Μια επιτυχημένη ταινία σημαίνει πρώτ’ απ’ όλα εμπορική επιτυχία και στη συνέχεια καλές κριτικές από κοινό και κριτικούς.
Και στους τρεις αυτούς τομείς, το πρώτο Escape Plan ίσα που κατάφερε να σώσει το κεφάλι του, με τη ταινία να μη τα πηγαίνει καθόλου καλά στην αμερικάνικη αγορά αλλά να βγάζει -και με το παραπάνω- τα σπασμένα από την παγκόσμια, φέρνοντας ικανοποιητικό κέρδος, ενώ και οι κριτικές κρατήθηκαν στο ψυχολογικό όριο του 50-50.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν φώναζε την ανάγκη ενός sequel, όμως οι παραγωγοί είχαν διαφορετική άποψη, δίνοντας το πράσινο φως όχι σε μία αλλά σε δύο ακόμη ταινίες, με το Escape Plan 2: Hades να έρχεται στις αίθουσες.
Η συνέχεια της ιστορίας συναντά την ομάδα του Breslin να πέφτουν ο ένας μετά τον άλλον θύμα απαγωγής και να κλείνονται σε μια υπερσύγχρονη, σχεδόν φουτουριστική φυλακή με το κωδικό όνομα H.A.D.E.S.
Φυσικά η επιλογή τους δεν είναι τυχαία, με τον Breslin να ζητά τη βοήθεια ενός παλιού γνωστού ώστε να τους σώσει.
Ο Miles Chapman που έγραψε το σενάριο και της πρώτης ταινίας επιστρέφει, και υπερεκτιμώντας τόσο το δικό του ταλέντο όσο και των λοιπών συντελεστών, μας παραδίδει μια πλοκή σκέτο αχταρμά, απλοϊκότατη και προβλέψιμη, η οποία όμως παρουσιάζεται με ενοχλητικές πολυπλοκότητες που προσπαθούν μάτια να της δώσουν λίγο βάθος, κάνοντας το αποτέλεσμα όχι απλά κακό αλλά αφόρητο.
Δίνοντας βάση στη δράση, η όποια ευφυΐα υπήρχε στη πρώτη ταινία, εδώ λάμπει διά της απουσίας της, με τα όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας να μοιάζουν με ασύνδετα set-pieces ατάκτως ειρημένα με μοναδικό συνδετικό ιστό τους κακογραμμένους και αδικαιολόγητα σοβαροφανείς διαλόγους.
Στα ίδια επίπεδα βρίσκεται και η σκηνοθεσία, με τον Steven C. Miller, γνωστό σκουπιδοφάγο, να μοιάζει παντελώς ανίκανος να βρει τον κατάλληλο ρυθμό και ύφος, με μοναδικό του ταλέντο να ταρακουνάει τη κάμερα στις σκηνές δράσης.
Αν σε αυτά προσθέσεις και τα άθλια εφέ, κάτι αναμενόμενο μιας και το budget είναι μικρότερο από το μισό της πρώτης ταινίας, γίνεται κατανοητό ότι ούτε στον οπτικό τομέα έχουμε κάτι που να μπορεί να μας κρατήσει.
Κερασάκι στη τούρτα, όσοι περιμένατε να δείτε μια ταινία με τους Sylvester Stallone (Guardians of the Galaxy Vol. 2) και Dave Bautista (Hotel Artemis) που μας μοστράρονται στην αφίσα, λυπάμαι χάσατε, με τους δύο κράχτες ηθοποιούς να εμφανίζονται με το ζόρι κάνα 15λεπτο ο καθένας, με ουσιαστικό πρωταγωνιστή να είναι ο Κινέζος Xiaoming Huang (The Crossing 2), ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν είναι κακός ούτε ως ηθοποιός ούτε ως καρατίστας, όμως τίποτα στη ταινία δε τον βοηθάει να αναδειχθεί.
Το Escape Plan 2: Hades είναι μια βιντεοταινία που δε μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να αρέσει σε οποιονδήποτε.
Δεν θα αρέσει στους οπαδούς της πρώτης ταινίας γιατί δεν έχει ούτε το ύφος της ούτε την (όποια) εξυπνάδα της.
Δεν θα αρέσει στους φίλους του Stallone ή του Bautista αφού και οι δύο έχουν πολύ μικρό screentime.
Δεν θα αρέσει στους φίλους της δράσης μιας και οι αντίστοιχες σκηνές είναι λίγες και κακοσκηνοθετημένες.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως αρέσει σε αυτούς που ψάχνουν μια άδεια σκοτεινή αίθουσα για να ρίξουν κάναν ύπνο!
Εγγύηση!
Στους κινηματογράφους από 12 Ιουλίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
