Και αν αναρωτιέστε “γιατί γουρούνια” σας απαντώ ως εξής: Γιατί όχι;
Είναι βρώμικα, δυνατά, έχουν μεγάλα σουβλερά δόντια, διαθέτουν φυσική θωράκιση απ'το πολύ λίπος και κάνουν όινκ όινκ!
Και έχω βαρεθεί πλέον να βλέπω ταινίες με καρχαρίες, ενώ παραμελούνται διαρκώς τα γουρούνια και τα έχουμε όλοι στο μυαλό μας σαν τροφή.
Οι τρεις παρακάτω ταινίες (οι οποίες δεν απέχουν χρονικά η μία απ'την άλλη) αποδεικνύουν περίτρανα ότι τα εν λόγω τετράποδα μπορούν να σταθούν άνετα σε ένα θρίλερ και να γίνουν τρομακτικά και επικίνδυνα.
Οι φανς των monster movies θα πρέπει οπωσδήποτε να τσεκάρουν τις παρακάτω ταινίες.
PIG HUNT (2008)
To Pig Hunt έχει ένα τεράστιο αγριογούρουνο στο εξώφυλλο του πόστερ, έχει την λέξη “γουρούνι” στον τίτλο, μα δεν υπάρχει πουθενά γουρούνι!
Όχι μέχρι το τέλος της ταινίας τουλάχιστον.
Παρόλα αυτά δεν απογοητεύει σαν ταινία, έχοντας αρκετό υλικό να επεξεργαστεί.
Μια παρέα παιδιών πηγαίνουν στο δάσος να κυνηγήσουν ζώα, πληροφορούνται για το μύθο ενός μεγάλου αγριογούρουνου, έρχονται σε αντιπαράθεση με τους ντόπιους χιλμπίλιδες και αρχίζουν οι φόνοι και τα κυνηγητά.
Είναι περισσότερο άνθρωποι vs άνθρωποι και όχι άνθρωποι vs γουρούνι.
Από ηθοποιούς μην περιμένετε πολλά.
Είναι περισσότερο αναλώσιμοι και δεν πρόκειται να νοιαστείτε ιδιαίτερα για αυτούς.
Έχει καλό gore, λίγο σασπένς και μια what-the-fuck ξεκάρφωτη σκηνή η οποία όμως οδηγεί στο τελευταίο μέρος της ταινίας όπου έχουμε τη μεγαλειώδη εμφάνιση του τεράστιου αγριογούρουνου και την τελική αναμέτρηση με τους πρωταγωνιστές.
Εδώ οι εφετζήδες έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά στη δημιουργία του τέρατος.
Δεν υπάρχει καθόλου CGI, το τεράστιο αγριογούρουνο φαίνεται αληθινό, ζωντανό και αιμοβόρικο.
Με χιλιάδες πληγές πάνω του, βρόμικο και σάλια να στάζουν ανάμεσα απ΄τα τεράστια δόντια του.
Για άλλη μια φορά μας αποδεικνύεται πως ένα καλό old school practical effect δεν το φτάνει κανένα ψηφιακό τέρας (προς το παρόν έστω).
Εν ολίγης το Pig Hunt είναι μια ταινία που χωρίζεται σε τρία μέρη.
Τους πρωταγωνιστές που πάνε να κυνηγήσουν, την μάχη για επιβίωση με τους ντόπιους χωριάτες, και την τελική αναμέτρηση με το τεράστιο αγριογούρουνο.
Η τελευταία ιστορία είναι σχετικά ξεκάρφωτη με την υπόλοιπη πλοκή, αλλά κάνει ποιο ενδιαφέρον το στόρι και εντυπωσιάζει με το τέρας.
CHAWU (2009)
Εδώ έχουμε κάτι ποιο κοντινό σε Jaws.
Υπάρχει μια μικρή πόλη και ένα τεράστιο αγριογούρουνο που την τρομοκρατεί.
Ο πρωταγωνιστής είναι ένας αστυνόμος που παίρνει μετάθεση στην πόλη αυτή και μπλέκεται στη ροή των γεγονότων.
Όταν η αστυνομία δεν μπορέσει να σκοτώσει το ανθρωποφάγο αγριογούρουνο, μια χούφτα ανθρώπων θα αναλάβει να αναμετρηθεί μαζί του.
Η κορεάτικη αυτή ταινία μπλέκει το θρίλερ με την μαύρη κωμωδία.
Έχει διάφορους περίεργους χαρακτήρες (οι σχιστομάτηδες τα συνηθίζουν αυτά) και αστείες καταστάσεις που ομολογουμένως αφαιρούν λίγο από την αίγλη του τέρατος και από την ατμόσφαιρα της ταινίας.
Οι πολλοί χαρακτήρες και οι ιστορίες των πρωταγωνιστών μπορεί να κουράσουν λίγο.
Σίγουρα θα προτιμούσα μια ποιο άμεση προσέγγιση.
Ωστόσο οι σκηνές δράσεις είναι καλές.
Υπάρχει gore και υπάρχει αρκετή αγωνία και κυνηγητό, ειδικά στο τρίτο μέρος της ταινίας.
Για την δημιουργία του τεράστιου αγριογούρουνο χρησιμοποιήθηκαν κυρίως ψηφιακά εφέ (ειδικά όταν το δείχνει ολόκληρο, να τρέχει).
Δεν είναι άσχημα, το τέρας δείχνει όντως απειλητικό, μα δεν είναι και πρώτης ποιότητας.
Ωστόσο θα απολαύσετε τις σκηνές που εμφανίζεται και θα σας κάνει να θέλετε και άλλο.
Το Chaw έχει το κατάλληλο υπόβαθρο για monster movie: Ένα μικρό βουνίσιο χωριό, και ένα μεγάλο ανθρωποφάγο αγριογούρουνο να τo έχει κάνει μπουφέ του.
Στον τομέα αυτό δεν απογοητεύει.
Όμως το θέμα 'κωμωδία' μπορεί να χωρίσει τους θεατές.
Αυτοί που θέλουν κάτι ποιο κλασικό δεν θα το αποδεχτούν, και αυτοί που αρέσκονται σε μίξεις ειδών θα το καλοδεχτούν.
Όπως και να'χει δεν θα βρείτε πολλές ταινίες με τεράστια φονικά αγριογούρουνα (που να'ναι και προσεγμένη η παραγωγή) οπότε τσεκάρετε το.
PREY (2010)
To γαλλικό Prey (Proie) αποτελεί προσωπική επιλογή του γράφοντος.
Ε, ναι λοιπόν δηλώνω ότι είναι η καλύτερη ταινία με ανθρωποφάγα γουρούνια που έχω δει!
Χρησιμοποίησα πληθυντικό γιατί εδώ δεν έχουμε ένα γιγαντιαίο γουρούνι όπως στις προηγούμενες, αλλά πολλά μεγάλα γουρούνια που επιτίθενται ταυτόχρονα.
Το Prey ξεκινάει με έναν χωριάτη να ανακαλύπτει σκοτωμένα ελάφια πάνω σε συρματοπλέγματα (από τι έτρεχαν να ξεφύγουν;).
Η υπόθεση της ταινίας αφορά μια καπιταλιστική οικογένεια στην εξοχή, η οποία προσπαθεί να σώσει την οικογενειακή επιχείρηση απ'το να κλείσει.
Όταν ο πατέρας της οικογένειας τραυματίζεται στο χωράφι από κάποιο άγριο ζώο, οι υπόλοιποι ζώνονται όπλα και πάνε να κυνηγήσουν το ζώο που επιτέθηκε.
Εκείνο όμως που δεν ξέρουν, είναι πως τα γουρούνια της περιοχής έχουν γίνει μεγάλα και λυσσασμένα εξαιτίας των μολυσμένων αποβλήτων του τοπικού εργοστασίου που κατέχουν οι ίδιοι. (eco-horror, anyone?).
Σύντομα το σκοτάδι πέφτει, η ομάδα χωρίζεται από τις επιθέσεις των άγριων ζώων και ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει όπως μπορεί.
Το ενδιαφέρον εδώ, είναι ότι πρωταγωνιστές της ταινίας δεν είναι μόνο τα γουρούνια, αλλά και η ιστορία των χαρακτήρων, η οποία έχει δικό της βάρος.
Οι ζήλιες και τα μίση πρωτοστατούν, με τους πρωταγωνιστές να μην παίρνουν πάντα την ηθική επιλογή στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια μίξη monster movie με δράμα χαρακτήρων ενώ και οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές από όλους.
Τα γουρούνια είναι γρήγορα, εμφανίζονται ξαφνικά και τραβούν τα θηράματα τους μακριά.
Θα δείτε πολλά χορτάρια να κινούνται στην αρχή, μα σταδιακά θα έχουμε την αποκάλυψη των τεράτων.
Δεν χρησιμοποιήθηκαν ούτε και εδώ ψηφιακά εφέ (ευτυχώς), ενώ τα γουρούνια δεν αγγίζουν σε όγκο τις προηγούμενες ταινίες, αλλά ωστόσο είναι μεγάλα και πολλά.
Η σκηνοθεσία λειτουργεί με τους κανόνες των θρίλερ.
Υπάρχει σασπένς και gore, ενώ όσο περνάει η ώρα τα πράγματα χειροτερεύουν.
Μου άρεσε ιδιαίτερα πως η τελική αναμέτρηση δεν είναι τόσο εναντίον των γουρουνιών, όσο εναντίον των πρωταγωνιστών μεταξύ τους.
Φαίνεται απ'την αρχή πως έχουν πράγματα να διευθετήσουν και τα γουρούνια δρουν σαν καταλύτες για να τους αφαιρέσουν την 'πολιτισμένη' συμπεριφορά και να βγει το 'ζώο' από μέσα τους.
To Prey μπορεί να διαθέτει κάποιες χιλιοειπωμένες ιδέες (μεταλλαγμένα γουρούνια από απόβλητα) όπως και ένα γρήγορο τέλος , αλλά είναι μια πολύ καλά εκτελεσμένη ταινία, που χτίζει σταδιακά το σασπένς και την ένταση, σε κάνει να ενδιαφερθείς για την κατάληξη των χαρακτήρων, ενώ τα ίδια τα γουρούνια είναι εξαιρετικά στον τομέα τους προκαλώντας αγωνία και τρόμο.
Τσεκάρετε την.
Δείτε επίσης: Razorback (1984)
Outsider: Μπέιμπ, το ζωηρό γουρουνάκι (1995)
Ο μόνος τρόπος να σκοτώσει αυτό το γουρούνι, είναι με το να 'κάτσει' στο λαιμό αυτού που το τρώει.
Μιχάλης Δαγκλής.
1.jpg)
