Μια εποχή που το coming out διάσημων καλλιτεχνών ήταν ακόμα σχεδόν ταμπού, ο Rupert Everett είχε το θάρρος να το κάνει, και όπως είχε δηλώσει τότε, αυτό πολύ πιθανόν να βλάψει σημαντικά τη καριέρα του, που τότε βρισκόταν ακόμα σε περίοδο άνθησης.
Δε μπορούμε να ξέρουμε κατά πόσο την έβλαψε αυτή του η ενέργεια, όμως δε μπορούμε να μη παραδεχτούμε ότι ο ταλαντούχος ηθοποιός δεν έκανε ποτέ τη πορεία που περιμέναμε.
Λίγο πριν πατήσει τα 60 του πια, και με το πρόσωπό του δυστυχώς αισθητά αλλοιωμένο από τις πλαστικές επεμβάσεις, ο Everett κάνει το μεγάλο βήμα στη καριέρα του και για πρώτη φορά μας παρουσιάζει μια ολόδική του ταινία, το βιογραφικό δράμα The Happy Prince.
Αυτή μας διηγείται τα τελευταία χρόνια του Ιρλανδού μυθιστοριογράφου, ποιητή και δραματουργού Oscar Wilde.
Μέσα σε λίγες αράδες στην εισαγωγή, η ταινία μας ενημερώνει επιγραμματικά για το τι προηγήθηκε, τη δικαστική διαμάχη του Wilde με την οικογένεια του πρώην εραστή του, που τον οδήγησε για δύο χρόνια στη φυλακή για καταναγκαστικά έργα, ένοχο για προσβολή δημοσίας αιδούς, ουσιαστικά για την ομοφυλοφιλία του.
Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, ο Wilde με ψευδώνυμο μετακομίζει στη Γαλλία με την ελπίδα να κάνει μια νέα αρχή στη ζωή και τη καριέρα του.
Τα χρήματα που του έχουν συγκεντρώσει οι οπαδοί και οι φίλοι του, του προσφέρουν και πάλι μια άνετη ζωή, δίνοντάς του την ευκαιρία να δημιουργήσει.
Τα πάθη του όμως είναι πιο δυνατά, σκορπάει τα λεφτά του δεξιά και αριστερά, σε πληρωμένους εραστές, αλκοόλ και ναρκωτικά, ενώ ο ένας μετά τον άλλον οι φίλοι του και (πρώην) εραστές του τον παρατάνε.
Μόλις 3 χρόνια αργότερα αφήνει τη τελευταία του πνοή.
Ο παραπλανητικός τίτλος προέρχεται από το ομότιτλο παραμύθι του Wilde και αντίθετα με ότι μας υπόσχεται, το The Happy Prince είναι μια ιστορία κατάπτωσης, η ιστορία ενός ανθρώπου με πάθη που όμως είχε την ατυχία να ζει σε μια εποχή που αυτά ήταν κυριολεκτικά απαγορευμένα.
Ο Wilde πέθανε μία φορά όταν καταδικάστηκε σε φυλάκιση, με τη δεύτερη να μην είναι τίποτα περισσότερο από φυσικό επακόλουθο.
Ιδιαίτερα θετικά λογίζεται το γεγονός ότι ο Everett δεν προσπαθεί να μυθοποιήσει τον κλασσικό συγγραφέα, αντιθέτως παρουσιάζει τη κρυφή ζωή της μπουρζουαζίας της εποχής, με τη διαφορά ότι ο Wilde ήταν πια έκπτωτο μέλος της και απλά ζούσε στο έπακρο όση ζωή του απέμενε.
Ως θεατής που δε γνώριζε την ιστορία της ζωής του Oscar Wilde, ομολογώ ότι παρότι η πλοκή δεν είναι ιδιαίτερες κορυφώσεις, ενώ θα μπορούσες να την πεις και επαναλαμβανόμενη, μου κράτησε το ενδιαφέρον, κάτι στο οποίο βοήθησε και το μοντάζ, με τον Everett να μην ανακαλύπτει τον τροχό αλλά να αξιοποιεί πολύ σωστά την ανάκατη αφήγηση πηγαίνοντας μπρος-πίσω στο χρόνο.
Μιας και ήρθαμε στα καθήκοντά του, δύο ήταν τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα που ωστόσο είναι μέχρι ενός σημείου αναμενόμενα από ένα πρωτάρη δημιουργό, η αδυναμία να παρουσιάσει σωστά το background της ιστορίας, κάνοντας το θεατή που δεν τη γνωρίζει να χάνει λίγο την αίσθηση ποιος είναι ποιος και ποιος έκανε τι, και η αδιανόητα ενοχλητική κίνηση της κάμερα που σε στιγμές νόμιζες ότι παρακολουθείς ταινία found-footage!
Όσον αφορά την ερμηνεία του ως Wilde, παρότι ο Everett (Miss Peregrine's Home for Peculiar Children) έχει μπει στο πετσί του ρόλου και είναι ξεκάθαρο ότι είναι ένας ρόλος που ο ίδιος ήθελε πολύ να παίξει, στη τελική είναι απλά ικανοποιητικός με λίγες στιγμές μεγαλείου αλλά και άλλες υπερβολικής θεατρικότητας.
Το The Happy Prince είναι μια ενδιαφέρουσα βιογραφική ταινία με αρκετά προβληματάκια σχεδόν σε όλους του τους τομείς που προσφέρει κάποιες ιστορικές άγνωστες λεπτομέρειες για τη ζωή ενός θρύλου, όμως δεν καταφέρει να συναρπάσει.
Στους κινηματογράφους από 29 Νοεμβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
