Οι ταινίες με σούπερ ήρωες συνεχίζουν να κατακλύζουν τις κινηματογραφικές αίθουσες με τη «μάχη» ανάμεσα σε DC και Marvel να μεγαλώνει όπως και τα σύμπαντα που δημιουργούν.
Εδώ είναι η σειρά της DC να προσθέσει άλλο ένα λιθαράκι στον υπερηρωικό κόσμο της, και να μας παρουσιάσει την ιστορία του Arthur Curry, περισσότερο γνωστού ως Aquaman.
Έναν χαρακτήρα τον οποίο πρωτογνωρίσαμε στο Justice League, και τώρα ήρθε η ώρα μέσα από την ομώνυμη ταινία του να μάθουμε και τη δική του ιστορία.
Την αφήγηση αυτής της ιστορίας αναλαμβάνει ο «θριλεράς» σκηνοθέτης James Wan (Saw, Insidious, The Conjuring) ο οποίος μετά από μια σύντομη περιγραφή της καταγωγής του πρωταγωνιστή, μας βάζει γρήγορα στη βασική πλοκή.
Εδώ όμως έρχεται ο προβληματισμός της ταινίας, ο οποίος δεν έχει να κάνει άμεσα με την ίδια αλλά με το υπερηρωικό κινηματογραφικό σύμπαν το οποίο ζούμε.
Έτσι έχοντας σαν μέτρο σύγκρισης προηγούμενες ταινίες και ιδίως προερχόμενες από τη Marvel, αυτό που (ξανα)βλέπουμε εδώ είναι μια απόπειρα ανακύκλωσης, με το σενάριο να θυμίζει αισθητά το Black Panther και την DC να μην μπορεί να ξεφύγει από τη σκιά της «αντιπάλου».
Τεχνικά πρόκειται για μια ιδιαίτερα καλοστημένη ταινία, με πετυχημένα αφηγηματικά άλματα, εντυπωσιακή απεικόνιση ενός χαμένου υδάτινου κόσμου και σύγχρονα εφέ βγαλμένα από video game (με το τελευταίο να εμπίπτει σε μια πιο υποκειμενική κριτική).
Αλλά από την άλλη, η σεναριακή ομάδα στήνει αναμενόμενες οικογενειακές διαμάχες, φτιάχνει βαρύγδουπους διαλόγους, μεταδίδει ένα αίσθημα επικής ευθύνης στους ήρωες, και μόνο μια ελάχιστη προσθήκη ενός οικολογικού και περιβαλλοντικού προβληματισμού ο οποίος μπορεί να εξηγήσει την εκδίκηση της φύσης προς τον άνθρωπο, πάει να δώσει κάτι το διαφορετικό.
Όσον αφορά τους ηθοποιούς, στον πρώτο ρόλο ο Jason Momoa (Once Upon a Time in Venice) αποδεικνύεται ιδιαίτερα ταιριαστός, όχι μόνο παρουσιαστικά το οποίο είναι αναμενόμενο, αλλά και ερμηνευτικά (στα πλαίσια του ρόλου του πάντα), δείχνοντας να το διασκεδάζει αρκετά.
Δίπλα του καλοί αλλά με πιο περιορισμένη σκιαγράφηση βρίσκουμε την εντυπωσιακή Amber Heard (Justice League), τον έμπειρο Willem Dafoe (Murder on the Orient Express) ο οποίος με χαρακτηριστική άνεση παραδίδει τον ήρωά του, σε αντίθεση μάλλον με τον Patrick Wilson (The Nun) ο οποίος παλεύει να γίνει όσο μοχθηρός υπόσχεται το σενάριο ότι είναι ο χαρακτήρας του.
Τελικά άλλη μια ταινία σουπερηρώων η οποία αν και αποτελεί μια από τις καλές προσπάθειες της DC, δεν καταφέρνει να διαφοροποιηθεί μέσα στις (πάρα) πολλές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.
Στους κινηματογράφους από 13 Δεκεμβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
