Ναζιστική Γερμανία του 1945.
Δύο εβδομάδες πριν τη λήξη του πολέμου, η ήττα του Χίτλερ θεωρείται δεδομένη και ο στρατός της Βέρμαχτ παρουσιάζει σημάδια διάλυσης με πολλούς στρατιώτες να λιποτακτούν για να γλυτώσουν.
Ένας από αυτούς, μετά από καταδίωξη στο δάσος, καταφέρνει να ξεφύγει από τις αρχές και στη συνέχεια ανακαλύπτει ένα εγκαταλειμμένο γερμανικό στρατιωτικό τζιπ μέσα στο οποίο βρίσκει μια στολή αξιωματικού.
Ο λιποτάκτης φοράει τη στολή και παριστάνοντας τον υψηλόβαθμο αξιωματικό της Λουφτβάφε, καταλήγει σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως Γερμανών αποστατών, όπου ξεγελά τους διοικούντες υποστηρίζοντας ότι είναι απεσταλμένος του Χίτλερ με αποστολή τις εκκαθαρίσεις κρατουμένων.
Όταν αρχίζουν να τον υποψιάζονται ωστόσο, βρίσκει προσωρινούς τρόπους διαφυγής, ενώ παράλληλα αρχίζει να εξωτερικεύει τον σκληρό και βίαιο εαυτό του.
Συνδυασμός πολεμικού δράματος και θρίλερ από έναν Γερμανό σκηνοθέτη που εδρεύει στην Αμερική.
Ο Robert Schwentke, έπειτα από μια σχεδόν απαρατήρητη καριέρα στο Χόλιγουντ με πέντε συμβατικές ταινίες που δεν κατάφεραν να κάνουν αίσθηση (Flightplan, The Time Traveler's Wife, RED, R.I.P.D., Divergent Series: Allegiant), επιστρέφει στα πάτρια εδάφη και επιχειρεί ένα restart δοκιμάζοντας κάτι διαφορετικό.
Ο Γερμανός σκηνοθέτης υπογράφει και το βασισμένο σε αληθινά γεγονότα σενάριο σε ένα φιλμ που περιγράφει τις οδυνηρές τελευταίες μέρες πριν τη πτώση του Γ΄ Ράιχ, μέσω της ιστορίας ενός στρατιώτη, ο οποίος ακόμη και την τελευταία στιγμή πριν την κατάρρευση του χιτλερικού καθεστώτος επιτάσσει την ναζιστική θηριωδία στους μέχρι πρότινος συμπολεμιστές του.
Γυρισμένο σε ασπρόμαυρο το φιλμ ξεκινά σαν θρίλερ σε χιτσκοκικό τέμπο, με τον ήρωα να εγείρει υποψίες προσπαθώντας να κρύψει την αληθινή του ταυτότητα και το σασπένς να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο σκηνή με τη σκηνή.
Όσο εξελίσσεται όμως αρχίζει να παίρνει διαφορετική τροπή αλλάζοντας κατεύθυνση προς ένα καθαρόαιμο ψυχολογικό δράμα, όπου διερευνάται η ψυχοσύνθεση ενός Ναζί.
Μέσα από τις σκοτεινές πτυχές της προσωπικότητας του, έρχονται στην επιφάνεια αφενός η αλόγιστη βία που προκύπτει από την κατάχρηση εξουσίας και αφετέρου ο παραλογισμός που οδηγεί στην κτηνωδία του φασισμού.
Παρά την φιλότιμη προσπάθεια του Schwentke να κάνει αντισυμβατικό σινεμά υψηλής κλάσης, το αποτέλεσμα αποδεικνύει ότι μάλλον διόλου τυχαία δεν ήταν η αποτυχημένη του καριέρα στην Αμερική, αφού ούτε εδώ επιτυγχάνει σπουδαία πράγματα.
Η στιλιζαρισμένη σκηνοθεσία, αν και εντυπωσιάζει στοχεύοντας να προσδώσει έναν εικαστικό χαρακτήρα στο φιλμ, αμφιταλαντεύεται κάπου ανάμεσα στα «Παιδικά Χρόνια του Ιβάν» και τη «Λίστα του Σίντλερ» χωρίς τελικά να καταφέρει να τον οικειοποιηθεί.
Το δυναμικό ξεκίνημα του πρώτου μέρους δημιουργεί υψηλές προσδοκίες που σύντομα εξανεμίζονται εξαιτίας ενός σεναρίου που ξεμένει νωρίς από ιδέες με συνέπεια να επαναλαμβάνεται, μη μπορώντας να στηρίξει το όλο εγχείρημα.
Στον αντίποδα έχουμε την ατμοσφαιρική φωτογραφία και την μεστή ερμηνεία του εντυπωσιακού πρωταγωνιστή Max Hubacher (Night Train to Lisbon) που όμως δεν αρκούν ώστε να γίνει η υπέρβαση σε ένα φιλμ που ανεβάζει ψηλά τον πήχη χωρίς τελικά να κατορθώσει να τον φτάσει με έναν δημιουργό που σχεδόν σε κάθε πλάνο δίνει την εντύπωση ότι επιθυμεί διακαώς σανίδα σωτηρίας της καριέρας του, αγωνιώντας να κερδίσει τον τίτλο του auteur.
Στους κινηματογράφους από 10 Ιανουαρίου.
Γιάννης Αποστολίδης.
1.jpg)
