Ο Γάλλος κωμικός, ηθοποιός, σεναριογράφος και παραγωγός Dany Boon επιστρέφει στην καρέκλα του σκηνοθέτη για έκτη φορά λίγο καιρό μετά τις ταινίες ‘Crazy Raid’ (2016) και ‘Supercondriaque’ (2014).
Ο γνωστός κωμικός συνυπογράφει το σενάριο με την Sarah Kaminsky, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε μια ακόμα ταινία του είδους που τον έκανε διάσημο, σε αυτό της κωμωδίας.
Αυτή τη φορά, ο Dany Boon είναι ο Valentin D., ένας ταλαντούχος σχεδιαστής επίπλων με μοντέρνα οπτική.
Μαζί με την γυναίκα και συνεργάτιδα του Constance ετοιμάζονται για τα εγκαίνια μίας σημαντικής έκθεσης τους με δικά τους σχέδια στο Παρίσι σε λίγες μέρες.
Ο Valentin, όμως, έχει αποφύγει να μιλήσει για την καταγωγή του στους συναδέλφους και φίλους του στον χώρο δηλώνοντας ορφανός διότι νιώθει ντροπή που κατάγεται από τη βόρεια Γαλλία.
Τα μέλη της οικογένειας του επισκέπτονται τον Valentin την ημέρα των εγκαινίων και του αναστατώνουν τη ζωή του.
Οι μπελάδες για τον Valentin βέβαια δεν σταματούν εκεί…
Σύντομα ο πεθερός του κατά λάθος τον χτυπάει με το αυτοκίνητο του και ο Valentin ξαφνικά γυρίζει σε γεγονότα που συνέβησαν παλιά και μιλάει αποκλειστικά χωριάτικα , όπως η υπόλοιπη οικογένεια του!
Ακριβώς δέκα χρόνια μετά το ‘Bienvenue Chez Les Ch'tis’ (ελλ. τίτλος: ‘Είναι Τρελοί Αυτοί Οι Βόρειοι’), ο Dany Boon φτιάχνει μια ακόμα κωμωδία που αναφέρεται στους Βόρειους.
Και το αποτέλεσμα είναι ακριβώς όπως το περιμένεις από πριν.
Η χωριάτικη διάλεκτος, που κοσμεί και τον αυθεντικό τίτλο της ταινίας, είναι το θεματικό στοιχείο της ταινίας που κάνει την εμφάνιση του σε όλη την έκταση της ταινίας.
Που χωρίς αυτό, ταινία δεν θα υπήρχε…
Θυμίζουμε πως το νόμισμα έχει δύο όψεις πάντα.
Από τη μία πλευρά, η κωμωδία για να πετύχει θέλει ενδιαφέρουσα πλοκή με αστείες καταστάσεις και καλούς ηθοποιούς για να στηρίξουν τους ανάλογους ρόλους με το κωμικό τους ταλέντο.
Σε ένα βαθμό η ταινία τα διαθέτει αυτά τα στοιχεία.
Υπάρχουν σκηνές που θα γελάσεις και πιθανόν να συγκινηθείς σε μια-δυο στιγμές.
Ο Dany Boon δείχνει να γνωρίζει το είδος αυτό και το πετυχαίνει με καλό τρόπο μπροστά και πίσω από την κάμερα.
Όποτε γίνεται αυτό βέβαια.
Από την άλλη, η ταινία παρουσιάζει – ίσως λίγο σε υπερβολικό βαθμό – τους κάτοικους της επαρχίας ως άτομα που έχουν μείνει πίσω στο χρόνο με ξεπερασμένες αντιλήψεις κάνοντας τους να φαίνονται χαζούς μπροστά στους μοντέρνους ανθρώπους των πόλεων.
Αυτό ίσως και να μην κάνει κάποιους να γελάσουν και να απορρίψουν το έργο θεωρώντας το προσβλητικό εφόσον όλη η ταινία βασίζεται σε αυτή τη λεκτική διαφορά των ανθρώπων.
Σε γενικές γραμμές, η ταινία λειτουργεί και χαρίζει γέλιο αλλά αναλώνεται στα συχνά κλισέ των κωμωδιών που δείχνουν να μας κουράζουν με αυτή τους την επανάληψη.
Ο καθένας κρίνει εκ του αποτελέσματος.
Στους κινηματογράφους από 2 Αυγούστου.
Πάνος Μουζάκης
1.jpg)
