Στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας, ο Keanu Reeves ίδρυσε με τον Stephen Hamel την εταιρία παραγωγής Company Films.
Μέσω αυτής, χρηματοδότησε και πρωταγωνίστησε στις ίσως χειρότερες ταινίες που τον έχουμε δει αυτό το διάστημα, τα Henry’s Crime, Exposed και Siberia.
Και τώρα ήρθε η σειρά του Replicas… αφού το βλέπεις ότι δε σε θέλει, άστο…
Σε αυτή υποδύεται τον William Foster, έναν επιστήμονα που δουλεύει στα εργαστήρια μιας βιοιατρικής εταιρίας στο Πουέρτο Ρίκο (!) όπου προσπαθούν να μεταφέρουν τα “περιεχόμενα” ενός ανθρώπινου εγκεφάλου (χαρακτήρας, εμπειρίες, μνήμες κτλ) σε άλλο σώμα.
Τα πειράματα μεταφοράς σε ρομπότ δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και το σχέδιο πάει για φούντο.
Η ζωή του William έρχεται τα πάνω κάτω, όταν σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σκοτώνεται η γυναίκα του και τα τρία παιδιά του.
Πάνω στη θλίψη του, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τη τεχνολογία της εταιρίας για να τους επαναφέρει στη ζωή και με τη βοήθεια ενός συναδέλφου, δημιουργεί ανθρώπινους κλώνους τους, στους οποίους μεταφέρει τους εγκεφάλους τους!
Παρότι το σχέδιο μοιάζει να λειτουργεί, η κατάσταση θα ξεφύγει από τον έλεγχο πολύ γρήγορα.
Αν ο δικός εγκέφαλός σας δεν έχει ήδη εκραγεί, αυτό θα συμβεί σίγουρα αν προσπαθήσετε να παρακολουθήσετε το Replicas.
Στο χαρτί, η βασική ιδέα της υπέρβασης καθήκοντος ενός επιστήμονα για προσωπικό όφελος και οι ηθικές προεκτάσεις της έχει ζουμί, όμως όταν αρχίζεις να ρίχνεις στο καζάνι μεταφορές εγκεφάλων, κλώνους και στρατιώτες ρομπότ, το πράγμα ξεφεύγει.
Η βασική πλοκή θα μπορούσε να μεταφραστεί σε ένα άμυαλο sci-fi action που κανείς δεν θα του έδινε ιδιαίτερη σημασία, όμως το Replicas ανεβάζει το πήχη προσπαθώντας να καταπιαστεί με τη δραματικότητα της ιστορίας, κάτι που απαιτεί ρεαλισμό.
Για να καταφέρεις να βγάλεις όμως ρεαλισμό από μια τέτοια βάση, θα πρέπει να έχεις και το ανάλογο ταλέντο, και ο σεναριογράφος Chad St. John (Peppermint) δεν την έχει ακουστά τη λέξη, με το αποτέλεσμα να είναι ένας mindfuck αχταρμάς με τρύπες σε μέγεθος σπηλαίου και τόσα προβλήματα λογικής που σε κάνει να θες να κρεμάσεις το δικό εγκέφαλό σου στο τοίχο και να του πετάς βελάκια.
Το ελαφρυντικό σε όλο αυτό το χάος, είναι πως αυτό το mindfuck είναι τόσο… fucked που σε αρκετές -δυστυχώς όχι πολλές- στιγμές, γίνεται τόσο μα τόσο διασκεδαστικό, έστω και για όλους τους λάθος λόγους.
Σε αυτό βοηθάνε και τα υπόλοιπα στοιχεία της “παράστασης”, με τη σκηνοθεσία του Jeffrey Nachmanoff (Traitor) να είναι τελείως ανέμπνευστη και φλατ και τον Keanu Reeves στο πρωταγωνιστικό ρόλο να είναι μόνιμα με ένα ύφος, γιατί με φέρατε εμένα εδώ!
Όαση η παρουσία του Thomas Middleditch (Once Upon a Time in Venice) που βγάζει το κωμικό του ταλέντο ακόμα και με αυτό το σενάριο.
Δε μπορώ να αποφασίσω αν το Replicas ανήκει στη κατηγορία “τόσο χάλια που είναι καλό” ή απλά χάλια.
Μάλλον κάπου ανάμεσα πέφτει η μπίλια, με τους θεατές καλά θα κάνουν να περιμένουν το John Wick 3 για να τον απολαύσουν πραγματικά γιατί εδώ…άστα να πάνε!
Στους κινηματογράφους από 24 Ιανουαρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
