Η προσπάθειες των διανομέων να ξεγελάσουν το κοινό με καθρεφτάκια (aka αναγνωρίσιμο cast) και ταυτόχρονα να μας βγάλουν το λάδι με τον αδιανόητα μεγάλο αριθμό τίτλων που κάθε Πέμπτη ξεπετιούνται στις αίθουσες, συνεχίζεται, με το Spinning Man, μια ταινία που δε βρήκε διανομή σε καμία χώρα του κόσμου -στην Αμερική βγήκε απευθείας σε vod- και για κάποιο λόγο θα προβληθεί στις σκοτεινές αίθουσες τις ψωροκώσταινας, που ως γνωστόν έχει και πλεόνασμα διαθέσιμων θεατών που πετάνε τη σκούφια τους για να χωθούν σε ένα σινεμά, αρχές Ιουνίου…not!
Μια 17χρονη κοπέλα εξαφανίζεται.
Μοναδικό στοιχείο που έχει ο ντετέκτιβ Robert Malloy (Pierce Brosnan, The Only Living Boy in New York) είναι η παρουσία ενός αμαξιού στη περιοχή που είδε ένας μάρτυρας.
Ιδιοκτήτης του αμαξιού είναι ο καθηγητής φιλοσοφίας Evan Birch (Guy Pearce, Alien Covenant), ένας οικογενειάρχης με δύο μικρά παιδιά, σκοτεινό παρελθόν και ιδιαίτερα αδύναμο μνημονικό.
Τα στοιχεία οδηγούν τον Malloy όλο και πιο κοντά στον Evan, με τη ζωή του καθηγητή να αναστατώνεται.
Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του George Harrar με τον Matthew Aldrich (Cleaner) να έχει γράψει τη διασκευή και, τουλάχιστον στα χαρτιά, είναι ένα αστυνομικό θρίλερ μυστηρίου.
Έλα όμως που δεν είναι, μιας και το σενάριο δεν ασχολείται παρά μόνο με τους τίτλους της υπόθεσης, χωρίς να γνωρίζουμε απολύτως τίποτα ούτε για τη κοπέλα, ούτε καν για τη πορεία των ερευνών, που γίνεται πάντα μακριά από τη κάμερα.
Κι αν δεν ασχολείται με αυτά, τότε με τι;
Και πάλι στα χαρτιά, το Spinning Man θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ψυχολογικό θρίλερ χαρακτήρων μιας και σε ολόκληρη τη διάρκειά του, παρακολουθούμε τον Evan να νοιώθει και να συμπεριφέρεται όσο γίνεται πιο ένοχα, χωρίς όμως πραγματικά να ξέρουμε αν είναι ένοχος και με τον ντετέκτιβ που μοιάζει πεπεισμένος, να τον στριμώχνει όλο και περισσότερο.
Θεωρητικά, παρακολουθούμε την εσωτερική μάχη ενός άνδρα με ενοχές.
Στη πράξη όμως, παρακολουθούμε απλά έναν άνδρα που περιφέρεται, και κάνει ότι είναι δυνατό για να δείχνει ένοχος.
Και όλα αυτά χωρίς το σενάριο να μας παρουσιάζει το οτιδήποτε γι’ αυτόν, με ένα σύννεφο ενός αμαρτωλού παρελθόντος να αιωρείται από πάνω του χωρίς καν αυτό να αποκαλύπτεται μέχρι να είναι πολύ αργά.
Ειλικρινά, μέχρι τη προτελευταία σκηνή που το μυστήριο λύνεται και τα διάσπαρτα κομμάτια μπαίνουν στη θέση τους, ο Σουηδός σκηνοθέτης Simon Kaijser, πραγματικά δεν κάνει τίποτα σωστά.
Και εκεί που λίγο αναθαρρούμε και λέμε ότι τουλάχιστον είδαμε ένα ικανοποιητικό φινάλε, έρχεται η τελευταία σκηνή και μας ξαναρίχνει στο βούρκο.
Το αξιόλογο cast (Guy Pearce, Pierce Brosnan, Minnie Driver) είναι παντελώς αδύναμο να βοηθήσει μια ταινία στην οποία δε λειτουργεί τίποτα.
Δεν έχει ατμόσφαιρα, δεν έχει ένταση, δεν έχει αγωνία, δεν έχει χαρακτήρες, δεν έχει σενάριο, δεν έχει απολύτως κανένα ενδιαφέρον να τη παρακολουθείς.
Μείνετε μακριά…
Στους κινηματογράφους από 7 Ιουνίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
