Ο Mario Caballaro είναι ένας άντρας μέσης ηλικίας που ζει στο Μιλάνο και είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένος με τη ζωή του.
Πιστεύοντας ότι κάθε πράγμα έχει τη θέση του και αν τη βρει όλα είναι καλά, ζει μια τακτοποιημένη, οργανωμένη στη λεπτομέρεια καθημερινότητα που περιλαμβάνει ακριβώς τα ίδια στοιχεία (δουλειά, καφέ σε συγκεκριμένο μαγαζί, κηπουρική).
Αυτή την οργάνωση χαλάει ένας μετανάστης από την Αφρική ο οποίος παρεμβαίνοντας στη δουλειά του, τον φτάνει στο σημείο να αποφασίσει να τον απαγάγει (!) και να τον στείλει πίσω στην πατρίδα του, επειδή εκεί (!) είναι η θέση του.
Σε αυτή τη ριψοκίνδυνη ιδέα βασίζεται η θεωρητικά κωμωδία του Antonio Albanese, ο οποίος αναλαμβάνει χρέη σκηνοθέτη, σεναριογράφου και πρωταγωνιστή.
Και αναφερόμαστε στην ιδέα ως ριψοκίνδυνη γιατί η σύνδεση που επιχειρεί ανάμεσα σε μια τακτοποιημένη, οργανωμένη, ακόμα και ψυχαναγκαστική ζωή, και σε έναν φυλετικό τοπολογικό διαχωρισμό, μπορεί να οδηγήσει σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια.
Ο πρωταγωνιστής ισχυρίζεται ότι δεν έχει ρατσιστικά κριτήρια για αυτές τις ενέργειες.
Πόσο ρατσιστική όμως είναι μια φυλετική τακτοποίηση;
Και ακόμα χειρότερα, ο παραλογισμός του δείχνει να προσαρμόζεται ανάλογα με το φύλο.
Αλλιώς συμπεριφέρεται προς τον άντρα που αποτέλεσε την αφορμή για αυτό το αλλοπρόσαλλο ταξίδι, και αλλιώς προς την «αδερφή» του την οποία πήραν μαζί τους, και λόγω της εμφάνισής της φαίνεται να ξεχνάει.
Λαμβάνοντας τα παραπάνω υπόψη, δεν έχει και τόσο σημασία να μιλήσουμε για κάποιες λίγες πετυχημένες κωμικές στιγμές, ή για την όμορφη ιταλική επαρχία που απεικονίζεται.
Η αμφίβολη ερμηνεία της πολιτικής ταυτότητας της ταινίας αποτελεί αποθαρρυντικό παράγοντα για οτιδήποτε άλλο.
Στους κινηματογράφους από 20 Σεπτεμβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
