Ταινίες που σχολιάζουν ή καταγγέλλουν τα κοινωνικά προβλήματα της σύγχρονης Αμερικής βγαίνουν πολλές, όμως ελάχιστες από αυτές φτάνουν μέχρι τις δικές μας σκοτεινές αίθουσες και πραγματικά σε αυτή τη περίπτωση δε μπορούμε να κατηγορήσουμε τους διανομείς, μιας και το ελληνικό κοινό δε μπορεί να αντιληφθεί τη κατάσταση που επικρατεί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, και κατ’ επέκταση να ενδιαφερθεί και για τη ταινία.
Εκ πρώτης, το Blindspotting ήταν ακριβώς ένα τέτοιο παράδειγμα και αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη η διανομή της και μάλιστα από μία μεγάλη εταιρία όπως η Odeon.
Δε μπορώ να ξέρω πως θα τα πάει στα εισιτήρια, όμως μετά τη θέασή της είμαι σίγουρος ότι αξίζει το κόπο να της δώσετε μια ευκαιρία.
Βρισκόμαστε στη πόλη του Oakland, στα δυτικά παράλια των ΗΠΑ, ακριβώς απέναντι από το San Francisco.
Εκεί ζει ο Collin (Daveed Digs, Wonder), ένας (μαύρος) άνδρας που καταδικάστηκε σε δύο μήνες φυλάκιση και επιπλέον ένα χρόνο υπό επιτήρηση για επίθεση και ξυλοδαρμό.
Ο Collin έχει αναγνωρίσει το λάθος του και είναι αποφασισμένος να μείνει μακριά από μπλεξίματα.
Η ιστορία ξεκινάει ουσιαστικά τρεις ημέρες πριν τη λήξη της περιόδου επιτήρησης.
Λίγες ώρες μακριά από την απόλυτη ελευθερία, ο Collin γίνεται μάρτυρας δολοφονίας ενός μαύρου άνδρα από λευκό αστυνομικό.
Φοβούμενος να μη μπλέξει, χάνεται στο σκοτάδι, όμως οι Ερινύες τον κατατρώνε.
Σαν να μην έφτανε αυτό, η ανευθυνότητα του (λευκού) κολλητού του, είναι ακόμα ένας κίνδυνος που απειλεί να τον στείλει πίσω στη φυλακή.
Η μεγαλύτερη έκπληξη εντοπίζεται στο τρόπο που το σενάριο των πρωτάρηδων Daveed Diggs και Rafael Casal, οι οποίοι έχουν και τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους διαχειρίζεται το θέμα, με το χιούμορ, το εξαιρετικά καλόγουστο και ξεκαρδιστικό χιούμορ, να αποτελεί βασικό του συστατικό.
Μακριά από τις υπερβολές των παραδοσιακών κωμωδιών, το φιλμ χαρακτηρίζεται, τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου, από μια ευφορία που έρχεται κόντρα στα όσα συμβαίνουν γύρω από τους δύο ήρωες, δίνοντας ρεαλιστική υπόσταση στη φιλική σχέση των δύο ανδρών.
Ωστόσο το Blindspotting δεν εμπίπτει στη κατηγορία της κωμωδίας, μιας και το χιούμορ δεν είναι παρά το παραπέτασμα που κρύβει τα κοινωνικά προβλήματα, τα οποία έχουν στη πλειοψηφία τους να κάνουν με τις τάξεις της πόλης, και εδώ εντοπίζεται το μεγάλο μειονέκτημα που έχουμε ως μη-Αμερικάνοι θεατές μιας και δε γνωρίζουμε το ιστορικό του Oakland.
Ήταν μια φτωχή πόλη που γέμισε με πλούσιους λευκούς hipsters ή το αντίθετο;
Ποια πληθυσμιακή κοινότητα είχε το πάνω χέρι και ποια το έχει τώρα;
Αυτά τα κενά μας αφαιρούν τη δυνατότητα να έχουμε μια πλήρη άποψη για τη κατάσταση της πόλης και κατ’ επέκταση των ηρώων, η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο στην ιστορία.
Ο επίσης πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Carlos López Estrada κάνει εξαιρετική δουλειά στη διαχείριση του σεναρίου και των ηθοποιών του, καταφέρνοντας να μας βάλει μέσα στους δρόμους της πόλης και να ζήσουμε την ιστορία του Collin από πρώτο χέρι, με τις εναλλαγές στα συναισθήματα από γέλιο σε οργή και από το προβληματισμό στην αγωνία γίνεται με ιδιαίτερη μαεστρία, χωρίς τίποτα να μοιάζει παράωρο ή υπερβολικό.
Το Blindspotting κέρδισε επάξια μια θέση στη 5άδα μου των καλύτερων ταινιών της χρονιάς.
Είναι σκληρή, ευαίσθητη, ξεκαρδιστική, ρεαλιστική, άψογη τεχνικά και προσφέρει μπόλικο food for thought.
Αν έμπαινε στο κόπο να δώσει λίγες περισσότερες πληροφορίες για τη πόλη, ώστε ο μη-Αμερικάνος θεατής να έχει μια πιο ολοκληρωμένη οπτική, θα μιλούσαμε για αριστούργημα.
Μη ξαφνιαστείτε αν τη δείτε υποψήφια για Όσκαρ καλύτερου σεναρίου…
Στους κινηματογράφους από 25 Οκτωβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
