«Δεν ήθελα να παρατήσω αυτό που ήταν για μένα σημαντικό, να είμαι καλλιτέχνης, να είμαι δημιουργικός, να σηκώνομαι όποτε θέλω, να κοιμάμαι όποτε θέλω, να τρώω όποτε και όσο θέλω.
Νομίζει κανείς ότι είναι εύκολο, αλλά δεν είναι».
Καθημερινά αστεία (pranks) με κρυφές κάμερες και ψεύτικες ειδήσεις (hoaxes) βομβαρδίζουν την διαδικτυακή επικοινωνία και ενημέρωσή μας.
Στο βωμό της αναγνωρισιμότητας και της τηλεθέασης μπούχτισε ο θεατής με ακρότητες και υπερβολές.
Πότε ξεκίνησαν όλα αυτά και πώς αλήθεια, ξεχωρίζει κανείς μία καλοστημένη φάρσα με καλλιτεχνικές προεκτάσεις σε σχέση με τα απλοϊκά παιδιάστικα αστεία που κατακλύζουν το διαδίκτυο;
Κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα δεν θα απαντηθούν, αλλά σε ένα διάρκειας 80 λεπτών ντοκιμαντέρ θα παρακολουθήσετε στιγμές από τη ζωή και το στήσιμο της δουλειάς του Joey Skaggs, γνωστού ως “The Godfather of the Media Hoax!”, την οποία σκηνοθετεί ο Andrea Marini.
Ένα βιογραφικό κολάζ από διάφορες χρονικές στιγμές του Joey, ξετυλίγεται άναρχα μπροστά μας, χωρίς συναισθηματικούς παροξυσμούς και κινηματογραφικές εντάσεις.
Παρακολουθούμε αποσπάσματα από εκπομπές όπου αποτελούσε ο ίδιος είδηση ή ήταν καλεσμένος, υποδυόμενος διάφορους ρόλους, όπως αυτόν του επιστήμονα που υποστήριζε την σπουδαιότητα της κατσαρίδας στο ανθρώπινο γένος, ή του ιερωμένου που αναζητά πιστούς για εξομολόγηση, του οδηγού ενός βαν μεταφέροντας χίπις που φωτογράφιζαν απλούς πολίτες, του καλλιτέχνη που με έργο του προκάλεσε το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών – μάλιστα φυγαδεύτηκε με ταξί, του εκπροσώπου διασημοτήτων σε τράπεζα σπέρματος όπου είχαν κλαπεί όλα τα δείγματα, του σέρφερ που θα ταξίδευε από τη Χαβάη μέχρι την Καλιφόρνια, του υποτιθέμενου ιδιοκτήτη χώρου για σκυλιά που θα χρησιμοποιούσε για κτηνοβασία, με υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ζώων να εξεγείρονται δίνοντας τεράστιες διαστάσεις στο θέμα καθώς και πολλών άλλων ψεύτικων ειδήσεων.
Αντιμετωπίστηκε άλλοτε με θερμή υποδοχή, άλλοτε με θυμό και περιφρόνηση, μην επιτρέποντας σε κανέναν να παραμείνει συναισθηματικά αδιάφορος.
Ο ίδιος αναφέρει ότι αυτό που ήθελε ήταν να γίνει καλλιτέχνης στην πόλη του Μανχάταν κι όχι ένας απλός πλακατζής.
Με τον πατέρα του να είναι αντίθετος και τον ίδιο να μην μπορεί να μείνει αμέτοχος στις απαγορεύσεις της Ν.Υ. και το μέλλον της κοινωνίας, ταξίδεψε στη Χαβάη όπου και έζησε για δεκαετίες, επιστρέφοντας πίσω μόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του, συγκατοικώντας με την μητέρα του και φροντίζοντάς την.
Σε όλη του την πορεία χρησιμοποίησε, όπως ο ίδιος αναφέρει, τα media για να γίνει γνωστή η δουλειά του, καθώς τα media ήταν μέρος της δουλειάς του.
Δεν τον κατέγραφαν λοιπόν, μόνο αυτά, αλλά και ο ίδιος εκείνα.
Το αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής του πορείας είναι η δημιουργία ψεύτικων ντοκιμαντέρ το στήσιμο των οποίων παρακολουθούμε, που σκοπό είχε την δημιουργία εντυπώσεων, δημοσιοποίησης και αναπαραγωγής της ψεύτικης πληροφορίας μέσω της τηλεόρασης και του ηλεκτρονικού τύπου.
Σκηνοθετεί μία ολόκληρη ομάδα, φίλων, γνωστών και αγνώστων, που του είναι πιστοί και πρόθυμοι να εκτεθούν, με θέματα που παρόλη την υπερβολή τους, έγιναν τελικώς πιστευτά!
Ένα ντοκιμαντέρ που αξίζει να αναζητήσετε.
Γιώργος Λιάπης.
1.jpg)
