Ο Ισπανός σκηνοθέτης Álvaro Díaz Lorenzo γράφει και σκηνοθετεί την τρίτη του ταινία μετά τα ‘Café Solo O Con Ellas’ (2007) και ‘La Despedida’ (2014).
Σε αυτήν την κωμωδία – ‘Señor, Dame Paciencia’ είναι ο αυθεντικός τίτλος – πρωταγωνιστεί ο Jordi Sánchez στο ρόλο του Gregorio, πατέρα της οικογένειας, που ύστερα από το θάνατο της γυναίκας του Maria, καλείται να εκπληρώσει την τελευταία της επιθυμία και με τη συνοδεία των τριών παιδιών τους και των συντρόφων τους κατευθύνεται στην Ανδαλουσία με σκοπό να ρίξει τις στάχτες της στον ποταμό Γκουανταλκιβίρ.
Ο Gregorio, ένας σχετικά συντηρητικός άνθρωπος, θα χρειαστεί να συμβιβαστεί και να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις του με τα παιδιά του κατά τη διαμονή τους ώστε να διατηρήσει την επαφή μαζί τους με την βοήθεια ενός ιερέα και… το πνεύμα της γυναίκας του.
Χαλαρή και με ήπιους τόνους, ο Álvaro Díaz Lorenzo ξεκινάει την κωμωδία του με μια δραματική τροπή, τον ξαφνικό θάνατο της Maria.
Ενώ θα μπορούσε να εξελιχθεί σε δράμα, η ταινία στρέφεται στην κωμωδία.
Με επανειλημμένη αναφορά στο ζήτημα της Καταλονίας, το έργο δείχνει μια εικόνα των σημερινών ανθρώπων της Ισπανίας και τις έντονες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά τους.
Ο Gregorio είναι ένας συντηρητικός τραπεζίτης και δηλωμένος οπαδός της Ρεάλ που διστάζει να πλησιάσει και να επικοινωνήσει με τους συντρόφους και των τριών παιδιών του γιατί είναι πολύ διαφορετικός στις απόψεις του και δεν δέχεται εύκολα την διαφορετικότητα του άλλου.
Χαρακτήρας ιδανικός για ανάλυση στην εποχή που ζούμε.
Παρόλο που το εγχείρημα αυτό φαίνεται ενδιαφέρον, η ταινία χρειάζεται περισσότερο έμπνευση για τις κωμικές της σκηνές.
Ελάχιστες είναι οι στιγμές που πραγματικά θα γελάσεις, κάτι που σίγουρα έχασε από το να το πετύχει η ταινία τελικά.
Παράλληλα, ο Jordi Sánchez ως Gregorio είναι καλός και πειστικός, έχει έφεση στο να διαμορφώνει αστείες σκηνές αλλά και να συγκινεί.
Μερικοί ακόμα χαρακτήρες αφήνουν το στίγμα τους στην ιστορία, όπως ο ιερέας που είναι και ιδιοκτήτης μπαρ ταυτόχρονα.
Στο ρόλο της Maria εμφανίζεται για μικρό χρονικό διάστημα επί της οθόνης η Rossy de Palma (Julietta).
Η διεύθυνση φωτογραφίας του Valentín Álvarez έχει ένα ενδιαφέρον απεικονίζοντας με εύθυμους τόνους το τοπίο στο οποίο εκτυλίσσεται η ταινία στην Ανδαλουσία και όχι με απαισιόδοξο φόντο.
Αν και η ταινία φέρνει αίσιες λύσεις για τους περισσότερους ήρωες της ταινίας, σου λείπει κάπως το αστείο και το παράδοξο της κωμωδίας για να πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Στους κινηματογράφους από 12 Ιουλίου.
Πάνος Μουζάκης.
