Όταν η γενιά μου αναφερόταν στον Ρομπέν των Δασών, εννοούσε τον Kevin Costner σε μια ταινία που ειλικρινά δε με τράβηξε ποτέ να τη δω.
Αντίθετα, εκείνη του Ridley Scott του 2010 με εντυπωσίασε ευχάριστα παρά τον εξίσου αχώνευτο πρωταγωνιστή.
Η νέα διασκευή σε σκηνοθεσία Otto Bathurst εξ αρχής “βρωμούσε” και όσο έβλεπα περισσότερο υλικό, περισσότερα trailers, με απωθούσε όλο και περισσότερο.
Κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτή και όπως αποδείχτηκε, δεν έπεσα έξω.
Κατ’ αρχάς, η ταινία λαμβάνει χώρα… κάποτε, και κρατήστε το αυτό.
Τα βασικά plot points είναι στη θέση τους, με τον Robin of Loxley να είναι ένας πλούσιος νεαρός Λόρδος που ενώ ζει τον έρωτά του με τον όμορφη Marian, του έρχεται το “χαρτί” και στέλνεται να πολεμήσει στην Αραβία.
Ταλαντούχος με το τόξο αλλά απείθαρχος μιας και δεν δέχεται τις βαρβαρότητες εναντίον των ντόπιων και προσπαθεί να σώσει έναν απ’ αυτούς, ο Robin μπαίνει στο πλοίο της επιστροφής για Αγγλία και εκεί βρίσκει την περιουσία του κατασχεμένη, τον κόσμο να τον θεωρεί νεκρό και την Marian στην αγκαλιά ενός άλλου άνδρα.
Έχοντας ως σύμμαχο και μέντορα τον John, έναν Μαυριτανό πολεμιστή, προσπαθεί να πάρει εκδίκηση με τον διαβολικό Σερίφη του Νότινγκχαμ να φαίνεται ότι βρίσκεται πίσω απ’ όλα.
Αααχ, από που να αρχίσει κανείς.
Ας ξεκινήσω με τη μεγαλύτερη ελευθερία που πήρε η ταινία όσον αφορά τη διασκευή και αυτή δεν είναι άλλη από αυτό το καταραμένο… "κάποτε" που ανέφερα νωρίτερα.
Με τη δικαιολογία ότι δε βρισκόμαστε στο 1200τόσο, ο σκηνοθέτης κάνει μια μίξη του μεσαίωνα με στοιχεία steampunk, epic fantasy, Ρωμαϊκά, και μοντέρνα με το αποτέλεσμα να είναι σαν το trifle της Rachel… ένας αταίριαστος αχταρμάς χωρίς ύφος που κάνει το πρόσφατο King Arthur να μοιάζει με αριστούργημα της 7ης τέχνης.
Όλο αυτό, δυστυχώς απαγορεύει στο θεατή να μπει πραγματικά στο κόσμο της ταινίας, γιατί απλά αυτός δεν υπάρχει, είναι... ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή!
Οι ελευθερίες της ταινίας δυστυχώς δεν σταματούν στο περιτύλιγμα αλλά περνούν και πιο βαθιά, και αν οι αλλαγές στη πλοκή είναι σχετικά ανώδυνες, άλλωστε μιλάμε ουσιαστικά για έναν θρύλο και υπάρχει άνεση κινήσεων, το σενάριο των πρωτάρηδων Ben Chandler και David James Kelly θεωρεί ότι αυτή είναι η κατάλληλη περίσταση για να μετατρέψουν το φιλμ σε πολιτικό-θρησκευτική αλληγορία!
Ο Σερίφης είναι ο πολεμοχαρής άθρησκος καπιταλιστής που τα κάνει πλακάκια με τη διεφθαρμένη χριστιανική εκκλησία και γδέρνει οικονομικά το πόπολο, και έρχεται ο αναρχικός ξεπεσμένος Λόρδος, συνεργάζεται με τον Μουσουλμάνο έμπιστο μέντορα για να κερδίσει τη γκόμενα και παρεμπιπτόντως να σώσει και τη πόλη.
Αν το δεις κυνικά, ναι, αυτή είναι η ιστορία του Ρομπέν, αλλά το να φέρνει όλα αυτά τα στοιχεία στο προσκήνιο σε σημείο να αγγίζουν τα όρια της προπαγάνδας, ήταν αφόρητο και ο εκμοντερνισμός τους με σκηνές όπως η επίθεση του εξεγερμένου πλήθους ντυμένους ως σημερινοί αναρχικοί με τις μολότοφ στα χέρια, δε βοήθησε διόλου, μάλλον προκάλούν γέλια.
Εντάξει με όλα αυτά αλλά επειδή όμως έχουμε μια ταινία στο είδος της περιπέτειας, οι σκηνές δράσης παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο.
Εδώ ο άπειρος κινηματογραφικά Bathurst το μόνο που έκανε είναι να χρησιμοποιήσει πεπαλαιωμένες μεθόδους slo-mo και κάποιες ανέμπνευστες χορογραφίες (μέχρι και ακροβατικές βουτιές στυλ John Woo βλέπουμε!) για να δώσει λίγη ζωντάνια, και παρότι οι σκηνές κρατάνε ξύπνιο το θεατή, δεν υπάρχει τίποτα που να τον εντυπωσιάσει.
Όσο για τις ερμηνείες, οι περισσότερες κυμάνθηκαν σε απλά ικανοποιητικά επίπεδα με την Eve Hewson (Papillon) να ξεχωρίζει αρνητικά και τον Ben Mendelsohn (Ready Player One) να τα δίνει μεν όλα αλλά να μοιάζει επανάληψη του ρόλου του από το Rogue One.
Το Robin Hood ακροβατεί μεταξύ αδιάφορου και τόσο κακού που γίνεται διασκεδαστικό.
Η ταινία, εκτός των κακών κριτικών που έχει λάβει, έχει ήδη αποτύχει εμπορικά στην Αμερική άρα οι ελπίδες για sequel, οι οποίες μάλιστα ήταν και μεγάλες αν κρίνουμε από το φινάλε της ταινίας, έχουν ήδη περίπατο.
Αν είστε μέχρι 16-17 ετών και πάτε με τη παρέα σας στο κοντινό multiplex, μπορεί να περάσετε και καλά, πάντως σίγουρα θα γελάσετε και δεν θα είναι με το χιούμορ της ταινίας.
Οι υπόλοιποι περιμένετε μία από τις 6 (!!!) άλλες ταινίες και με τον Ρομπέν που αναμένονται τα επόμενα χρόνια.
Στους κινηματογράφους από 29 Νοεμβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
