Λιγότερο από δυο χρόνια πριν, μιλούσαμε για τη μεγάλη επιστροφή της Noomi Rapace μετά από ένα διάστημα που την είχαμε χάσει, έχοντας τότε τέσσερις ταινίες έτοιμες να βγουν στις αίθουσες.
Το Rupture αποδείχτηκε τόσο πειραματικό που περιορίστηκε σε μια φτωχή πορεία σε φεστιβάλ και από εκεί απευθείας σε home video.
To What Happened to Monday ήταν κάτι χειρότερο από απογοητευτικό, ενώ και το πολυσυζητημένο Bright στο οποίο συμμετείχε, όλοι ξέρουμε πως κατέληξε.
Με μεγάλη καθυστέρηση, σύνηθες γνώρισμα του διανομέα που έχει τα δικαιώματά της, έφτασε η ώρα να δούμε και τέταρτη ταινία εκείνου του πακέτου, το Unlocked.
Η Alice Racine είναι μια πράκτορας της CIA, εξειδικευμένη στις ανακρίσεις, που μετά από μια αποτυχημένη αποστολή πριν δύο χρόνια που οδήγησε σε μια πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση, αυτό-υποβιβάστηκε και πια εργάζεται μυστικά ως νομικός σύμβουλος μεταναστών.
Μια νέα απειλή τρομοκρατικής ενέργειας στο Λονδίνο, και μάλιστα βιολογικής φύσεως, την αναγκάζει να επιστρέψει στην ενεργό δράση για να ανακρίνει έναν νεαρό Μεσανατολίτη που είναι ύποπτος ως συνεργός.
Όλα πάνε καλά, μέχρι που αντιλαμβάνεται ότι αυτοί που την κάλεσαν δεν είναι της υπηρεσίας της, και αφού πάρουν τις πληροφορίες, σκοπεύουν να τη δολοφονήσουν.
Πριν τα καταφέρουν, προλαβαίνει και αποδρά, με το ανθρωποκυνηγητό να ξεκινάει και την Alice να μη ξέρει ποιον να εμπιστευθεί.
Το σενάριο του πρωτοεμφανιζόμενου Peter O'Brien βρέθηκε πριν μια δεκαετία στην blacklist με τα καλύτερα που ακόμα δεν έχουν γίνει ταινία και πρέπει να παραδεχτώ ότι ξεκινάει δυναμικά, έχει αρκετό βάθος, πειστικότητα και συμπαθείς χαρακτήρες.
Σε καμιά περίπτωση κάτι πρωτότυπο, όμως καταφέρνει και παρουσιάζει το τυπικό στόρυ του με ιδιαίτερα ενδιαφέρον τρόπο, πείθοντας το θεατή ότι τον περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη.
Και κάπου εκεί που το έχεις πιστέψει, έρχεται η πρώτη αμερικανιά, η πρώτη σεναριακή ευκολία που πρέπει ο θεατής να καταπιεί αμάσητη απλά και μόνο γιατί πρέπει η πλοκή να αποκτήσει λίγη περισσότερη πολυπλοκότητα.
Έρχεται και η δεύτερη, και η τρίτη, και εκεί που το ενδιαφέρον έχει εξασθενήσει έρχεται το πρώτο twist, αναμενόμενο μεν, καλογραμμένο δε.
Και εκεί που αναθαρρείς για λίγο, έρχεται το δεύτερο, το τρίτο, το εκατοστό twist και σου ‘ρχεται να φωνάξεις, δε μας χ… παρατάς, ρε φίλε!
Ο βετεράνος σκηνοθέτης Michael Apted (The World Is Not Enough) προσφέρει μια old-school ποιότητα, κρατώντας το ρυθμό σε σταθερά ικανοποιητικά επίπεδα, όμως δε μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι το στυλ του είναι κάπως… ληγμένο, με χαμηλές ταχύτητες, σκηνές δράσης και μοντάζ που έχουμε να δούμε εδώ και αρκετά χρόνια.
Ιδιαίτερα πλούσιο το cast, με τη Noomi Rapace να συνεχίζει να μη με πείθει σε αγγλόφωνες ταινίες, και τους Orlando Bloom, Toni Collette, John Malkovich και Michael Douglas να την πλαισιώνουν, με ικανοποιητικές ερμηνείες, και τον Malkovich όπως ήταν αναμενόμενο να ξεχωρίζει με τη τρέλα του.
Το Unlocked είναι μια ταινία που αν οι παραγωγοί είχαν δώσει το σενάριο σε κάποιον πιο έμπειρο για να το στρώσει, χωρίς να αλλάξει πολλά πράγματα, θα μπορούσαμε να έχουμε ένα πραγματικά πολύ καλό αποτέλεσμα, όμως σε αυτή τη μορφή, δεν είναι παρά μια υπερφίαλη βιντεοταινία, που μπορεί να μη κάνει το θεατή να βαριέται, όμως θα τη ξεχάσει πριν καν πέσουν οι τίτλοι τέλους.
Προβλήθηκε στους κινηματογράφους στις 12 Απριλίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
