Άλλος ένας χρόνος πέρασε και έγινε με την σειρά του κινηματογραφική ιστορία και εγώ κάθομαι και αναλογίζομαι όλες αυτές τις όμορφες στιγμές που το 2018 χάρισε σε εμένα, σε εσένα και σε πολλούς άλλους εντός και εκτός Ελλάδος.
Επειδή δέκα δεν είναι ποτέ αρκετές, εδώ είναι οι έντεκα επιλογές μου για πέρυσι και τις γράφω όσο περιμένω τις πολλές, πάρα πολλές κυκλοφορίες που θα βομβαρδίσουν τις αίθουσες του ερχόμενους μήνες.
ΥΓ. Αν δεν τις έχεις δει, δες τες…
Αν δεν σου άρεσαν, δικό σου πρόβλημα!
11. Mission Impossible - FALLOUT
In a nutshell: Το action film που μας αξίζει με τον καλύτερο Tom Cruise που είδαμε εδώ και χρόνια.
Το 2018 ήταν αφυπνιστικό για τα action movies.
Για του λόγου το αληθές, όπως και ο James Bond ανέπνευσε μέσα από το “Skyfall” του 2012, έτσι και ο Ethan Hunt δραπέτευσε από την ανία των προηγούμενων «Επικίνδυνων Αποστολών» και το “Fallout” έγινε το απόλυτο must των action movies για το 2018.
Οργανικό και μετρημένο στην ανάπτυξη του, το “Mission Impossible” του σήμερα εντυπωσιάζει τόσο με ακραία stunts, όσο και μια σύγχρονη κατασκοπική δράση και έναν αγέραστο Tom Cruise στον ρόλο που του ταίριαξε γάντι από την πρώτη κιόλας ταινία το 1996 κάτω από την επίβλεψη του θρυλικού Brian De Palma.
10. You Were Never Really Here
In a nutshell: Ερμηνεία φωτιά και ποιοτική, απολαυστική βία τύπου “No Country For Old Men”.
Το 2018 είχε κρυφά διαμάντια.
Μπορεί να κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στις Κάννες, όμως ο συγκλονιστικός Joaquin Phoenix αγνοήθηκε επιδεικτικά από λοιπές διοργανώσεις και απονομές και ίσως αυτή η «παράλειψη» να χωράει στη λίστα με τις 10 Μεγαλύτερες Αδικίες του ‘18.
Εδώ ο Phoenix ως πρώην βετεράνος πολέμου με PTSD και νυν-βιτζιλάντης κινείται μέσα σε σιωπές, χρώματα, flashback και μουσικές, όλα έτσι όπως τα φαντάστηκε το όμορφο μυαλό της Lynne Ramsey.
Στον κύκλο της βίας που ανοίγει, ο Phoenix -ως ένας άλλος, μοντέρνος «Ταξιτζής»-, συντρίβει τους δαίμονες στο κεφάλι του είτε με την ανατριχιαστική του ερμηνεία, είτε με μια ματωμένη βαριοπούλα.
9. Blackkklansman
In a nutshell: Black rights, Spike Lee και πολύ γέλιο.
Μήπως είναι όνειρο;
Το 2018 ήταν χρονιά εκπλήξεων.
Για παράδειγμα, ο εμμονικός Spike Lee ξεπέρασε τον εαυτό του και αντί για ένα κατά βάθος ρατσιστικό παραλήρημα εναντίον του ρατσισμού, οργάνωσε όλες του τις κυνικές σκέψεις και έφτιαξε κάτι εύστοχο, καυστικό και –κυρίως- οικουμενικό. Το “Blackkklansman”, η καλύτερη πολιτική/κοινωνική σάτιρα που κυκλοφορεί τώρα τελευταία, είναι ένα αμετανόητο, αλλά ισορροπημένο μανιφέστο για την ισότητα και όχι απλά του χρώματος.
Κερασάκι στην τούρτα το δίδυμο-φωτιά στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
8. First Reformed
In a nutshell: Θρησκεία – Οικολογία, σημειώσατε διπλό.
O Paul Schreider έφτιαξε το πιο ενδιαφέρον δράμα της χρονιάς.
Το 2018 έφερε αλλαγές.
Ο Paul Schreider επέστρεψε με ένα βαρύ, προσωπικό δράμα που δοκιμάζει κλασσικά μοτίβα του σκηνοθέτη/σεναριογράφου και τα συνδυάζει με καινούρια και πιο σύγχρονα.
Το αρκετά παγωμένο “First Reformed” με τον συγκλονιστικό Ethan Hawk στον ρόλο του Ιερέα θα θυμίσει «Ψίθυρους Καρδιάς» στην πιο arthouse εκδοχή τους και θα έχει έντονη οικολογική συνείδηση.
Ο Schreider πάει κόντρα σε εκκλησία και καπιταλισμό, αφήνει τον αιδεσιμότατο Hawk να ζυγίσει το προσωπικό του δράμα και χαρίζει στην ταινία του αυστηρότητα την οποία σπάει με πολύ pulp στοιχείο.
Το πείραμα πέτυχε και ο Hawk ήταν απόλαυση.
7. A Star Is Born
In a nutshell: H Lady Gaga θα κερδίσει Oscar φέτος και είμαι εντάξει με αυτό.
To 2018 γέννησε αστέρια.
Στο τρίτο του remake, το κλασσικό Hollywood story, “A Star Is Born”, πάντρεψε κινηματογραφικά τον σκηνοθέτη/παραγωγό/συνθέτη/σεναριογράφο και ηθοποιό Bradley Cooper με το αστέρι της pop, Lady Gaga.
Και το πάντρεμα ήταν καλό.
Τίποτα πρωτότυπο στην αρκετά συνηθισμένη ιστορία της ταπεινής κοπέλας που γίνεται το επονομαζόμενο “Star” του τίτλου , όμως η απόδοση στην οθόνη, η καλή σκηνοθεσία και η χημεία του ζευγαριού ήταν υπερ-αρκετά για να γεμίσουν τις αίθουσες και να χυθεί μελάνι για την εν λόγω κυκλοφορία.
Πάνω απ’όλα όμως βρίσκεται το υπέροχα μελαγχολικό soundtrack που ντύνει κάθε σκηνή.
Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το “Shallow” θα αποσπάσει το Oscar Καλύτερου Τραγουδιού για την pop diva-πρωταγωνίστρια που θα προταθεί και για την ερμηνεία της.
Καλή στο ρόλο, αλλά καλύτερη όταν τραγουδάει.
Έκαστος εφ’ ω ετάχθη.
6. Spider-man: Into The Spider-Verse
In a nutshell: Η καλύτερη μεταφορά comic σε animation.
Και το καλύτερο animation της χρονιάς.
Το 2018 εκσυγχρόνισε το σινεμά.
Στην εποχή των πανάκριβων remake, της 80’s νοσταλγίας και των αμέτρητων sequel, η Marvel και η Sony πήραν κάτι παλιό, του άλλαξαν τα φώτα, το έφεραν στο σήμερα και αυτή εδώ ήταν η μεγαλύτερη νίκη της χρονιάς.
Ξεχάστε τον Spider-man όπως τον ξέρατε.
Πλέον είναι μαύρος και λατίνος, τον λένε Miles Morales και είναι αυτός που μπορεί και πρέπει να εισάγει ξανά τον θρυλικό σούπερ-ήρωα στην νέα γενιά ανθρώπων.
Ασύλληπτη εικόνα, υπέροχη κομιξιακή δράση και περνάει την σκυτάλη από το παρελθόν στο μέλλον με τον πιο ευρηματικό τρόπο.
Διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος, όλοι οι αραχνο-άνρθωποι του αραχνο-σύμπαντος έκαναν την διαφορά το 2018.
5. Avengers: Infinity War
In a nutshell: Όταν ο Thanos χτύπησε τα δάχτυλα του, το Internet έπεσε και τα ταμεία έσπασαν.
Το 2018 μας θύμισε παλιό καλό blockbuster.
Αφού έσπασε τα ταμεία σε κάθε γωνιά του πλανήτη και παρέλυσε το internet για μήνες, το τρίτο κεφάλαιο στην ιστορία των “Avengers” ξετρέλανε όλους του φαν των blockbuster, πολύ περισσότερο από τον «Μαύρο Πάνθηρα» που πήρε όλο το praise για προφανείς λόγους.
Οι λάτρεις των κόμικς και της superhero δράσης καταλαβαίνουν γιατί το “Infinity War” είναι στο #5 της λίστας.
Ολοκληρωμένο, θεαματικό, υπέροχα εφέ, με cast το μισό Hollywood και έναν εκνευριστικά τέλειο Josh Brolin στον ρόλο του τιτάνα, Thanos.
Τα fanboys έμειναν με το στόμα ανοιχτό και το “Endgame” που κυκλοφορεί το 2019 είναι χωρίς δεύτερη σκέψη η πιο αναμενόμενη ταινία της νέας χρονιάς.
4. Bohemian Rhapsody
In a nutshell: Το πιο ωραίο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ, έγινε ταινία.
Πόσο κακή να είναι;
Το 2018 δίδαξε μουσική παιδεία.
Μπορεί να έφαγε λάσπη από κριτικούς, κυρίως λόγω του σκηνοθέτη του, αλλά και για την ξεβαμμένη «σεξουαλικότητα» του απεικονιζόμενου χαρακτήρα, το “Bohemian Rhapsody” όμως κέρδισε κάτι σημαντικότερο.
Κέρδισε το κοινό.
Και πώς να μην το κερδίσει όταν ο Freddy Mercury αποκτάει σάρκα και οστά μέσα από την απίστευτη ερμηνεία του Rami Malek.
Άλλοτε αστείο, άλλοτε πάλι νοσταλγικό, συγκινητικό και γεμάτο πάθος, το “Bohemian Rhapsody” μιλάει για τους θρυλικούς Queen και το ταξίδι τους στην κορυφή του κόσμου.
Κάθε τραγούδι που ακούγεται είναι διαμάντι και δεν θα μπορούσε να είναι απλά μέτρια μια ταινία στην οποία ακούγονται τα καλύτερα τραγούδια της Βρετανικής μπάντας.
Feel-good μουσικό δράμα με το καλύτερο φινάλε για το 2018.
Σαν του “Whiplash”, αλλά με τον Freddie.
3. The Favourite
In a nutshell: Η καλύτερη στιγμή του Λάνθιμου είναι ξεκαρδιστική και έχει bad-ass θηλυκά να κάνουν κουμάντο στην Αγγλία του 18ου αιώνα.
Το 2018 έκανε τον Λάνθιμο υπερδύναμη.
Το πάντοτε φλεγματικό σινεμά του Γιώργου Λάνθιμου βρήκε επιτέλους το «σπίτι» του στην Αυλή της Queen Anne και το “The Favourite” έγινε ξαφνικά ότι πιο μοντέρνο διαθέτει αυτή τη στιγμή η έβδομη τέχνη.
Η Olivia Colman δίνει την ψυχή της στην κορυφαία γυναικεία ερμηνεία της χρονιάς ως η μπερδεμένη Queen Anne, ενώ Stone και Weisz είναι απολαυστικές σε ένα ιντριγκαδόρικο και ξεκαρδιστικό catfight.
Ο Λάνθιμος στην καλύτερη του στιγμή χλευάζει την αριστοκρατία όσο στήνει τρεις σπουδαίες εγωίστριες σε ένα αλάνθαστο προ-Βικτωριανό σκηνικό.
Και εδώ ξαναλέω… το “The Favourite” είναι ότι πιο φρέσκο έχει το σινεμά σήμερα, είναι αστείο, είναι έξυπνο και είναι τόσο punk που θα σε κάνει να φωνάζεις GOD SAVE THE QUEEN (Anne)!
2. CLIMAX
In a nutshell: Ο φλούο κόσμος του Gaspar Noe είναι το guilty pleasure του 2018.
Το 2018 ήταν τριπαρισμένο.
Τριπαρισμένο ήταν και το “Climax” του Gaspar Noe, το οποίο παρασύρθηκε από την εθιστική powerhouse ηλεκτρονική μουσική και άφησε τα λαστιχένια σώματα των χορευτών να δονούνται σε έναν μανιασμένο χορό και να σβήνουν στην παράνοια.
Την παράνοια αυτή ο Noe την φαντάζεται σε day-glo κοκκινα φώτα, βίαιους χορευτές και περιστροφικές λήψεις από το ταβάνι.
Αφόρητα ενοχλητικό και ένοχη απόλαυση μαζί το “Climax” κέρασε δροσερή σανγκρία και λίγο LSD και έσπειρε το χάος.
Ο Noe χορογράφησε ένα ξεδιάντροπο και μαστουρωμένο αίσθημα ελευθερίας και αυτή η στιγμή του 2018 ήταν σίγουρα μια αξέχαστη κινηματογραφική εμπειρία γεμάτη αλλόκοτες σκέψεις.
1 | ROMA
In a nutshell: Το πιο όμορφο άσπρο-μαύρο είναι αυτό του Alfonso Cuaron.
Η ήρεμη δύναμη της χρονιάς κέρδισε το στοίχημα με το υπέροχο “Roma” από το Μεξικό.
Το 2018 συγκίνησε.
Αν δεν το χεις δει, stream it στο Netflix σε παρακαλώ πολύ, γιατί το “Roma” είναι πραγματικά μια ολοκληρωμένη κινηματογραφική εμπειρία.
Όλη η ομορφιά της ταινίας του Alfonso Cuaron βρίσκεται στην απλότητα της και αυτή η ομορφιά βρίσκει καταφύγιο στους όχι-και-τόσο-φανταχτερούς, β’ ρόλους της ζωής και στήνει ένα υπέροχο, λεπτό δράμα χαρακτήρων σε μια γειτονιά της Πόλης του Μεξικό των 70’s.
Ο Alfonso Cuaron σε ρόλο ελβετικού σουγιά, σκηνοθετεί, γράφει, μοντάρει, κάνει παραγωγή και διεύθυνση φωτογραφίας και το αποτέλεσμα είναι τόσο προσωπικό που σαστίζει και τόσο όμορφο που μαγνητίζει το βλέμμα.
Κάθε πλάνο του πίνακας ζωγραφικής και το Oscar σκηνοθεσίας δικό του με κλειστά τα μάτια.
Μιλάμε για το #1 του 2018, ένα πραγματικό αριστούργημα.
Πέτρος Μάκας.
1.jpg)
