάλι εδώ, με τον εξαιρετικό Douglas Henshall στο ρόλο του Perez να έχει στα χέρια του ακόμα μια δύσκολη υπόθεση, μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα υπόθεση, όχι τόσο πρωτότυπη ειδικά για τους φανατικούς φίλους των αστυνομικών σειρών, όμως αρκετά καλοδουλεμένη ώστε να κερδίσει το ενδιαφέρον των θεατών.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι αυτή μοιάζει τεχνικά ξεχειλωμένη, με τα 6 επεισόδια να μας εμφανίζουν συνεχώς νέους υπόπτους, οι οποίοι εν τέλει αποδεικνύεται ότι δεν έχουν καμία σχέση, με το φινάλε να δίνεται με ένα άχαρο twist.
Παράνομες σχέσεις, διεφθαρμένοι αστυνομικοί, ακροδεξιές οργανώσεις, παιδιά αγνώστου πατρός και ένας άνδρας που (ίσως) έχει περάσει άδικα 23 ολόκληρα χρόνια στη φυλακή, μπλέκονται σε μια ιστορία, με τους περισσότερους από τους προαναφερόμενους να μην έχουν καμιά θέση σε αυτή.
Συνολικά λοιπόν, ο 4ος κύκλος δεν είναι ο καλύτερης της σειράς, και παρότι παρακολουθείται με ενδιαφέρον, δύο ή τρεις ξεχωριστές υποθέσεις θα κρατούσαν το θεατή πολύ περισσότερο.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
