Ο κορυφαίος δημιουργός της σύγχρονης ιρανικής σχολής Asghar Farhadi, συναντά τα ισπανικά θρίλερ και το Χόλιγουντ σε ένα άνισο φιλμ που άνοιξε το φετινό φεστιβάλ Καννών.
Ο παγκοσμίου φήμης και κάτοχος δύο ξενόγλωσσων Όσκαρ («Ένας Χωρισμός», «Ο Εμποράκος») Ιρανός auteur, θεωρείται ο σπουδαιότερος σύγχρονος σκηνοθέτης της χώρας του και τα θεαματικά κινηματογραφικά του επιτεύγματα, άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο προς την δύση.
Στην πρώτη ισπανόφωνη (και δεύτερη ξενόγλωσση μετά το γαλλόφωνο «The Past» του 2013) απόπειρα πατάει σε ισπανικό αυτή φορά έδαφος, όπου επιχειρώντας να ξεφύγει από τα ιρανικά κινηματογραφικά μοτίβα πειραματίζεται σε ένα δραματικό θρίλερ.
Επιλέγοντας στο λαμπερό all star cast τους Ισπανούς χολιγουντιανούς αστέρες Penelope Cruz (Murder on the Orient Express), Javier Bardem (Loving Pablo) και τον Αργεντινό σούπερσταρ Ricardo Darin (Ο Πιλότος), υπογράφει και το σενάριο τοποθετώντας την ιστορία του σε ένα χωριό του ισπανικού Βορρά εκεί όπου επιστρέφει μετά από χρόνια μαζί με την έφηβη κόρη της και τον μικρότερο γιο της, η 40χρονη Λάουρα για το γάμο της αδερφής της.
Παντρεμένη στην Αργεντινή με έναν πλούσιο επιχειρηματία ο οποίος μένει πίσω για δουλειές, η Λάουρα θα έχει την ευκαιρία να συναντήσει τον παλιό μεγάλο νεανικό της έρωτα Πάκο.
Το γαμήλιο γλέντι αρχίζει κι ενώ όλοι διασκεδάζουν, ένα ξαφνικό blackout θα διακόψει τους χορούς.
Όταν το ρεύμα επανέρχεται, η Λάουρα θα βρεθεί ενώπιον μιας δυσάρεστης έκπληξης διαπιστώνοντας την εξαφάνιση της κόρης της.
Απεγνωσμένη θα ζητήσει στήριγμα στον Πάκο κι εκείνος θα σπεύσει να την βοηθήσει, αλλά η συνεργασία τους θα ξυπνήσει δυσάρεστες αναμνήσεις και ένοχα μυστικά του παρελθόντος.
Στιβαρός αφηγητής και επιδέξιος σκηνοθέτης, ο Farhadi δεν θα μπορούσε να μην επιδείξει κι εδώ τις ικανότητες του.
Έτσι ξεκινά να αφηγείται ένα θρίλερ το οποίο στην πορεία μετατρέπει δεξιοτεχνικά σε ψυχολογικό δράμα.
Ωστόσο η διαφορά κουλτούρας ανάμεσα σε ανατολή - δύση δυσκολεύει το έργο του με συνέπεια το όλο εγχείρημα να παρουσιάζει ανισότητες.
Δοκιμάζοντας για πρώτη φορά να ξεφύγει από τα στενά πλαίσια του κοινωνικού ρεαλισμού (που τόσο καλά γνωρίζει), προσθέτει στο σενάριο μυστήριο και ίντριγκα τα οποία όμως δεν μπορεί να διαχειριστεί το ίδιο επιτυχημένα.
Μπορεί η ραχοκοκκαλιά του φιλμ να παραμένει στο γνώριμο δραματικό του ύφος, οι προβληματικές του να αναλύονται σε βάθος και οι μεστοί διάλογοι να θυμίζουν το αφηγηματικό στιλ του μεγάλου του αριστουργήματος «Ένας Χωρισμός», αλλά κάθε φορά που ο ίδιος απομακρύνεται από τα ασφαλή κινηματογραφικά του όρια βρίσκεται έξω από τα νερά του.
Κάτι που συμβαίνει και στο πρωτοκλασάτο ισπανόφωνο καστ το οποίο μη μπορώντας να αφομοιώσει τα χαρακτηριστικά του ιρανικού σινεμά δεν πείθει δραματουργικά.
Η συγκινητική αλλά μονοδιάστατη Penelope Cruz, ο επιβλητικός όσο και αμήχανος Javier Bardem κι ένας μάλλον «διακοσμητικός» Ricardo Darin, μοιάζουν να μην μπορούν να ανταποκριθούν με την ίδια επιτυχία των Ιρανών ηθοποιών που επέλεγε σε παρόμοιους ρόλους ο Farhadi.
Η χλιαρή σεναριακή ανατροπή του φινάλε όχι μόνο δεν καταφέρνει να αποδώσει τα αναμενόμενα, αλλά είναι μάλλον ο πιο αδύναμος κρίκος καταδεικνύοντας εξόφθαλμα την αδυναμία του Ιρανού δημιουργού να προσαρμοστεί σε μία άγνωστη για αυτόν σκηνοθετική λογική για ένα φιλμ που αποτελεί την πιο μέτρια στιγμή της έως τώρα εντυπωσιακής καριέρας του.
Στους κινηματογράφους από 27 Δεκεμβρίου.
Γιάννης Αποστολίδης.
1.jpg)
