Ο ζωγράφος και σκηνοθέτης Julian Schnabel – σκηνοθέτης των ταινιών Basquiat (1996) και Before Night Falls (2000) – καταπιάνεται με τον κορυφαίο ζωγράφο Vincent Van Gogh την περίοδο των τελευταίων του χρόνων.
Στο παρελθόν, ο Van Gogh απασχόλησε ξανά τον κινηματογράφο με ταινίες όπως το ‘Lust for Life’ (Vincente Minnelli, 1956), Vincent & Theo (Robert Altman, 1990), Van Gogh (Maurice Pialat, 1991) και το πρόσφατο Loving Vincent (Dorota Kobiela, Hugh Welchman, 2017).
Όμως ο Schnabel, ως ζωγράφος ο ίδιος, δίνει εδώ την δική του οπτική και εστιάζει βασικά στην αναζήτηση της αιωνιότητας, του απείρου και της ομορφιάς που υπάρχουν στη φύση και έδιναν έμπνευση στο μεγάλο Ολλανδό ζωγράφο.
Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Schnabel μαζί με τη Louise Kugelberg και τον διάσημο Jean-Claude Carrière ενώ τον Vincent Van Gogh υποδύεται ο Willem Dafoe (Aquaman).
Στο υπόλοιπο καστ περνούν σε μικρότερους ρόλους οι Rupert Friend (A Simple Favor), Mads Mikkelsen, Mathieu Amalric, Emmanuelle Seigner και Oscar Isaac.
Κατά την παραμονή του στη Γαλλία, ο Van Gogh ζει στην εξοχή προσπαθώντας να αντλήσει έμπνευση από τα καταπράσινα και ατελείωτα τοπία.
Έτσι, αναπτύσσει το ταλέντο του στους συνδυασμούς των χρωμάτων και στην αποτύπωση του τοπίου στον καμβά του.
Η ιδιαίτερη φιλία που είχε με τον ζωγράφο Paul Gauguin καθώς και η εχθρική στάση των κατοίκων της επαρχίας επιδεινώνουν την υγεία του και αρχίζει να χάνει τα λογικά του.
Ο αδερφός του Theo είναι κοντά του αλλά δεν φαίνεται να είναι αρκετό.
Η ζωγραφική του είναι το τελευταίο πράγμα που του έμεινε στον κόσμο.
Η οπτική ματιά του Julian Schnabel στον Van Gogh δείχνει έναν ανήσυχο άνθρωπο που έχει αποστασιοποιηθεί από τον περίγυρο του ψάχνοντας τη σημασία της αιωνιότητας που αναζητά ανέκαθεν ο άνθρωπος.
Σκηνοθετεί με τέτοιο τρόπο τους χαρακτήρες του και τα τοπία που θυμίζουν έντονα πίνακες και έργα τέχνης.
Δεν είναι τυχαίο που ο Schnabel είναι ζωγράφος.
Τον βοηθάει ακόμα περισσότερο να στήσει την ταινία του γύρω από τον μεγάλο ζωγράφο και τα τελευταία του χρόνια.
Ο Willem Dafoe είναι όπως πάντα άψογος και η φιγούρα του μοιάζει πολύ στον Van Gogh.
Και το υπόλοιπο καστ έχει μερικές καλές στιγμές.
Η απεικόνιση του απείρου και της αιωνιότητας σκηνοθετείται με πολύ όμορφο τρόπο στις υπέροχες τοποθεσίες της γαλλικής υπαίθρου.
Η αλήθεια είναι πως θέλαμε να δούμε και κάτι παραπάνω για να είναι ολοκληρωμένη η ταινία.
Δεν είναι εύκολο να εντοπίσουμε τι μας λείπει γιατί έχουμε δει τα περισσότερα πράγματα που διαπραγματεύεται το έργο, αλλά χρειαζόταν κάτι ακόμα.
Όπως και να έχει, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από ένα ζωγράφο-σκηνοθέτη που σίγουρα αντιλαμβάνεται τη σημασία του έργου του Van Gogh και το αποτυπώνει με τις εικόνες του.
Στους κινηματογράφους από 17 Ιανουαρίου.
Πάνος Μουζάκης.
1.jpg)
