Ο πιο αγαπημένος, κατά κοινή ομολογία, χαρακτήρας από τον κόσμο του Star Wars, έρχεται με μια … σόλο ταινία.
Σημαντικός λόγος αυτής της αγάπης βέβαια υπήρξε η παρουσία του Harrison Ford, ο οποίος στα καλύτερά του συνέδεσε το όνομά του με το μοναδικό αυτό κινηματογραφικό φαινόμενο.
Πέρα από τα πρόσωπα όμως, ο Han Solo στον οποίο αναφερόμαστε, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς ισορροπεί ανάμεσα στους χαρακτηρισμούς του ήρωα και αντιήρωα, του τυχοδιώκτη και επαναστάτη, του εγωιστή και ρομαντικού.
Αυτόν τον πολυδιάστατο χαρακτήρα έχουμε την ευκαιρία να μελετήσουμε σε αυτή την αυτόνομη ιστορία από το σύμπαν του Star Wars, την οποία μας αφηγείται ο έμπειρος σκηνοθέτης Ron Howard (Apollo 13, A Beautiful Mind, Rush).
Ο Howard κεντράρει εξαρχής στον πρωταγωνιστή δίνοντάς μας πληροφορίες για το παρελθόν του, τις ασχολίες του, τους λόγους που κατέληξε να είναι κυνηγημένος, καθώς και πώς συναντήθηκε με τον αγαπησιάρη Τσούι και μαζί έφτασαν να οδηγούν το θρυλικό Millennium Falcon.
Βλέποντας όλα τα παραπάνω αρχίζουμε να σκιαγραφούμε τον νεαρό Han Solo, με τον χαρακτήρα του να διαμορφώνεται μέσα από τους 2 βασικούς συμπρωταγωνιστές.
Αυτοί είναι η Qira (Emilia Clarke, Voice From the Stone), που αποτελεί τον νεανικό έρωτα και τον αρχικό λόγο των περιπετειών του, και o Beckett (Woody Harrelson, Three Billboards Outside Ebbing, Missouri) ως ένα είδος μέντορα και μελλοντικό πρότυπο του ίδιου.
Και οι δύο θα τον επηρεάσουν, και μέσω των αλληλεπιδράσεών τους θα δικαιολογήσουν τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του Solo όπως τον γνωρίζουμε.
Σε αυτό το κομμάτι το βάρος πέφτει στους ηθοποιούς και κυρίως στον νεαρό Alden Ehrenreich (Hail, Caesar!)ο οποίος κουβαλάει μια μεγάλη κληρονομιά.
Ο Ehrenreich λοιπόν έχει το στυλ, δείχνει πειστικός, αλλά ερμηνευτικά δεν μπορούμε να πούμε ότι μας εντυπωσιάζει, ούτε βγάζει (αναμενόμενο σε μεγάλο βαθμό) την cool αύρα με την οποία έχουμε συνδέσει τον Harrison Ford τη δεκαετία του '80.
Δίπλα του και οι υπόλοιποι ηθοποιοί ακολουθούν στο ίδιο επίπεδο, με τον Woody Harrelson βέβαια να ξεχωρίζει πάντα με την παρουσία του ακόμα και στα πιο απλά πράγματα.
Πέρα από τους χαρακτήρες, ο Ron Howard δημιουργεί με ευκολία το απαραίτητο κλίμα νοσταλγίας που θα ικανοποιήσει τους φαν, και με άνεση θα δώσει μια ισορροπημένη από άποψη δράσης, χιούμορ, και δραματικότητας ταινία.
Από την άλλη όμως, ακολουθώντας ασφαλή μονοπάτια και χωρίς πολλά ρίσκα, η πορεία της ταινίας μοιάζει κάπως αναμενόμενη.
Ακόμα και οι πολλαπλές ανατροπές προς το τέλος δεν δημιουργούν κάτι το πραγματικά ανατρεπτικό.
Έτσι συνολικά αυτό που έχουμε είναι μια προσεγμένη ταινία με σεβασμό στην ιστορία και στον χαρακτήρα που επικεντρώνεται, χωρίς όμως να εντυπωσιάζει ή να μας δίνει κάτι το ξεχωριστό για το παρελθόν του Solo.
Στους κινηματογράφους από 24 Μαΐου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
