F Κριτική: Alpha (2018) - FilmBoy Κριτική: Alpha (2018) - FilmBoy
  • Latest News

    Κριτική: Alpha (2018)



    Αναγνωρισμένοι ως δημιουργικό δίδυμο, οι αδερφοί Hughes για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί, χώρισαν τα τσανάκια τους γύρω στο 2010. 
    Ο Allen το 2013 μας έδωσε το μέτριο Broken City και έκτοτε χάσαμε τα ίχνη του. 
    Ο Albert χρειάστηκε λίγο παραπάνω, με τη πρώτη του σόλο ταινία να είναι μια προϊστορική περιπέτεια επιβίωσης με τίτλο The Solutrean
    Τα γυρίσματα έλαβαν χώρα την άνοιξη του 2016 και αναμέναμε τη πρεμιέρα του το φθινόπωρο του 2017. 

    Κάπου εκεί κάτι συνέβη, κάποιος στη Sony την είδε αλλιώς και η ταινία πήρε δύο απανωτές αναβολές, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει τη πρεμιέρα της έναν ολόκληρο χρόνο, να αλλάξει τίτλο σε Alpha, αλλά και όλο το προμοτάρισμα, με το νέο trailer να παρουσιάζει μια εφηβική περιπέτεια με ένα αγόρι κι ένα λύκο (σκύλο;) και όχι το θρίλερ επιβίωσης που είχαμε δει στο προηγούμενο.

    Υποψιασμένοι από άλλες περιπτώσεις που ανάλογες αναβολές και αλλαγές δε γίνονται για καλό, δε νομίζω ότι υπήρχαν πολλοί που ανέμεναν το Alpha με ιδιαίτερη ανυπομονησία, όμως η έκπληξη έγινε, και τον Αύγουστο η ταινία όχι μόνο βγήκε στην Αμερική αλλά πήρε και αρκετά καλές κριτικές, ενώ και εμπορικά δεν τα πήγε καθόλου άσχημα, φέρνοντας ένα σημαντικό κέρδος. 
    Βλέποντας τη καλή του πορεία, η Feelgood το πήρε από το καλοκαίρι και αποφάσισε να μας το φέρει τώρα, στα μέσα Οκτώβρη. 
    Για να δούμε τελικά, τι είναι το Alpha.

    Βρισκόμαστε κάπου στη παλαιολιθική Ευρώπη, πριν περίπου 20000 χρόνια. 
    Μια φυλή κυνηγών ετοιμάζεται για τη μεγάλη επίθεση σε ένα κοπάδι βισώνων ώστε να εξασφαλίσουν τροφή πριν έρθει ο δύσκολος χειμώνας. 
    Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Keda, ο έφηβος γιος του αρχηγού της φυλής που έρχεται για πρώτη φορά μαζί τους ως τελετουργικό ενηλικίωσης. 
    Τα πράγματα όμως δεν πάνε όπως τα υπολόγιζαν, ο Keda πέφτει στο γκρεμό και θεωρείται νεκρός. 
    Ο νεαρός όμως επιβιώνει και παρά τα τραύματά του, παίρνει το μακρύ δρόμο της επιστροφής με αναπάντεχο συνταξιδιώτη έναν λύκο που αρχικά του επιτίθεται όμως οι δυο τους γρήγορα καταλαβαίνουν ότι έχουν μόνο ο ένας τον άλλον.

    Ορθώς αλλάζοντας γραμμή προώθησης της ταινίας, η Sony ρίσκαρε αλλά κέρδισε αποκαλύπτοντας ότι αν η ταινία είναι μία μίξη του The Revenant με τον Ασπροδόντη, η ζυγαριά γέρνει και μάλιστα πολύ προς τη δεύτερη. 
    Το αρνητικό αυτού του είδους των ταινιών είναι ότι απευθύνονται σε πολύ συγκεκριμένο ηλικιακό κοινό. 


    Τα μικρά πιτσιρίκια θα τη βρουν κάπως τρομακτική, ενώ αν αυτά πάνε προς στο τέλος της εφηβείας θα τους φανεί παιδική. 
    Με άλλα λόγια, τα παιδιά μεταξύ 10-15 σίγουρα θα ενθουσιαστούν, όπως περίπου ενθουσιαστήκαμε κι εμείς στην ίδια ηλικία με το White Fang, όμως αυτοί είναι και οι μόνοι.

    Το Alpha λοιπόν είναι μια εφηβική περιπέτεια επιβίωσης που ακολουθεί κατά γράμμα όλα τα κλισέ που έχουν κάνει αγαπητές και τις αντίστοιχες ταινίες της Disney
    Ένα αδύναμο αγόρι πρέπει να αποδείξει ότι είναι έτοιμος να γίνει άνδρας και να κάνει περήφανο τον ανδρείο αρχηγό πατέρα του, χάνεται μόνος στην ερημιά, η ανεξάντλητη καλοσύνη του τον κάνει φίλο με ένα λύκο και…ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. 
    Σε αυτά προσθέστε μπόλικη οικογένεια και το παιχνίδι που κάνει το σενάριο για την έννοια της αγέλης και του αρχηγού της (εδώ κολλάει και ο τίτλος της ταινίας) και το πιάτο είναι έτοιμο για σερβίρισμα.

    Επειδή όμως δε βρισκόμαστε στο 1991, ο Albert Hughes φρόντισε το Alpha να είναι ελκυστικό στις ηλικίες στις οποίες απευθύνεται με την χρήση ψηφιακών εφέ, την ιδιαίτερα εκτεταμένη χρήση τους, που σε κάποια σημεία αγγίζει τη κατάχρηση. 
    Ναι, υπάρχουν πολλά μαγευτικής ομορφιάς πλάνα που δε θα μπορούσαν να επιτευχθούν χωρίς τα cgi, όμως ήταν τόσο δύσκολο να βρεθεί ένας λαγός και έπρεπε να σχεδιαστεί ψηφιακός; 
    Το πρόβλημα γίνεται αρκετά έντονο λόγω του χαμηλού budget κάτι που έχει ως αποτέλεσμα κάποια από τα γραφικά να είναι αρκετά μέτριας ποιότητας.

    Ο αποδεδειγμένα ταλαντούχος Kodi Smit-McPhee (X-Men: Apocalypse) είναι πολύ καλός στο πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά λόγω των 20 Μαΐων που έχει στη πλάτη του, του λείπει εκείνη η παιδική/εφηβική αθωότητα που ζητούσε ο ρόλος. 
    Τέλος αμφισβητήσιμη είναι και η επιλογή οι ηθοποιοί να μιλούν… κορακίστικα! 
    Νομίζω πως κανείς δε θα διαμαρτύρονταν αν άκουγε τους ηθοποιούς να μιλούν απλά αγγλικά και όχι μια ανύπαρκτη γλώσσα, με αποτέλεσμα όλοι τους να συλλαβίζουν.

    Μακάρι να ήμουν 13 χρονών και να περάσω μια υπέροχη κινηματογραφική εμπειρία. 
    Όμως δεν είμαι και στα 35 τα κλισέ και τα προβλήματα του Alpha δε μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. 
    Αυτά δεν το κάνουν μια κακή ταινία αλλά δεν του επιτρέπουν να γίνει και κάτι περισσότερο.

    Στους κινηματογράφους από 11 Οκτωβρίου.

    Αλέξανδρος Κυριαζής.


    • ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ
    • Facebook Comments
    Item Reviewed: Κριτική: Alpha (2018) Rating: 5 Reviewed By: Konstantinos
    Scroll to Top