Πρεμιέρα έκανε πριν λίγες ημέρες στη συνδρομητική streaming πλατφόρμα της Amazon η νέα σειρά Jack Ryan.
Οι Carlton Cuse (Bates Motel, Colony) και Graham Roland (Fringe) κατέβασαν για πρώτη φορά στη μικρή οθόνη τον γνωστό ήρωα που γέννησε η φαντασία του τρομοκρατολάγνου συγγραφέα Tom Clancy και έγινε κινηματογραφικά διάσημος μέσω του The Hunt for Red October το 1990, ενώ ακολούθησαν τα Patriot Games, Clear and Present Danger, The Sum of All Fears και πιο πρόσφατα το Shadow Recruit.
Η σειρά αποτελεί reboot, έτσι δε χρειάζεται να γνωρίζετε τίποτα για τον ήρωα.
Ο Jack Ryan εκπαιδεύτηκε ως πεζοναύτης απ’ όπου αποσύρθηκε μετά από ένα τραυματικό συμβάν και πια εργάζεται ως οικονομικός αναλυτής στο αντιτρομοκρατικό τμήμα της CIA.
Η ιστορία ξεκινάει με τη πρόσληψη του ατιμασμένου James Greer ως νέου διευθυντή του τμήματος.
Στη πρώτη κιόλας συνάντησή τους, ο Ryan τον ενημερώνει πως έχει εντοπίσει κάποιες ύποπτες συναλλαγές τεράστιων χρηματικών ποσών, και ότι από πίσω τους κρύβεται ο Suleiman, ένας τρομοκράτης που έχει όλα τα χαρακτηριστικά για να γίνει ο νέος Bin Laden.
Παρότι αρχικά ο Greer τον αγνοεί, το πείσμα του Ryan τον πείθει ότι πρέπει να λάβουν δράση, και γρήγορα ανακαλύπτουν ότι έχουν ήδη καθυστερήσει με τα τρομοκρατικά χτυπήματα ανά το κόσμο να ξεκινούν…
Ήμουν τηλεθεατής του 24, το ομολογώ, όμως τότε είχα μια άλλη ηλικία, ήταν διαφορετική εποχή, δε ξέρω αν σήμερα το ανεχόμουν.
Και αυτό το λέω γιατί το Jack Ryan είναι ξεδιάντροπα ένα 24-wannabe ακολουθώντας κατά γράμμα τα βήματά του.
Ξεχάστε σεναριογράφους και σκηνοθέτες, η σειρά έχει από τη κορυφή ως τα νύχια την υπογραφή του παραγωγού Michael Bay, κάτι που είναι μάλλον αναμενόμενο μιας και οι δυο τους έχουν, ή τέλος πάντως είχαν, μιας και ο Clancy άφησε το μάταιο τούτο κόσμο πριν μερικά χρόνια, πάνω-κάτω την America Uber Alles φιλοσοφία.
Η πλοκή της σειράς αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να έχει περισσότερα κλισέ με τον νεαρό αναλυτή να γίνεται ήρωας και να σώζει το κόσμο.
Το πως φτάνει από το ένα σημείο στο άλλο βέβαια είναι γεμάτο ένθεν κι ένθεν cringy καταστάσεις και σεναριακές ευκολίες που οι σκηνοθέτες δε μπαίνουν καν στο κόπο να προσπαθήσουν να καλύψουν.
Σε μια σειρά όμως όπως το Jack Ryan -αν και θα έπρεπε- η ανάπτυξη των χαρακτήρων ή μια σχετική αληθοφάνεια, δεν είναι τα πρωταρχικά ζητούμενα, με τη δράση να είναι αυτή που σώζει τη παρτίδα.
Η σειρά έχει διαβολεμένο ρυθμό.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μέσα σε περίπου 7 ώρες (8 επεισόδια διάρκειας 40-60 λεπτών) συμβαίνουν όσα θα βλέπαμε σε δύο σεζόν του 24!
Η σειρά αγνοεί παντελώς καθετί διαδικαστικό πηγαίνοντας από το ένα plot point στο επόμενο.
Όλο αυτό έχει φυσικά ως αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατο να εμβαθύνεις στα όσα βλέπεις.
Η επιλογή ενός ηθοποιού όπως ο John Krasinski (A Quiet Place) στο πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν αμφιλεγόμενη, όμως τα πάει εξαιρετικά…όπως ακριβώς και στο 13 Hours του Michael Bay…τυχαίο;
Στο δεύτερο επεισόδιο, υπάρχει μια σκηνή στην οποία ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας ετοιμάζονται να εισβάλλουν σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι όπου κρύβονται Ισλαμιστές τρομοκράτες.
Στο διάδρομο της πολυκατοικίας, δυο Αραβάκια παίζουν ανέμελα.
Και ενώ περνούν από μπροστά τους οι SWATάδες, το ένα παιδί στέλνει σε μνμ στους μέσα “5-0”!
Είναι το σημείο που φωνάζεις, τι βλέπω ρε...!
Είναι το σημείο που είτε το κλείνεις και περιμένεις το True Detective #3 ή το δέχεσαι και συνεχίζεις.
Εγώ έκανα το δεύτερο.
Δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν η σωστή απόφαση, μιας και βελτίωση δεν είδα.
Από την άλλη, δε μπορώ να πω ότι πέρασα και άσχημα μαζί του!
Ραντεβού του χρόνου για το δεύτερο κύκλο;
Δεν το αποκλείω!
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
