Εδώ και χρόνια περιμένουμε ένα μεγάλο comeback από τον Jim Carrey, έναν εξαιρετικά ταλαντούχο ηθοποιό, που όμως όπως οι περισσότεροι κωμικοί έχουν αρκετές… ιδιαιτερότητες και ψυχολογικά θέματα, τα οποία πολλές φορές επηρεάζουν εκτός από τη προσωπική τους και την επαγγελματική τους ζωή.
Για να βρούμε τη τελευταία φορά που πραγματικά τον απολαύσαμε, θα πρέπει να πάμε πίσω στη προηγούμενη δεκαετία, και η είδηση ότι θα ξανασυνεργαστεί με τον Michel Gondry, σκηνοθέτη της μεγαλύτερης επιτυχίας και των δύο, Eternal Sunshine of a Spotless Mind, ακούστηκε σαν θεϊκό δώρο.
Το Kidding είναι μια δημιουργία του Dave Holstein, έμπειρου τηλεοπτικού σεναριογράφου και παραγωγού που έχει δουλέψει σε επιτυχημένες σειρές όπως
το Weeds, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζει κάτι δικό του.
Ήρωάς της είναι ο Jeff Pickles, τηλεοπτικός παρουσιαστής ενός παιδικού σόου που εδώ και τρεις δεκαετίες έχει διασκεδάσει γενιές και γενιές παιδιών.
Πριν ένα χρόνο η ζωή του κατέρρευσε όταν ο ένας από τους δίδυμους γιους του σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό.
Έκτοτε χώρισε με τη σύζυγό του και μάταια προσπαθεί να συνεχίζει να ζει φυσιολογικά.
Στην επέτειο του θανάτου του γιου του, ο Jeff σπάει.
Ζητάει να κάνει μια παιδική εκπομπή με θέμα το θάνατο, μετακομίζει δίπλα στη πρώην του χωρίς εκείνη να το ξέρει, και ξυρίζει μια λωρίδα από τα μαλλιά του.
Ο Jeff δεν είναι καλά και όλοι γύρω του το καταλαβαίνουν.
Ο πατέρας του και παραγωγός της εκπομπής αναζητά τρόπους να τον συνετίσει, και αν αυτό δεν πετύχει, να τον αντικαταστήσει.
Η αδερφή του, που είναι και το μοναδικό του στήριγμα έχει τα δικά της προβλήματα με ένα κρυφο-ομοφυλόφιλο σύζυγο και μια μικρή κόρη πνιγμένη στα ψυχολογικά προβλήματα.
Η σύζυγος προσπαθεί να τον απομακρύνει και να συνεχίσει τη ζωή της, και ο γιος που έχει την ατυχία να είναι φωτογραφική αντιγραφή του πεθαμένου του αδερφού, με τη διαφορά ότι εκείνος ήταν ο αγαπημένος τους, και τώρα στη κρίσιμη πρώτη εφηβεία, βρίσκει τα δικά του διέξοδα σε αλητείες και κακές παρέες.
Το Kidding είναι μια κατάμαυρη κωμωδία που όπως ήδη αντιληφθήκατε έχει ως κεντρικό της θέμα το θάνατο και τη διαχείρισή του.
Αυτό το πολύ ευαίσθητο ζήτημα, ο Holstein το διαχειρίζεται από κάθε του πλευρά, με τους χαρακτήρες της σειράς να αντιπροσωπεύουν την κάθε πτυχή του πένθους.
Κεντρικό πρόσωπο είναι όμως ο Jeff και τα προβλήματα που προκαλεί στους γύρω του με την καθυστερημένη του αντίδραση, μια περίοδο που οι υπόλοιποι έχουν επιστρέψει στη καθημερινότητά τους.
Στη προσπάθειά του να διαχειριστεί τον πόνο που ένα χρόνο κρατούσε κλειδωμένο και τώρα πια ξεσπάει, κινείται σπασμωδικά, ασυναίσθητα, με το συναίσθημα να έχει το απόλυτο πάνω χέρι σε σχέση με τη λογική.
Ο Jim Carrey είναι πραγματικό καταπληκτικός σε έναν βαθιά δραματικό ρόλο που σιγοκαίει σαν φιτίλι και η έκρηξή του είναι αναπόφευκτη.
Αυτοσυγκρατημένος αλλά χωρίς να μας λείπουν και τα χαρακτηριστικά quirks του ερμηνεύει έναν ήρωα με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, μέσω του οποίο μοιάζει να ξορκίζει τα δικά του δαιμόνια.
Το σενάριο είναι ιδιαίτερα καλογραμμένο, κρατώντας τη στάθμη πάντα στα όρια μεταξύ μαύρης κωμωδίας και τραγωδίας, χωρίς να γίνεται ποτέ μελό.
Τα μεγαλύτερα μειονεκτήματά του είναι ο larger than life πιλότος που σε παίρνει από τα μούτρα με τους θανάτους και δε βοηθάει ιδιαίτερα ώστε να συνεχίσεις και στα επόμενα, και ένα-δύο επεισόδια ακόμη κατά τη διάρκειά του που είναι λίγο… νεκρά από άποψη πλοκής.
Εξαιρετικοί δίπλα του οι Frank Langella, Catherine Keener και Judy Greer με τον πιτσιρικά Cole Allen στο ρόλο και των δύο γιων να κερδίζει τις εντυπώσεις, ενώ ο Michel Gondry που έχει σκηνοθετήσει τα 6 από τα 10 επεισόδια έχει αφήσει το στίγμα του με τις παραδοσιακές οπτικές του τρέλες αλλά και τη ισορροπημένη διαχείριση αυτού του δύσκολου σεναρίου.
Το Kidding σίγουρα δεν είναι για όλους.
Δεν είναι μια σειρά που χαζεύεις για να περάσει η ώρα.
Ο συνδυασμός ψυχοπλακώματος και παιδικής εκπομπής θα κάτσει πολύ βαρύς σε πολλούς, όμως αν δε φοβάστε να κοιτάξετε στα κατώτερα στρώματα της ανθρώπινης ψυχής, δώστε του μια ευκαιρία.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
