Η τέχνη είναι μια εκδοχή της πραγματικότητας...
Ένας μέτριος, αδιάφορος μαθητής, που σχεδίαζε όλη την ώρα...
Αδυναμία σπουδών λόγω οικονομικής ανέχειας...
Ταλέντο, ιδιοφυΐα, θρασύς, ανυπόμονος να μάθει...και μαθαίνει συνεχώς...
Σκοτεινός, μυστηριώδης, διεκδικητικός, εκκεντρικός, κλασικός, καλαίσθητος, ποιητικός...
Ένα αγόρι με όραμα και πάθος γα δημιουργία...
Ένα ντοκιμαντέρ για τον σχεδιαστή μόδας Alexander McQueen, το οποίο χωρίζεται σε πέντε μέρη.
Καθένα αποτελεί αυτόνομο τμήμα και εμπνέει τον θεατή, καθώς του προσφέρει στιγμές από την οικογενειακή, προσωπική, αλλά κυρίως καλλιτεχνική πορεία του δημιουργού.
Η επαγγελματική συνεργασία με τον Οίκο Givenchy είναι το ξεκίνημα της δόξας που θα ακολουθήσει.
Και ακολουθεί.
Απογυμνώνεται απόλυτα από καθετί και εμπνέεται δημιουργώντας δίχως ψήγματα αμφισβήτησης και ατολμίας.
Αποσπάσματα από τις επιδείξεις μόδας, δημιουργίες ρούχων, συνεντεύξεις φίλων και συνεργατών, της αδελφής του...
Και μετά την απόλυτη δόξα έρχεται η πίεση, το άγχος, η κούραση, η λήξη επαγγελματικών συνεργασιών, η πτώση, που τον εξωθεί στα άκρα.
Τα ναρκωτικά μπαίνουν στη ζωή του.
Το aids τον αλλάζει.
Τίποτα όμως, δεν είναι πραγματικά ανυπέρβλητο, πέρα από τον θάνατο.
Η αγαπημένη φίλη, Isabella Blow, η δική του Issie, εκείνη που τον ανακάλυψε και τον πίστεψε και τον αγάπησε και τελικά συγκρούστηκαν και απομακρύνθηκαν, οργανώνει το τελευταίο της δείπνο, καλεί τους φίλους της για το τελευταίο αντίο.
Επέλεξε τελικά την φυγή από αυτό τον κόσμο.
Πένθος, θρήνος, και πάλι σκοτάδι...
Κι όμως. Ξαναγεννιέται.
Και της αφιερώνει την επόμενη επίδειξη μόδας.
Ο ίδιος είναι συντετριμμένος, συνάμα δημιουργικός, με αυτοκτονικές σκέψεις.
Κι όπως προείπαμε: τίποτα όμως, δεν είναι ανυπέρβλητο, πέρα από τον θάνατο.
Η υγεία της μητέρας του επιδεινώνεται.
Ο ίδιος αρνείται να δεχθεί έναν ακόμη θάνατο.
Κι ο θάνατος έρχεται.
Σπαρακτικές στιγμές που αποτυπώνονται δίχως μελοδραματισμούς.
Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει και να δεχθεί αυτή την απώλεια.
Ο Lee επιλέγει να αυτοκτονήσει παραμονή της κηδείας της αγαπημένης του μητέρας...
Με κινηματογραφική ματιά αποδυναμωμένη, θα τολμούσα να πω, σε σχέση με το θέμα που πραγματεύεται ο σκηνοθέτης Ian Bonhôte, δημιουργείται ένα λιτό ντοκιμαντέρ για έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς μόδας, δίχως υπερβολές, δίχως ακρότητες, δίχως υστεροφημίες, μιας και ο McQueen κατάφερε να πει όσα πρόλαβε μέσα από τις δημιουργίες του.
Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε αρκετά τον Lee, όσο τον σχεδιαστή McQueen.
Ένα τελευταίο σημείο στο οποίο πρέπει να σταθώ είναι ο συνθέτης Michael Nyman, που επένδυσε το ντοκιμαντέρ με τις εξαιρετικές συνθέσεις του.
Γιώργος Λιάπης.
1.jpg)
