Στα μέσα της δεκαετίας του 80 στο Μεξικό, δύο άντρες αποφασίζουν να ληστέψουν το Εθνικό Μουσείο Ανθρωπολογίας διαφεύγοντας με λεία εκατομμυρίων.
Οι δυσκολίες όμως φαίνεται να ξεκινούν αμέσως μετά, όταν προσπαθούν να πουλήσουν τα ιστορικά κειμήλια τα οποία απέκτησαν.
Η ταινία ξεκινάει συστήνοντας μας τους δύο πρωταγωνιστές οι οποίοι ζουν ήρεμοι και ατάραχοι την αρκετά καλή ζωή τους, παραμένοντας βολεμένοι με τους γονείς τους και διατηρώντας ενεργή τη φοιτητική τους ιδιότητα.
Θέλοντας να κάνουν κάτι όμως στη ζωή τους, αποφασίζουν την ημέρα των Χριστουγέννων να «χτυπήσουν» το Μουσείο.
Στο πρώτο μέρος η ταινία παρουσιάζει ενδιαφέρον με μια καλού ρυθμού αφήγηση η οποία μας οδηγεί γρήγορα στη ληστεία.
Η εξέλιξη της ληστείας πρέπει και φαίνεται ερασιτεχνική καθώς δεν μιλάμε για επαγγελματίες κακοποιούς, αλλά μερικές φορές μοιάζει υπερβολική, με την εξέλιξη να δείχνει «εύκολη» και συχνά μη ρεαλιστική.
Βέβαια το ότι βρισκόμαστε στα μέσα του 80 και ημέρες εορτών δικαιολογούν ως ένα βαθμό αυτή τη «χαλαρότητα».
Αλλά από την άλλη έχοντας δει ορισμένα εξαιρετικά heist movies, η συγκεκριμένη μπορεί να δημιουργήσει ενστάσεις κατά την εκτέλεσή της, και μόνο σε 1-2 σημεία προσφέρει τελικά κάτι το αξιοσημείωτο.
Μετά τη ληστεία ξεκινάνε τα προβλήματα για τους πρωταγωνιστές, αλλά όπως φαίνεται και για το ίδιο το φιλμ το οποίο χάνει σε ρυθμό και πλατειάζει.
Σεναριακά ακουμπάει θέματα γύρω από τον πολιτισμό, την ιστορία, τις κοινωνικές τάξεις και το πώς επηρεάζουν παγκόσμια τα αμερικάνικα πρότυπα, αλλά με έναν ανάλαφρο τρόπο που πολλά χάνονται και ξεχνιούνται, ενώ και το σαρκαστικό χιούμορ το οποίο αιωρείται στην ατμόσφαιρα δεν καταφέρνει πάντα να είναι τόσο αιχμηρό όσο θα μπορούσε.
Όσον αφορά τους ηθοποιούς, στον πρώτο ρόλο συναντάμε τον πετυχημένο Gael Garcia Bernal (από το Amores Perros μέχρι το πολύ πρόσφατο Acusada).
Ο Bernal δίνει ένα παραπάνω κύρος στο όλο εγχείρημα με τη μεστή του παρουσία, αλλά με βάση το σενάριο λίγες φορές έχει τη δυνατότητα να αναδείξει τον χαρακτήρα του.
Έτσι συνολικά έχουμε ένα αποτέλεσμα το οποίο μοιάζει συχνά ουδέτερο, χωρίς να εντυπωσιάζει αλλά και χωρίς να απογοητεύει.
Στους κινηματογράφους από 8 Νοεμβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
