Στις αρχές του καλοκαιριού του 2016, μαζί με τη σαχλορομαντική σαβούρα που έφερε το κύμα κυρίως εκ Γαλλίας (όπως κάθε χρόνο άλλωστε), μας ήρθε και ένα περιπετειώδες θρίλερ εξ Ισπανίας με τίτλο El Desconocido (Με Απόκρυψη στην ελληνική του μετάφραση).
Είχε μια ενδιαφέρουσα ιδέα, με τη ταινία να έχει δαιμονιώδη ένταση αλλά ταυτόχρονα να προσβάλει τη νοημοσύνη του θεατή με τις απανωτές σεναριακές και σκηνοθετικές “αμερικανιές” του.
Μπορεί εμπορικά στην Ελλάδα να πάτωσε με μόλις 1.000 εισιτήρια στο τετραήμερο της πρεμιέρας του, όμως στη χώρα καταγωγής του τα πήγε εξαιρετικά, κάτι που φαίνεται πως τράβηξε τα βλέμματα, με τον Christian Alvart που γνωρίσαμε από το Pandorum, να αναλαμβάνει να μεταφέρει τη δράση του από τη Plaza de Vigo της Λα Κορούνια στη Gendarmenmarkt του Βερολίνου.
Η ιστορία παραμένει με ελάχιστες διαφορές πανομοιότυπη.
Ο Karl Brendt, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος μιας κατασκευαστικής εταιρίας μπαίνει στο αυτοκίνητό του για να πάει τα δυο παιδιά του στο σχολείο.
Αμέσως μόλις έχουν ξεκινήσει, μέσα από το ντουλαπάκι του συνοδηγού ακούγεται να χτυπάει ένα τηλέφωνο.
Όταν ο Karl το απαντάει, μια άγνωστη φωνή του λέει ότι έχει τοποθετήσει βόμβα στο αμάξι, η οποία θα εκραγεί αν αυτός ή κάποιο τα παιδιά του προσπαθήσει να σηκωθεί από τη θέση του, ή θα την ενεργοποιήσει ο ίδιος αν δεν υπακούσουν στις εντολές του.
Για να τους απελευθερώσει, ζητάει ένα χρηματικό ποσό, το οποίο είναι δύσκολο να συγκεντρώσει άμεσα.
Οι κινήσεις του ενεργοποιούν την αστυνομική δύναμη που φοβούνται ότι ο πατέρας έχει απαγάγει τα παιδιά, και αν η κατάσταση ήταν μέχρι τώρα δύσκολη, τώρα γίνεται απελπιστική.
Το Steig. Nicht. Aus! είναι μια ελεύθερη μίξη του Phone Booth με το Speed, τόσο απλά.
Το πρώτο μισό της ταινίας διαδραματίζεται με το αμάξι εν κινήσει, χωρίς βέβαια το περιορισμό της ταχύτητας, με τον πατέρα και τα παιδιά εγκλωβισμένους να προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τη κατάσταση στην οποία βρίσκονται, ενώ στο δεύτερο μισό, το αμάξι ακινητοποιείται στη μέση μιας πλατείας, με όλη τη δύναμη της αστυνομίας από γύρω να έχει τις κάνεις γυρισμένες πάνω τους.
Όπως και στη πρωτότυπη έτσι κι εδώ, η ταινία έχει το μεγάλο προσόν να έχει δαιμονιώδη ρυθμό, σχεδόν σε όλη της τη διάρκεια, μη αφήνοντας το θεατή να πάρει τα μάτια του από την οθόνη.
Κανείς δε μπορεί να αρνηθεί ότι είναι συναρπαστικό, όμως τη γίνεται με το μεγάλο πρόβλημα που είχε η ταινία του Dani de la Torre, το ρεαλισμό;
Εδώ πρέπει να ομολογήσω ότι ο Alvart, κατάφερε και συμμάζεψε αρκετά την ανυπόφορη κατάσταση που επικρατούσε στο ισπανικό φιλμ και προκαλούσε κλαυσίγελο, χωρίς ωστόσο να λείπουν οι πολλές και πάλι περιπτώσεις που εκνευρίζουν με την αφέλεια που πρέπει να επιδείξουμε για να τις καταπιούμε.
Για τη σκηνοθεσία του Christian Alvart δε μπορώ να πω πολλά για τον απλό λόγο ότι έχει αντιγράψει τη πρωτότυπη ταινία σχεδόν σκηνή-σκηνή, με τις γωνίες και τη κίνηση της κάμερα να μοιάζουν ξεπατικούρα, κάτι που είναι μεν θετικό μιας ο de la Torre μας είχε εντυπωσιάσει τότε με το δυναμισμό του αλλά αν έχεις δει εκείνη, η αίσθηση déjà vu είναι σχεδόν ενοχλητική.
Τέλος όσον αφορά τις ερμηνείες, μπορεί ο Wotan Wilke Möhring (Valkyrie) να μην είναι Luis Tosar, όμως κάνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά, ενώ και η Hannah Herzsprung (The Reader) είναι εξαιρετική.
Λείπει ωστόσο ο αξιόλογος villain με τον Marc Hosemann (Βερολίνο, αντίο) να μη μπορεί να συγκριθεί με τον Javier Gutiérrez.
Συνολικά, το Steig. Nicht. Aus! είναι ένα βηματάκι πάνω από το El Desconocido για τον απλό λόγο ότι έχει συμμαζέψει κάπως τις αφόρητες αμερικανιές του δεύτερου, μιας και κατά τ’ άλλα έχουμε ακριβώς την ίδια ταινία.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
