Ο σκηνοθέτης Matthew Heineman έχει ασχοληθεί κυρίως με το είδος του ντοκιμαντέρ έως σήμερα.
Για την πρώτη ταινία μυθοπλασίας του βασίστηκε σε ένα άρθρο της Marie Brenner που κυκλοφόρησε στο Vanity Fair το 2012.
Το άρθρο με τον τίτλο ‘Marie Colvin’s Private War’ κάνει λόγο για την δημοσιογράφο Marie Colvin που κάλυπτε ως πολεμική ανταποκρίτρια τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή της ως τον πρόωρο θάνατο της στην Χομς της Συρίας το Φεβρουάριο του 2012.
Το σενάριο υπογράφει ο Arash Amel, την διεύθυνση φωτογραφίας ο βετεράνος Robert Richardson ενώ η Annie Lenox ερμηνεύει το τραγούδι που ακούγεται στους τίτλους τέλους.
Η Rosamund Pike (Hostiles) υποδύεται την μάχιμη δημοσιογράφο Marie Colvin που αψηφάει τον κίνδυνο και παίρνει μέρος στις δύσκολες αποστολές ανά τον κόσμο που αναθέτει η The Sunday Times.
Θυσιάζει τη ζωή της για να δώσει φωνή σε εκείνους που δεν τολμούν να μιλήσουν, σε λαούς καταπιεσμένους και καταβεβλημένους από τους πολέμους.
Μαζί με τον ικανό φωτογράφο Paul Conroy (Jamie Dornan, Robin Hood) στο πλευρό της θα αντιμετωπίσουν το φρικτό πρόσωπο του πολέμου, θα κερδίσουν αναγνώριση για τη δουλειά τους όπως και θα βρεθούν στο πιο δύσκολο σημείο της πορείας τους, στο μέτωπο στη Χομς.
Η Rosamund Pike δίνει σίγουρα μια από τις πιο χαρακτηριστικές της ερμηνείες μέχρι σήμερα και με αμφίεση σαν άλλος ‘Snake Plissken’ καταφέρνει να αποτελεί το κέντρο προσοχής της ταινίας στο σύνολο.
Μέσα στη διάρκεια της ταινίας μαθαίνουμε για την ηρωίδα μας Marie Colvin πως πρόκειται για μια φιγούρα σκληρή αλλά και με αισθήματα ταυτόχρονα.
Μια ηρωίδα που πασχίζει να σώσει τον συνάνθρωπο της και να τα βάλει με τον πιο αδίστακτο δικτάτορα και εχθρό.
Προφανώς και η κινηματογράφηση της ταινίας μοιάζει σε σημεία με αυτή του ντοκιμαντέρ – μιας και ο σκηνοθέτης είχε ασχοληθεί με το είδος όπως αναφέραμε νωρίτερα – αλλά παράλληλα δείχνει και μια στάση του σκηνοθέτη να υποδείξει ένα πραγματικά χαρισματικό χαρακτήρα που θυσιάστηκε καθώς έκανε μέχρι τέλους τη δουλειά του.
Και το πετυχαίνει αρκετά καλά για πρώτη ταινία μυθοπλασίας.
Σύμφωνα πάντα με το άρθρο στο οποίο βασίστηκε η ταινία, δεν ξέρουμε βέβαια αν ορισμένα στοιχεία έχουν παραληφθεί για την ηρωίδα και το περιβάλλον της.
Ωστόσο, η καταγραφή στέκεται σε καλό επίπεδο, η απεικόνιση του πολεμικού τοπίου είναι πολύ καλή και πειστική – ίσως βοηθάει το ντοκιμαντέρ εδώ ξανά – και τέλος, η ταινία δείχνει όσα έπρεπε για να καταλάβεις τι είναι ο πόλεμος και οι φρικτές συνέπειες του που δεν υπολογίζουν τίποτα.
Στους κινηματογράφους από 13 Δεκεμβρίου.
Πάνος Μουζάκης
1.jpg)
