Ύστερα από κάποιες μικρού μήκους και κάποια μουσικά βίντεο, ο Βρετανός Corin Hardy σκηνοθετεί τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του – η προηγούμενη είναι το ‘The Hallow’ του 2015 – που ανήκει στο ίδιο franchise που έβγαλε το ‘The Conjuring’ , το ‘Annabelle’ και τα sequel τους.
Το σενάριο έγραψε ο Gary Dauberman που βασίζεται σε ιστορία του ίδιου και του James Wan, που έχει και ρόλου παραγωγού στη ταινία…
Στη Ρουμανία της δεκαετίας του ’50, μια καλόγρια σε ένα μοναστήρι αυτοκτονεί κάτω από περίεργες συνθήκες.
Το Βατικανό στέλνει τον ιερέα Burke και τη νεαρή Irene, που είναι έτοιμη να ορκιστεί καλόγρια, να ερευνήσουν το περιστατικό.
Μαζί τους σε αυτή την αποστολή είναι ο νεαρός Maurice, ο άνθρωπος που έφερνε τις προμήθειες στο μοναστήρι και βρήκε τη δύστυχη καλόγρια νεκρή.
Σύντομα θα ανακαλύψουν πως δεν είναι μόνοι τους στο μοναστήρι και μια δαιμονική δύναμη έχει κυριέψει την περιοχή αυτή…
Οι σύγχρονες αμερικάνικες ταινίες τρόμου στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι πραγματικά αδιάφορες και δίχως έμπνευση.
Η έννοια του τρόμου έχει αλλάξει με τους καιρούς αλλά φυσικά ορισμένοι προτιμούν να ‘εξευτελίσουν’ το είδος με πρόχειρες δουλειές αποσκοπώντας αποκλειστικά στην χρηματική είσπραξη.
Κάπως έτσι δείχνει να είναι η πορεία και αυτής της ταινίας, που στηρίζεται – ή μάλλον επιθυμεί να στηριχτεί – στα κουραστικά και επαναλαμβανόμενα jump scares στερώντας από το κοινό μια υποβλητική ατμόσφαιρα ή κάποιους ενδιαφέροντες χαρακτήρες ή έστω μια καθώς πρέπει ιστορία.
Αντί να γίνει κάτι από αυτά, οι δημιουργοί παραδίδουν μια ανοησία που ξεχνιέται την επόμενη μέρα.
Το μοναδικό θετικό που μπορεί να αποκομίσει ο θεατής είναι οι τοποθεσίες και οι χώροι που συμβαίνουν τα γεγονότα της ιστορίας, οτιδήποτε άλλο δεν εντυπωσιάζει και δεν συγκινεί στο παραμικρό.
Η συγκεκριμένη ταινία μοιάζει αρκετά αδιάφορη στο σύνολο της λόγω ανέμπνευστης ιστορίας για αρχή.
Σε περίπτωση που ακόμα και η ιστορία είναι σχετικά μέτρια, η σκηνοθεσία δεν μπορεί να σώσει την ταινία ώστε να την κάνει ενδιαφέρουσα.
Ίσα ίσα μπορείς να προβλέψεις τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια.
Αυτό που δυστυχώς μπορούμε να προβλέψουμε εμείς είναι μια ακόμα συνέχεια σε μια ούτως ή άλλως ανόητη σειρά ταινιών που δεν προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο τόσο σε αισθητικό και καλλιτεχνικό επίπεδο όσο και από πλευράς ‘τρομακτικής’ ταινίας.
Κρίμα γιατί και μια μέτρια ιστορία με την κατάλληλη παραγωγή και σκηνοθεσία μπορεί να φέρει αξιόλογο αποτέλεσμα.
Ας… προσευχηθούμε λοιπόν για ένα καλύτερο μέλλον στις ταινίες τρόμου.
Στους κινηματογράφους από 6 Σεπτεμβρίου.
Πάνος Μουζάκης.
1.jpg)
