Ο Φρανσουά είναι ένας μικροκακοποιός που ονειρεύεται να γίνει ο επίσημος διανομέας της εταιρίας παγωτών Mr. Freeze στο Μαρόκο και να μπει στον ίσιο δρόμο.
Όμως, οι ελπίδες του διαλύονται όταν ανακαλύπτει πως η μητέρα του, μια έμπειρη απατεώνισσα, έχασε όλες τις οικονομίες του στον τζόγο.
Η μόνη λύση που του απομένει για να βγάλει τα λεφτά που χρειάζεται, είναι να δεχτεί την πρόταση του αρχηγού της τοπικής συμμορίας και να αναλάβει μια τελευταία «δουλειά» στην Ισπανία.
Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο -και η μία γκάφα διαδέχεται την άλλη- όταν η «δουλειά» στραβώνει κι όλος ο περίγυρος του Φρανσουά βρίσκεται μπλεγμένος στην υπόθεση: η κοπέλα που έχει καψουρευτεί, ο ονειροπαρμένος πρώην της μητέρας του, ο οποίος μόλις βγήκε από τη φυλακή, δύο αχώριστοι κι ανεκδιήγητοι τύποι που φαντασιώνονται ότι είναι γκάνγκστερ και, τέλος, η πιο επικίνδυνη απ' όλους: η γοητευτική μητέρα του!
Ο σκηνοθέτης Romain Gavras εξηγεί:
Πάντα ήθελα να κάνω μια γκανγκστερική ταινία αλλά και το εντελώς αντίθετό της, oπότε προσπάθησα να επαναπροσδιορίσω το είδος μέσα από μια διαφορετική προσέγγιση.
Μαζί με τους συν-σεναριογράφους μου συγκεντρώσαμε πολλές ιστορίες συζητώντας με δύο φίλους, έναν δικηγόρο κι έναν δημοσιογράφο του αστυνομικού ρεπορτάζ, καθώς και παρακολουθώντας δίκες.
Οι ιστορίες αυτές αποκάλυψαν έναν κόσμο που δεν είχε το μυστήριο ή τη λάμψη των ταινιών του είδους.
Τον κόσμο των μικροκακοποιών που είναι πιο κοντά στην κωμωδία παρά στο film noir: άτομα με ευαισθησίες που εμπλέκονται σε αδικήματα, και εξωφρενικές καταστάσεις που είναι, εντέλει, πολύ ανθρώπινες.
Αρχικά προβληματιστήκαμε γιατί δεν μπορούσαμε να βρούμε κάτι που να μας συνδέει με τους συγκεκριμένους χαρακτήρες.
Μέχρι την ημέρα που είδα μια γυναίκα να εμφανίζεται σε μια δίκη για να υπερασπιστεί τον γιο της μαζί με τους δικηγόρους του.
Κι αυτό μου έδωσε την ιδέα: οι άντρες στην ταινία είναι, ουσιαστικά, αδύναμοι και περιβάλλονται από δυναμικές γυναίκες (όπως ο Φρανσουά που είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα στη μητέρα και την κοπέλα του).
Δηλαδή, το αντίθετο απ’ ό,τι βλέπουμε συνήθως στις ταινίες.
Όταν μίλησα στον πατέρα μου, τον Κώστα Γαβρά, γι’ αυτό το στοιχείο της ταινίας (συγκεκριμένα τη σχέση μητέρας-γιου), μου πρότεινε να δω την ταινία του Ραούλ Γουόλς «Ο Μεγάλος Αμαρτωλός» με τον Τζέιμς Κάγκνεϊ.
Και ήταν το κάτι άλλο!
Στους κινηματογράφους από 6 Δεκεμβρίου.
ΔΤ από τη WeirdWave.
1.jpg)
