Ο σκηνοθέτης του ‘The Artist’ (2011), Michel Hazanavicius επιστρέφει αυτή τη φορά με μια ταινία που έχει σαν θέμα της την σχέση του Jean-Luc Godard με την Anne Wiazemsky στα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Η ταινία ανήκει στο είδος της βιογραφίας με αρκετά στοιχεία κωμωδίας και λίγα στοιχεία δράματος.
Τον Godard υποδύεται ο Louis Garrel (Planetarium) και την Wiazemsky η Stacy Martin (All The Money In The World).
Η ταινία διαθέτει στοιχεία που να θυμίζει τις ταινίες του μεγάλου Γάλλου σκηνοθέτη.
Χωρίζεται σε κεφάλαια όπου παρακολουθούμε την κινηματογραφική συνάντηση τους στην ταινία ‘Η Κινέζα’ (1967), τις περιπλανήσεις τους στους δρόμους του Παρισιού και βεβαίως την δράση τους στα γεγονότα του Μάη του ’68.
Ο Godard έχοντας κάνει κάμποσες ταινίες ως τότε, αρχίζει και στρέφεται προς ένα πιο πολιτικοποιημένο κινηματογράφο και έτσι παίρνει μέρος στα γεγονότα και στις διαδηλώσεις που κατακλύζουν το Παρίσι τον Μάιο εκείνης της χρονιάς.
Εκεί ανάμεσα στα άτομα των διαδηλώσεων γνωρίζει τον Jean-Pierre Gorin και λίγο ύστερα ιδρύουν την ομάδα Dziga Vertov Group και γυρίζουν ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ ανάλογου ύφους.
Οι διαφορές ανάμεσα στους χαρακτήρες του Godard και της Wiazemsky κάνουν την εμφάνιση τους και το ζευγάρι περνάει την κρίση του μέσα στο διάστημα αυτό.
Η ταινία δεν φαίνεται να καταλήγει κάπου, πρωτίστως επειδή αποτελεί μια ταινία μυθοπλασίας που έχει την βάση της σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα τα οποία δραματοποιεί σε κάποιο επίπεδο που πιθανώς ξεπερνά το όριο.
Υπάρχουν σκηνές γυμνού που δεν προσθέτουν τίποτα, ο χαρακτήρας του Godard μοιάζει να ψευδίζει και κάθε λίγο σπάνε τα γυαλιά του από κάποιο ατύχημα.
Και ακόμα σαν εύρημα, δεν αποτελεί λόγο για να γίνει αυτή η ταινία.
Η αναπαράσταση των διαδηλώσεων μοιάζει ικανοποιητική και οι δυο πρωταγωνιστές φαίνονται φρέσκοι και δείχνουν να το απολαμβάνουν.
Και πάλι όμως, σαν σύλληψη η συνολική ιδέα πάσχει από έμπνευση και σκηνοθεσία και δεν έχει ουσιαστικό ενδιαφέρον.
Πιθανό, οι λάτρεις των ταινιών του Godard να δυσαρεστηθούν με το εγχείρημα αυτό αλλά και για αυτούς που τον έχουν ακουστά μόνο και δεν έχουν δει ποτέ ταινία του ή να ξέρουν δυο τρία πράματα για αυτόν γενικά να θεωρήσουν την ταινία ένα συμπαθητικό love story από τη δεκαετία του ’60.
Η ταινία θα είχε, τέλος, μεγαλύτερη αρετή, δύναμη και ενδιαφέρον αν αποτελούσε ντοκιμαντέρ που να έδειχνε τον ίδιο τον Godard και την ίδια την Wiazemsky να μιλούν για τη γνωριμία και τη σχέση τους μαζί με φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό από τις ταινίες τους και τις διαδηλώσεις του Μάη του ’68.
Το tagline της ταινίας αναφέρει πως ο ίδιος ο Γκοντάρ υποστηρίζει πως αυτή η ταινία είναι ‘μια ανόητη, ανόητη ιδέα’.
Ίσως κάτι να ξέρει παραπάνω.
Στους κινηματογράφους από 7 Ιουνίου.
Πάνος Μουζάκης.
