Η ιστορία είχε ξεκινήσει το μακρινό 1960 όταν και το λεγόμενο Rat Pack είχε συμμετάσχει στο πρωτότυπο Ocean’s 11, με τον Frank Sinatra και τον Dean Martin να ηγούνται.
Αρκετά χρόνια αργότερα ο Steven Soderbergh έφτιαξε την πιο καλοντυμένη συμμορία βάζοντας μπροστά σταρ όπως ο George Clooney και ο Brad Pitt, παραδίδοντας μια αρκετά πετυχημένη τριλογία.
Μετά από όλα αυτά ήρθε η ώρα για μια άτυπη συνέχεια η οποία διαθέτει καθαρά γυναικεία ματιά.
Η αδερφή του Danny λοιπόν, Debbie Ocean (Sandra Bullock), αφού αποφυλακίζεται φτιάχνει τη δικιά της ομάδα βάζοντας στο στόχαστρο ένα πανάκριβο περιδέραιο το οποίο σκοπεύουν να ληστέψουν.
Από αυτή τη σύντομη περιγραφή της υπόθεσης και μόνο καταλαβαίνουμε ότι η ταινία θέλει να ακολουθήσει τη συνταγή των προηγούμενων ταινιών στοχεύοντας σε μια ανάλογη επιτυχία.
Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Gary Ross αναλαμβάνει τα ηνία θέλοντας να βαδίσει στο δρόμο του Steven Soderbergh, αλλά στην πορεία φαίνεται να χάνεται.
Ο ρυθμός τον οποίο προσπαθεί να δώσει δεν είναι πάντα αποδοτικός, το αποτέλεσμα δεν βγαίνει διασκεδαστικό καθώς το χιούμορ είναι λίγες φορές πετυχημένο και η παρέα των πρωταγωνιστριών δεν δένει τόσο ώστε να βγάζει το παρεΐστικο κλίμα των προηγούμενων συμμοριών, ενώ και σεναριακά το στόρι δείχνει πολλές φορές να ξεφεύγει βασιζόμενο σε πολλές ευκολίες.
Το τελευταίο θα μπορούσαμε να το «ξεχάσουμε» σε μια τέτοιου είδους ταινία, καθώς ο σκοπός της είναι να στηθεί ένα διασκεδαστικό κόλπο το οποίο θα μας προσφέρει δύο ανάλαφρες κινηματογραφικές ώρες.
Τελικά όμως όλα τα παραπάνω συμβάλλουν σε ένα πολύ επίπεδο σύνολο.
Ακόμα και το εντυπωσιακό καστ [Sandra Bullock (Gravity), Cate Blanchett (Thor: Ragnarok), Anne Hathaway (Colossal), Sarah Paulson (The Post), Helena Bonham Carter (The Lone Ranger), Rihanna (Battleship)), πέρα από την παρουσία τόσων σταρ δεν μας δίνει κάτι περισσότερο.
Έτσι έχουμε μια ταινία που προσφέρει ελάχιστα στη μυθολογία των ταινιών, αλλά περισσότερα στο ίδιο το Hollywood το οποίο (και) με αυτόν τον τρόπο θέλει να τονίσει την ισότητα των δύο φύλων στον κινηματογράφο.
Βέβαια η ιδέα να επανακυκλοφορούν ταινίες με γυναικείο καστ δεν αποτελεί και την καλύτερη τακτική για κάτι τέτοιο.
Ισότητα στον κινηματογράφο δεν σημαίνει ότι γυναίκες και άντρες ηθοποιοί πρέπει να παίζουν τους ίδιους ρόλους, αλλά οι ρόλοι τους και οι χαρακτήρες τους να αντιμετωπίζονται από όλο το σύστημα με τον ίδιο τρόπο.
Να διαθέτουν την ίδια σοβαρότητα, το ίδιο βάθος, και την ίδια βαρύτητα.
Θέλουμε δηλαδή την Cate Blanchett να παίρνει (και να βρίσκει αν είναι διαθέσιμοι βεβαίως) ρόλους όπως στο Blue Jasmine και στο Carol.
Όχι απλά να βγάζει τη θηλυκή εκδοχή του Brad Pitt από τα Ocean’s.
Στους κινηματογράφους από 21 Ιουνίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
