Το πέρασμα από την εφηβεία στην ενήλικη φάση της ζωής είναι για τον καθένα αρκετά περίπλοκο, πόσο μάλλον για έναν ηθοποιό, για ένα παιδί που τα φώτα της δημοσιότητάς έχουν πέσει πάνω του από πολύ μικρή ηλικία και φτάνει η ώρα να αποδείξει ότι δεν είναι ένα ακόμη wonderchild αλλά ένας πραγματικός ηθοποιός.
Τα παραδείγματα παιδιών που σε αυτή ακριβώς τη περίοδο έχουν αποτύχει παταγωδώς ή τα έχουν παρατήσει τελείως είναι πάμπολλα.
Η Chloë Grace Moretz βρίσκεται στο χώρο από τα 7 της και μόλις στα 12 γίνεται παγκοσμίως διάσημη ως Hit-Girl μέσα από το Kick-Ass.
Στα χρόνια που ακολουθούν παίρνει κάποιους πολύ δυνατούς ρόλους σε ταινίες όπως το Hugo, το Dark Shadows, το Carrie, όσο όμως η ενηλικίωση πλησιάζει, τόσο αυτή η νεανική φλόγα που ενθουσίασε, μοιάζει να σβήνεται.
Στα 21 της πια, και μετά από μια περίοδο με απανωτές μετριότητες, έφτασε η ώρα για να αποδείξει τι πραγματικά αξίζει.
Μέσα σε λίγους μήνες, θα τη δούμε σε τρεις δύσκολες ταινίες με το The Miseducation of Cameron Post να είναι το πρώτο τεστ.
Στη ταινία της Desiree Akhavan υποδύεται την Cameron, μια έφηβη κοπέλα που πιάνεται στα πράσα να ερωτοτροπεί με τη καλύτερή της φίλη, από τον συνοδό της στο σχολικό χορό.
Ορφανή από γονείς, η Cameron στέλνεται από τη θεία της σε ένα θρησκευτικό κέντρο αποκατάστασης σεξουαλικότητας με σκοπό να ξαναγίνει «φυσιολογική».
Διαβάζοντας τη κεντρική σύνοψη, κάποιος υποψιάζεται τι περίπου θα δει και αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της ταινίας, πως ακολουθεί έναν αρκετά διαφορετικό δρόμο.
Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα κορίτσι επαναστατημένο, ατρόμητο, που ξέρει τι θέλει, που την σέρνουν με το ζόρι σε αυτό το κέντρο, αλλά με μια κοπέλα μπερδεμένη, που ακολουθεί τα ένστικτά της αλλά ταυτόχρονα ξέρει από τη θρησκευτική της ανατροφή ότι αυτό που κάνει είναι αμαρτία.
Επίσης, αυτό το κέντρο δεν είναι κάποιο κολαστήριο όπου λαμβάνουν χώρα βασανισμοί και κυριαρχεί ο τρόμος, αλλά ένα καμπ μέσα στο δάσος, στο οποίο τα παιδιά έχουν αρκετές ελευθερίες και οι προσπάθεια αλλαγής γίνεται μέσω (απαράδεκτων) κηρυγμάτων και ψυχοθεραπειών.
Η αποφυγή υπερβολών έχει ως αποτέλεσμα μια πολύ πιο ρεαλιστική κατάσταση, με τη κάμερα να ακολουθεί τη ψυχολογία του κοριτσιού κατά τη διαμονή του και τις διακυμάνσεις της, τη βουβή άρνηση, την αδιαφορία μέχρι και την εν μέρει αποδοχή.
Αυτή όμως έχει και ως συνέπεια την έλλειψη δραματικών κορυφώσεων, με τη πλοκή να είναι αρκετά άνευρη και φλατ.
Ευτυχώς τη κατάσταση σώζει η ελλειπτική αφήγηση και η χρήση των flashbacks που δίνει και πληροφορίες για τους ήρωες και σπάει και τη μονοτονία.
Επειδή ξεκίνησα με αυτή, δε μπορώ να πω δυο κουβέντες και για τη πρωταγωνίστρια, με την Chloë Moretz που δε λείπει από σκηνή του φιλμ, να ανταποκρίνεται άριστα στις δυσκολίες του, οι οποίες ωστόσο, με εξαίρεση κάποιες λίγες σκηνές, δεν ήταν και τόσο πολλές, μιας και στο μεγαλύτερο κομμάτι του, ο προβληματισμός της ηρωίδας είναι εσωτερικός.
Το The Miseducation of Cameron Post είναι ένα αξιόλογο indie φιλμ που ακολουθώντας μια διαφορετική φόρμουλα καταφέρνει να ξεχωρίσει, όχι όμως χωρίς απώλειες οι οποίες μεταφράζονται κυρίως σε έλλειψη έντασης και αδυναμία πρόκλησης του υψηλού ενδιαφέροντος του θεατή.
Στους κινηματογράφους από 25 Οκτωβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
