Με έξι μικρού μήκους στο ενεργητικό του ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ενίοτε μοντέρ, ο Αμερικανός Ari Aster κάνει το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με ένα έργο μεταφυσικού τρόμου με πρωταγωνιστές την Toni Collette (Unlocked) και τον Gabriel Byrne (Vampyre Academy) ως Άνι και Στιβ Γκρέιχαμ αντίστοιχα που ζουν με τα δυο τους παιδιά Πίτερ και Τσάρλι σε ένα απομονωμένο σπίτι στο δάσος.
Το αποτέλεσμα φαίνεται να διχάζει διότι η ταινία διαθέτει θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία ως προς το σύνολο της.
Στην ταινία, η γιαγιά της οικογένειας Graham πεθαίνει και στοιχειώνει το σπίτι και την καθημερινότητα της κόρης της Άνι.
Η Άνι αρχίζει να έχει παραισθήσεις ότι βλέπει την μητέρα της και έτσι παίρνει απόφαση να συμμετέχει σε μια θεραπευτική ομάδα για να ξεπεράσει το πρόβλημα.
Μετά από μερικές μέρες, πεθαίνει και η κόρη τους Τσάρλι από κάποιο ατύχημα και έτσι η οικογένεια περνάει όλο και πιο δύσκολες στιγμές.
Ο γιος τους Πίτερ αρχίζει να έχει και αυτός παραισθήσεις ότι βλέπει την αδικοχαμένη αδερφή του στο σπίτι.
Τα πράγματα φέρονται να γίνονται πιο παράξενα για την οικογένεια της Άνι όταν η ίδια συναντάει την Τζόαν, μια γυναίκα από την θεραπευτική ομάδα που θέλει να την βοηθήσει καλώντας τα πνεύματα των νεκρών μέσα από τελετές που κάνει.
Η ταινία – κρίνοντας από τη χώρα παραγωγής, το είδος στο οποίο ανήκει και την αγάπη του σκηνοθέτη για αυτό – ως προς το κομμάτι του τρόμου εστιάζει περισσότερο στο ψυχολογικό κομμάτι των χαρακτήρων παρά στην αποτύπωση εικόνων που γεμίζουν από αίμα την οθόνη.
Λίγες είναι οι φορές που υπάρχουν στιγμιότυπα φρίκης.
Η Toni Colette δίνει μια πειστική ερμηνεία ως ψυχωτική μητέρα, όπως πετυχημένη είναι δραματουργικά η επιλογή του σκηνοθέτη να την κάνει να κατασκευάζει μινιατούρες που αναπαριστούν σκηνές των πρόσφατων γεγονότων.
Ακόμα, η τοποθεσία της κατοικίας στο δάσος μακριά από άλλα σπίτια συνεισφέρει αποτελεσματικά στην ιστορία.
Από την άλλη βέβαια, υπάρχουν στοιχεία που λειτουργούν ως αντίβαρο.
Το τέλος της ταινίας δεν προκαλεί την έκπληξη που θα ήθελε.
Η αποκάλυψη του φινάλε για το μυστικό του οικογενειακού δέντρου έρχεται με άκομψο τρόπο και δεν πείθει ιδιαίτερα για την αυθεντικότητα του έργου.
Ο ρόλος του πατέρα είναι μικρός στα γεγονότα, σαν να μην υπάρχει.
Επιπλέον, για ταινία μεταφυσικού τρόμου έχει ασυνήθιστα μεγάλη διάρκεια – υπερβαίνει τις δύο ώρες –και ίσως αυτό κουράζει λίγο τον θεατή.
Μια ταινία που φαίνεται να διχάζει το κοινό.
Συνίσταται περισσότερο σε φαν του είδους… αλλά όχι και σαν πρώτη επιλογή.
Στους κινηματογράφους από 14 Ιουνίου.
Πάνος Μουζάκης.
1.jpg)
